Refleksje na 30. zakończenie roku szkolnego.

O szkole pisałam wielokrotnie.
Dziś przeżywałam po raz trzydziesty ten szczególny dla uczniów dzień.
Tym razem przygotowali dla nas kabaret, w którym zaprezentowali tzw. " typy uczniowskie".
Uśmialiśmy się ogromnie, bo w sposób humorystyczny, absolwenci, przedstawili  przejaskrawiony dowcipem, czas szkolnego bytowania.
Było radośnie, ale też w wielu oczach zakręciły się łezki, bo przecież lata gimnazjalne to czas pierwszych przyjaźni, sympatii, zdobywania życiowych doświadczeń. A dziś nadszedł dzień rozstania...

Te piękne słoneczniki przywędrowały do mnie wraz z podziękowaniami od III a, którą przez trzy lata edukowałam matematycznie, ale również wychowawczo.

Cieszę się, że mogłam wręczyć mnóstwo pięknych nagród za różnorodne osiągnięcia, bo przecież każde dziecko otrzymało w darze inne talenty, a wielu z nich " nie zakopało darów".

A tu wspomniani trzecioklasiści z p. Danusią wychowawczynią, wspaniała młodzież, z którą spędzałam 4 godziny tygodniowo wśród matematycznych zmagań:-)Marcin, Damian, Andrzej, Łukasz, Marcin, Szymek,
Benek, Krzysiek, Sylwia, Daria, Karolina, Monika, Kinga, Dagmara, Natalia, Aga, Wiki, Klaudia, Pati.

W dniu dzisiejszym pożegnaliśmy po ciężkiej chorobie naszą koleżankę, emerytowaną nauczycielkę, która wychowała wiele pokoleń, dając im podstawy na najwcześniejszym etapie kształcenia. Rozpoczęła dziś inne, szczęśliwe wakacje, a w tym wyjątkowym zakończeniu roku szkolnego towarzyszyło Jej bardzo wiele osób.

A tak niebo witało P. Grażynkę...

Snułam refleksje w drodze powrotnej do domu, myślałam o tym, jak pięknie Mąż i Syn wspierali Ją w Jej chorobie.

Mówmy zatem o ludziach, którym coś zawdzięczamy, bo " wdzięczność jest pamięcią serca".