Właściwie, to wcale się z nim nie rozstawały.
Wczoraj podczas jesiennego spaceru snułam refleksje na temat starości mojej Babci, potem mojej Mamy... Mówi się tak ładnie- jesień życia. Ale przecież ta nawet najbardziej złota z każdym dniem nieuchronnie podąża ku zimie...Ludzie, którzy przeżyli wiele lat mają tę świadomość. W zwolnionym już tempie życia, inaczej przeżywają każdy z danych im dni.
Bardzo często widzimy ich z różańcem w ręku. Mają czas, mają w sercu wiele życiowych mądrości i wiedzą, że ich dzieci, wnuki tego czasu mają ciągle zbyt mało. Myślę, że starość jest również po to, by móc pomagać młodszym- na różny sposób.
Kończy się październik- wyjątkowy czas dla różańca...
Rozmodlona starość
przesuwa paciorki różańca
jak złota jesień kolorowe liście.
Szeleszczą zdrowaśki w zasuszonych dłoniach
przeoranych troskami życia
i wędrują do nieba
z jesiennym wiatrem...
Szeleszczą liście na zasuszonych gałęziach
zmęczonych skwarem lata
i spadają na ziemię
z jesiennym wiatrem...
W niezwykłym tańcu
różańcowych modlitw i jesiennych liści
starość dziękuje za młodość
prosząc za innych
choć sama nieuchronnie zdąża
po ostatni liść
zapisany gęsto zdrowaśkami...
Postać ze zdjęcia to figura dziewczynki, jednej z trojga Dzieci Fatimskich.
I choć świat pędzi coraz szybciej, w naszym kościele od czterech lat, każdego 13. dnia miesiąca na pamiątkę objawień fatimskich odbywają się różańce fatimskie, na które przychodzi mnóstwo ludzi w różnym wieku.
Zaś w październiku wyrusza procesja drogami biegnącymi przez naszą miejscowość i ciągnie się ten pochód ludzi ze światłami i z prośbami...
W tym roku na placu przykościelnym stanęły figury Anioła i Dzieci Fatimskich: Hiacynty, Franciszka i Łucji- rzadkość w naszym kraju.
Więc je pokazuję, właśnie dziś, gdy kraj jest zajęty innymi sprawami...
Mimo, że czasu wiecznie brakuje, wzorem Mamy i Babci, i Prababci, i wcześniejszych pokoleń polskich wiejskich kobiet, sięgam po różaniec...
A wśród wielu prezentów od blogowych przyjaciół, ten od Małgosi http://sutaszgochy-artsmak.blogspot.com
jest wyjątkowo cenny i zawsze jest " pod ręką".
Może nawet nie przypuszczałaś Małgosiu, że tak bardzo Twój talent, który zaowocował pięknym różańcem dla mnie, będę wychwalać po tak długim czasie.
Więc wróćmy do jesieni, jest piękna i dojrzała, z bogactwem doświadczeń, jak moje kobiety " po kądzieli" .
...i największemu z Polaków
(z różańcem w ręku) cześć oddaję.
Wszak październik to Jego miesiąc.
I Jego ukochanej Matki!
Serdecznie pozdrawiam...
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
UsuńO rany jak to strasznie zabrzmiało! Ale masz rację... wrzesień minął szybko ale październik chyba jeszcze szybciej... piękna jesień u Ciebie :)
OdpowiedzUsuńPrzepraszam za bałagan ale przez ból głowy poszedł brzydki błąd i próbując to naprawić wyszło jak wyszło.. Ostatnio moje dziecko robiło na pracę z religii różaniec z owoców róży i głogu. W naszej rodzinie różaniec też jest ważny, chociaż ja jeszcze na niego do kościoła nie chodzę, siostra już tak i bardzo sobie chwali. Wydaje mi się, że to przychodzi z wiekiem, bo człowiek bardziej zdaje sobie sprawę z nieuniknionego i co by nie robił, jak by nie żył i jak próbował tworzyć ideologię do istnienia to to nieuniknione i tak nadejdzie i zaczyna się zastanawiać, patrząc jak inni sobie z tym radzą... tak myślę, że jest tak w większości.
OdpowiedzUsuńKohelet pisał, że wszystko ma swój czas i to bardzo mądre słowa...
UsuńBasiu lubię do Ciebie wpadać. Masz rację październik bardzo szybko minął. Pozdrawiam i pięknej niedzieli życzę.
OdpowiedzUsuńOstarnia niedziela października , zaczyna sie smutny i ponury listopad ... Byle do wiosny;)
OdpowiedzUsuńWg moich zapisków- listopad ma być piękny:-)
OdpowiedzUsuńTe słowa (o listopadzie) to balsam na moje serce! Do tej pory październik był szarawy, dopiero kiedy słońce zaświeciło, nareszcie widać jego urodę. Dobrze porównałaś październik - do kobiety w jesieni życia :-)
UsuńPięknie ujęłaś w wierszu starość. Nie wiem Basiu, z czego jest różaniec od Małgosi, ale wygląda ciekawie i ma paciorki małe i duże. To co się kupuje w sklepach jest uproszczone, bo ma wszystkie paciorki jednakowej wielkości i jak dzieci mają się na tym uczyć? Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńTen piękny różaniec Gosia wykonała z jaspisu dalmatyńskiego. Gosia to znawczyni w tym temacie!
UsuńZobacz na jej bloga!
Basiu czytam ten post tam i z powrotem i cytuję Koheleta
OdpowiedzUsuńPiękny post. Czytałam z zadumą nad tym co jest, wspomnieniem tego co było i drżeniem serca o to co będzie. Dla mnie również różaniec jest bardzo ważny. Może dlatego tak lubię październik? Jesień mnie nie przeraża ... przynajmniej ta za oknem... Pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńPiękny, nostalgiczny wpis Basieńko. Za różańcem osobiście nie przepadam, ale na wszystko przychodzi czas, widocznie ten mój jeszcze nie nastał. Wiersz piękny, fotki jak zwykle odjazdowe i sądząc po dzisiejszej, słonecznej jak na razie niedzieli, październik jeszcze nas dopieści pięknem jesieni, może nawet na listopad się przeniesie; oby.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam słonecznie.)
U mnie dopiero wczoraj wyjrzało słonko i zrobiło się pięknie, kolorowo, bajecznie. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńPrawda pażdziernik tak szybko minął.pozdrawiam
OdpowiedzUsuńDzisiaj jest u mnie pięknie i słonecznie, tylko spacerować i podziwiać kolory jesieni:)
OdpowiedzUsuńZ nostalgią patrzyłam dziś na owoce róż... i co u Ciebie widzę najpierw? Głogi... :))
OdpowiedzUsuńU mnie słońce prześwieca przez szare chmurki...
Różaniec zachwyca mnie jako metoda (sic!) medytacji. Najbardziej lubię wersjętradycyjną "z dopowiedzeniami", która właśńie pomaga medytować różne prawdy czy teksty biblijne.
Modlitwa różańcem to modlitwa kontemplacji. Każdy ma swój czas na zamyślenie, niezależnie od wieku, ale faktem jest, iż właśnie dojrzalość nie obawia się nie tylko stawianych pytań, lecz również prób na nie odpowiedzi.
OdpowiedzUsuńBardzo lubię słuchać, co mają do powiedzenia ludzie starsi. I wcale nie chodzi mi tylko o ciekawe wspomnienia z przeszłości.
A w moim kościele w trakcie październikowych nabożeństw różańcowych pełno ludzi w różnym wieku. Moja mistrzyni ikonopisania twierdzi, że zaczęła się kolejna era duchowości. Coś w tym jest.
Kolejny miesiąc zleciał, nawet nie wiadomo kiedy...ech! Piękna jesień u Ciebie!
OdpowiedzUsuńJesienne kadry jeszcze będą, bo wczoraj była wyśmienita pogoda:-) Poczyniłam więc " zapasy".
OdpowiedzUsuńPaździernik szybko minął i nie zachwycał pogodą, a zbliża się listopad , który już z pewnością nie będzie miał czym zachwycać. Ja od pewnego czasu nie lubię jesieni, bo zapowiada okres bez kolorów , a ja jestem już starsza Pani i szkoda mi tego czasu, bo życia coraz mniej. Kocham wiosnę, gdy przyroda budzi się do życia i pokazuje swoje barwy. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńTeż jestem starsza:-) ale kocham jesień!
OdpowiedzUsuńBasiu, w Kalwarii Zebrzydowskiej byłam w zeszłym roku, w ramach pielgrzymki śladami Jana Pawła II. Cudowne miejsce, tylko zabrakło czasu na całą Drogę Krzyżową (niestety, są to minusy pielgrzymkowego pospiechu). Co do różańca- 3 lata temu doświadczyłam na własnej skórze Jego Moc... Serdeczności życzę ;)
OdpowiedzUsuńBeautiful photos! Hello from Montreal, Canada. :)
OdpowiedzUsuńThank You:-)
UsuńMoją mamę też tak zapamiętam. Różaniec zawsze pod ręką. W moim domu też jest bardzo ważny. Ponieważ jest to modlitwa kontemplacyjna, powtarzalna wielu nudzi. Na zadane pytanie księdzu jak można do końca się skupić na modlitwie odpowiedział "poświęć dziecko każdą dziesiątkę różańca za kogoś, a będzie łatwiej" i tak to robię do dzisiaj. Jesień u Ciebie piękna u nas także. Oby jak najdłużej. Pozdrawiam:):):):)
OdpowiedzUsuńRóżaniec tam jest i rodzina , jesień też lubię , pozdrawiam Anulka
OdpowiedzUsuńDobra podpowiedź...pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńPrzepiękny wpis, zachęca do zadumy i refleksji. Różaniec jest ważny i dla mnie, a wyprawa do Kalwarii ciągle w sferze moich marzeń. Pozdrawiam serdecznie :)
OdpowiedzUsuńpięknie napisane, zazdoszczę Ci tej wiary , tej wyrozumiałości ufności,,,,
OdpowiedzUsuńPięknie to dzisiaj poukładałaś, różaniec, jesień, piękne zdjęcia i ten kawałek Kalwarii Zebrzydowskiej... Wspominam to miejsce, tam jest tak pięknie. Radości i pogody ducha na cały tydzień . Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńZazdroszczę pobytu w Kalwarii Zebrzydowskiej. W przyszłym roku muszę tam pojechać po raz kolejny.
OdpowiedzUsuńZdjęcia piękne. U mnie niestety pogoda nie sprzyja spacerom. Jesień widziałem tylko przez okno.
Zauważyłem Twój komentarz na blogu o. Krzysztofa Pałysa. Cieszę się, że zaglądasz na niego :) W przyszłym miesiącu wybieram się na spotkanie z nim połączone z promocją najnowszej książki.
Pozdrawiam :)
Jak dobrze, że pozwoliłaś mi dziś czytać o ważnych rzeczach, o duchowości i o świecie innym niż ten w dniu dzisiejszym zajęty wygranymi w wyborach...
OdpowiedzUsuńSerdeczności :)
Musimy się czasami oderwać od tej trudnej codzienności...
OdpowiedzUsuńA blog o. Krzysztofa " zmusza" nas do myślenia.
Piękny wiersz i post o ważnej tematyce. Bardzo dziękujemy za umieszczenie banerka z prośbą o pomoc dla cerkwi w Króliku Wołoskim!
OdpowiedzUsuńPozdrawiamy
Kocham cerkwie i kościółki i nie wyobrażam sobie, że mogłoby ich zabraknąć!
UsuńCzas biegnie szybko, z wiekiem...mam nieoparte wrażenie, coraz szybciej...
OdpowiedzUsuńNature is especially beautiful in autumn.
OdpowiedzUsuńIt is true!
UsuńOch, Kalwaria Zebrzydowska to miejsce, które odwiedzam każdego roku.
OdpowiedzUsuńBasiu wiem, że mi wierzysz. Na każdym kroku czuję obecność Ojca Świętego.
A różaniec? mam w każdej kieszeni. Kiedy stoję w korku sięgam po różniec.
Czas pędzi nieubłaganie.
Pozdrawiam serdecznie:)*
Twoje świadectwo jest budujące!
UsuńZawsze Basiu piszesz o ważnych i pięknych rzeczach - na Twoim blogu panuje spokój, trochę jesiennej melancholii, ale i też radości - mogę tu odpocząć, poczytać piękne wiersze i odreagować codzienności - pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńPragnę, by mój blog był oazą spokoju, by moi Goście znaleźli tu spokój i mogli odpocząć.
OdpowiedzUsuńNiestety, zapowiada zimę. Przed nią drżę. Ach, lato!!!!! - Gdzie jesteś??????
OdpowiedzUsuńZ moich obserwacji i przemysleń wynika, iż osoby modlące sie przy pomocy rózańca często popadaja w stan głębokiej medytacji, oderwania, oczyszczenia, skupienia i bliskosci Absolutu. A na pewno je to uspokaja i wprowadza harmonie do ich dusz.
OdpowiedzUsuńJesień jest piękna. Cieszę się, ze zapowiadasz i na listopad dobra pogodę. Niech trwa jak najdłużej!:-))
Piękny i bardzo budujący wpis sama jestem zwolenniczką Rózanca ma prawdziwą moc u Ciebie mozna sie zrelaksowaać serdecznie pozdrawiam
OdpowiedzUsuńDziekuję:-)
OdpowiedzUsuńMądry, ciepły wpis...pocieplało na sercu :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam słonecznie :)
K.
Całym sercem podpisuję się pod tym co napisałaś. Nie mam dnia bez różańca (przynajmniej dziesiątek), przez cały rok. I zawsze mam w torebce, plecaku na wędrówkach. Ściskam serdecznie. Ewa
OdpowiedzUsuńCieszę się...
OdpowiedzUsuń