Wiosenno- weselnych radości ciąg dalszy.

Syn mojej Koleżanki z pracy zrobił jej piękny prezent i wstępuje w związek małżeński w Dniu Matki.
Maluję obrazy wszystkim Dzieciom Koleżanki, więc dla obecnej Młodej Pary- Małgosi i Damiana namalowałam zgodnie z życzeniem, Matkę Bożą w brązach, złotach i pomarańczach.

Państwu Młodym życzę by się zawsze wspierali i byli dla siebie ostoją na każdy dzień życia.

Na takie prośby o namalowanie ślubnego obrazu, odpowiadam z radością, bo sama mam wiele miłych wspomnień związanych z weselnymi uroczystościami. Wszak mojego Męża Kazimierza poznałam właśnie podczas jednego z wesel w naszej wiosce.
Kiedyś były takie zwyczaje, że zapraszało się mnóstwo znajomych i sąsiadów, wioska stanowiła taką dużą rodzinę, a dzieci nawet do niespokrewnionych osób starszych z sąsiedztwa mówiły: ciociu, wujku.

Na takim właśnie weselu bywały okazje do poznania przyszłych małżonków bowiem dziewczęta i chłopcy byli zapraszani sami i dobierani przez młodych w pary drużbów. To była prawdziwa niespodzianka, gdy starszy drużba przedstawiał sobie dwoje młodych obcych ludzi, którzy na ten dzień mieli sobie dotrzymać towarzystwa. Niekiedy takie " pary" rozchodziły się już po południu, ale są też takie które trwają przy sobie już kilkadziesiąt lat:-)

Dziś młodzi ludzie przybywają na imprezy weselne z osobami towarzyszącymi, bawią się w eleganckich lokalach i nie ma nieprzewidzianych niespodzianek.
Na takim weselu byłam kilka dni temu i największą moją radością była zabawa z Konradkiem i Natalią oraz możliwość spotkania członków naszej rodziny z odległych zakątków Polski.
A kiedyś...optymiści budowali altanę ( podłogę z desek do tańczenia) pod gołym niebem.
Gdy pojawiła się burza z deszczem i gradem- było wesoło. Stoły były pod zadaszeniem tzn. w foliowym tunelu, dziś takie tunele wykorzystuje się do uprawy warzyw!
Po ulewie, woda ściekała wszystkimi możliwymi nieszczelnościami do wewnątrz.
Zastawa stołowa nie była zbyt często zmieniana, a i owady miały swój udział w przyjęciu. Dziś pewne zachowania są nie do przyjęcia, ale kiedyś to była norma i nikt się temu nie dziwił, ani nie gorszył. Moi goście też tańczyli pod rozłożystą jabłonią, na drewnianych deskach, a do tańca przygrywała orkiestra złożona z uzdolnionej rodziny samouków.
Na szczęście burzy nie było, a i jakaś plandeka była w zapasie.

Do opowieści z dreszczykiem należą te o podpitych gościach, którzy dla tzw. fantazji zdołali podziurawić perkusję, albo połamać saksofon zanim reszta gości zdołała ich unieszkodliwić i zamknąć w jakiejś przydomowej komórce:-)
Przebudzenie na następny dzień bywało ciężkie i przynosiło wiadomości o dużych kwotach, jakie trzeba było zdobyć na odkupienie orkiestrze sprzętu muzycznego.
Jeden z moich znajomych, dziś łagodny, pogodny, starszy pan, ma na swoim koncie wiele takich oryginalnych incydentów:-)

Maj to również czas orlików, których nie może zabraknąć w wiejskim, babcinym ogródku.

Stary jaśmin, stare korale, stara patera, stary mlecznik i wspomnienia, które mają zapach jaśminu, tego z dawnych lat,. takiego, jaki rósł przy wiejskich płotach...niech trwają jak najdłużej.