Klękam przed Tobą w milczeniu
i wzrok podnoszę nieśmiało
słów szukając bezradnie
by Cię uwielbić
za sen dziecięcy
otulony płaszczem z gwiazd
i za radość przenikającą
kwiaty młodości szukające wyżyn
i za starość spotkaną wczoraj
z różańcem w ręku
i nie wiem
jak zacząć litanię nowych próśb
gdy dni zamieniają się w szarość
a człowiek ucieka przed Twym smutnym spojrzeniem
jakby bał się otworzyć drzwi przed Tobą
więc milczę z ufnością
że miłość przemawia językiem
zbudowanym z bliskości serc
ciągle szukających siebie.
Motyw Matki Bożej jest obecny w mojej poezji i malarstwie, a moją wiarę otrzymałam w darze za przyczyną mojej Mamy...
Zdarzyło się trzynaście lat temu.
Zorganizowaliśmy w szkole spotkanie dla matek naszych uczniów w Dniu Matki. Mamy przybyły chętnie, program artystyczny był udany, ale nie o tym chcę mówić. Otóż na tę uroczystość przyszła Pani Izabela. Była wówczas matkę jedenaściorga dorosłych dzieci, a w owym czasie matkowała trójce wnuków, którym niespodziewanie zmarła ich młoda mama. Pani Izabela, która w życiu przeszła niejedną biedę, wręczyła mi wówczas piękny bukiet czerwonych róż z podziękowaniem. Pamiętam moje ogromne wzruszenie, ja młoda matka, której dane było przeżyć radość macierzyństwa tylko, lub aż- dwukrotnie, poczułam wielkie zażenowanie wobec tej heroicznej Matki- Polki. Dziękując jej łamiącym się głosem, poprosiłam uczniów, aby ten piękny bukiet ( na zdjęciu) zaniosły Najlepszej z matek do naszego parafialnego kościoła. Pani Iza wielokrotnie bywała na naszych uroczystościach, mimo wieku, licznych chorób, zawsze cieszyła się z nami, a swoją pokorą i pracą, uczyła nas prawdziwego macierzyństwa. Dziś pewnie spogląda z niebieskich ogrodów otaczając wsparciem tych, których pozostawiła na ziemi.
Inna z matek, P. Apolonia, musiała przeżyć śmierć swoich trojga dorosłych dzieci, po to, by dobrze wychować trójkę maleńkich dzieci własnej córki. Wnuki dorosły, założyły swoje rodziny, a Pani Apolonia, bardzo wiekowa, z trudem kieruje swoje kroki do kościoła, zawsze cicha i wierna swojemu powołaniu.
Każdy z czytających ten wpis, potrafiłby wymieniać liczne przykłady takich dzielnych matek. I dobrze, bo mamy skąd czerpać wzorce. Bowiem prawdziwa miłość macierzyńska to najpiękniejsze uczucie, jakim życie może obdarować kobietę.
Wszystkim mamom w dniu ich święta życzę, by umiały kochać dzieci mądrą, piękną miłością i by umiały dziękować za każdy dar życia...a te kwiaty niech cieszą Wasze oczy.
