Jesienne rozmyślania w słońcu.

Ostatnie dni obdarowały nas piękną pogodą.
Moja wioska nabiera kolorów, więc dziś wybrałam się w świat by porozmyślać.
Rzecz jasna z telefonem w ręku, bo to najbardziej podręczny aparat fotograficzny, a wiadomo, podczas takiego spaceru, człowiek napotyka cuda co krok!
Drugi powód, dla którego zawsze mam telefon przy sobie, to świadomość, że ktoś w danej chwili może ode mnie potrzebować czegoś ważnego.
Ileż to razy miewam pokusę by nie odebrać telefonu od tzw. " nudziary". Tak, tak, będzie kręcić temat w nieskończoność- nie będę odbierać. Ale jeśli owa osoba będzie w potrzebie, może ten jeden, jedyny raz, będzie naprawdę potrzebować pomocy...i odbieram.
Dziś nie było żadnych telefonów, ale były zdjęcia, na które zaraz Was zaproszę, wszak Kasia już dawno pisała, że czeka na jesienne kadry.
Ale zanim to nastąpi, prezentuję obraz, który już jest u Małgosi http://papierowy-jarmark.blogspot.com/
Cieszę się, że mogłam w ten skromny sposób podziękować Małgosi za jej hojność i liczne, piękne podarunki.
A jeśli Was zastanawia skąd u mnie maki i rumianki jesienią, to odpowiadam dzisiejszymi zdjęciami:-)

7 października wita mnie takimi kwiatami na pobliskim poletku- zobaczcie, wszystko w przyrodzie jest możliwe.

 Najprawdziwsze- czerwone...

 ...i białe rumianki- tak je nazywam pospolicie.

A to już obiecane kadry...

i zagadka- co to za poletko, nie czerwone, ale rudo- czekoladowe.

 Facelię też jeszcze można napotkać.

I warszawiankę też napotykam.

Jesień stroi się w korale z głogu i dzikiej róży.

Widok z mojego balkonu – jesień

Jak tu zwyczajnie
jesień kolorami zasypuje równiny
zniknęły słoneczniki bo słońca mało
w ostatnich jego blaskach
płoną korony czerwonych dębów
blady księżyc
znaczy koło na bladym niebie
białe autostrady
żelaznych ptaków trzeciego tysiąclecia
rozpływają się niczym muślinowa wstęga
nie ma już jaskółek i opasłych dyni
tylko dzika róża
wdzięczy się dorodnymi koralami
jak tu zwyczajnie
nawet mój Chrystus
myśli pewnie
że zamieszkał
w najzwyczajniejszym miejscu.