Pierwsza wzmianka o "zamku Przymiłowice" (późniejszym Olsztynie) pochodzi z 1306 roku. Wzniesiony został na miejscu wczesnośredniowiecznego grodu, rozbudowany w latach 1349-59 z inicjatywy Kazimierza Wielkiego, dla obrony pogranicza śląsko-małopolskiego. Od 1370 r zamek przeszedł w ręce Władysława Jagiełły. W 1587 r zamek zniszczyły wojska Maksymiliana Habsburga. Kolejne zniszczenia nastąpiły podczas ataku szwedzkiego w roku 1656.
Słoneczny promyk jesiennego dnia
odbija swoją radość w starych murach
biegnie po skałach
zamienia biel w złoto
a błękit przygina ku ziemi
tak samo błyszczą oczy
odbijające spojrzenie innych oczu
cicho i jasno
tylko puls przyspieszony
mówi o istnieniu serca
zakochanego w urodzie świata
liście trzymają się mocno
poddane pieszczotom jesieni
karmią się dojrzałą porą
tak jak dojrzałe serca
karmią się tęsknotą
jesień maluje obrazy
kroczy dostojnie po suchych trawach
kolejna jesień z koszem
wypełnionym darami życia.
Piękne miejsce:) To musiał być bardzo sentymentalny powrót:)
OdpowiedzUsuńBardzo, zwłaszcza kiedy patrzę na zdjęcia Konrada...z torebką łakoci:-)
UsuńKolejne miejsce jak księga. Te skały niejedno mogłyby opowiedzieć, ale... jak to skały - wolą milczeć ;)
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia Basieńko - kuszą i budzą tęsknotę.
Mam nadzieję, że o Tatrach też opowiesz :)
Aparat w plecaku:-)
UsuńTak ... Jura najpiękniejsza w słoneczną Jesień .
OdpowiedzUsuńOby październikowe słońce długo jeszcze grzało
Przecudna, zwłaszcza, gdy w dobrym towarzystwie!
UsuńPiękne, ciekawe zdjęcia!!! Pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńNamaluj coś takiego Halinko, bo Twoje prace są takie lekkie i piękne.
OdpowiedzUsuńŚwietnie pokazany zamek w Olsztynie
OdpowiedzUsuńUwielbiam warownie jurajskie. Szlak Orlich Gniazd to jedna z najciekawszych tras pieszych, rowerowych czy samochodowych w całej Polsce. Jesienią wygląda zjawiskowo.
Pozdrawiam serdecznie:)*
Są miejsca na Ziemi do których się wraca,chce sie wracać:) piękne miejsce.Słonecznej pogodnej Jesieni życze :)
OdpowiedzUsuńPiękne miejsce i zdjęcia Basiu. Takie powroty są niezwykłe, sentymentalne, ja również uwielbiam takie miejsca.
OdpowiedzUsuńBasiu dziękuję i serdecznie Cię pozdrawiam.
Piękne miejsce i te wspomnienia : )
OdpowiedzUsuńO Basiu to do mnie stamtąd rzut beretem :)
OdpowiedzUsuńA czy wiesz, że legenda głosi iż są podziemne tunele łączące Olsztyn z Jasną Górą? A z innej beczki gdy zamek był budowany okoliczna ludność na rozkaz króla znosiła całe kosze jaj na plac budowy, każdy miał jakiś limit . I to właśnie jajka bito do zaprawy, dlatego tak dzielnie się trzyma mimo że po wojnie i przez lata komuny był zostawiony sam sobie, a nawet nieźle rozebrany.
Piękne są takie powroty i bliskie sercu, myśli krążą w odległych latach, choć oczy widza, to co jest teraz. A ja tam nigdy nie byłam, dlatego bardzo Ci dziękuję za tę wycieczkę:)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Dawniejsze zaprawy wykonywano na jajkach! i takie są trwałe!
OdpowiedzUsuńTakie powroty są najlepsze :)
OdpowiedzUsuńPięknie tam :)
Takie cudowne miejsce, lubię zwiedzać zamki i inne zabytki.
OdpowiedzUsuńTak, ten zamek robi wrażenie.
OdpowiedzUsuń(Inne zresztą też).
Choć czasem mi żal, że u nas nie do końca się te zamki w pełni zachowały. Bardziej w ruinie niż słowackie..
I nie napisałam, że piękny wiersz. Więc piszę :)
UsuńMoje dzieci też były taaaakie małe, gdy tam byliśmy...
Fajny choć ruiny.
OdpowiedzUsuńTeż byłam dwa razy. Ostatni raz 5 lat temu, muszę przyznać, że teren dużo lepiej zagospodarowany.
Ja też jutro wyruszam.
Pozdrówki.
To prawdziwie sentymentalna wyprawa :-) I domyślam się Basiu, że faktycznie poczułaś miłe ukłucie w sercu skoro powstał taki wrażliwy wiersz.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :-)
Piękny wiersz, a zdjęcia przywołały wspomnienia wycieczki sprzed kilku lat.
OdpowiedzUsuńBasiu, zauważyłam w jednym ze starszych komentarzy, że pytałaś czy mam medalik z Matką Boską Odporyszowską, niestety nie mam. Pozdrawiam cieplutko.
Lubię odwiedzać takie stare miejsca, ruiny i wyobrażać sobie "dawne życie".
OdpowiedzUsuńNiestety tam jeszcze nie byłam, może kiedyś...
Tymczasem z radością oglądam Twoje piękne zdjęcia.
Powracać w to samo miejsce po wielu latach, to chyba musi być ekscytujące!
Pozdrawiam serdecznie :)
Powroty są super! A co do zamku to w zeszłym roku go widziałam i jest piękny, robi ogromne wrażenie. Pamiętam to poranne zwiedzanie, kiedy nikogo nie było, a potem śniadanie na zamku i dalsza droga!
OdpowiedzUsuńBasiu! Ciebie nogi niosą w takie piękne miejsca, zazdraszczam i podziwiam co pokazujesz. Pozdrawiam i miłego wypoczynku weekendowego
OdpowiedzUsuńRównież uważam, że październik jest doskonałym miesiącem do pielgrzymowania do ciekawych miejsc. dziękuję za spacer w Jurze Krakowsko- Częstochowskiej, gdzie przebywałam w latach siedemdziesiątych. Dziękuję Droga Basiu za wzruszający wiersz <3 Pozwól, że podkradnę do pamiętnika :))) Serdeczności życzę i cudownych chwil wynikających z obecności jesieni. <3
OdpowiedzUsuńPiękne miejsce ,piękny wiersz. Pozdrawiam Zosia.
OdpowiedzUsuńCudowny wiersz, a miejsce mi znane - co roku odwiedzamy Olsztyn wracając z samochodowej pielgrzymki z Częstochowy. Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńNa mnie zamek Olsztyn ( a właściwie jego ruiny) zrobił ogromne wrażenie i dołączył do mojej prywatnej listy ukochanych zamków
OdpowiedzUsuńJa tez miewam "sentymentalne powroty", czasem dobrze robią człowiekowi ... na serce :)
OdpowiedzUsuńpozdrawiam serdecznie Basiu.
piękne miejsce :-)))
OdpowiedzUsuńpozdrawiam ciepło
Piękne miejsce:-) Bardzo lubię takie ruiny:-) Miło, że udało Ci się Basiu tam powrócić.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło :-)
Jak tam jest pięknie. Jak dobrze jest wrócić po latach i powspominać. Wiersz jak zwykle piękny:):):):)
OdpowiedzUsuńPiękne miejsce pozdrawiam
OdpowiedzUsuńWonderful old ruins! I would love to explore this place!
OdpowiedzUsuńVery nice pics! kiss! ☺
OdpowiedzUsuńWspaniałe fotografie, wprost zachwycają:) podobnie jak poezja...
OdpowiedzUsuńPiękny wiersz....Pokazałaś nam dziś kawałek naszego pięknego kraju. Dumne ostańce i skały tyle mogłyby powiedzieć, tyle widziały i słyszały...Piękne miejsca:) Pozdrawiam Basiu jesiennie:)
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję za piękne słowa. Tym razem nogi poniosły mnie w Tatry, więc na kolejną relację zaproszę niebawem.
OdpowiedzUsuńA wiersz możecie wykorzystywać jeśli jest taka potrzeba:-)
Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.
OdpowiedzUsuńPiekne miejsce...slowa o jesieni cudne,Ty to potrafisz, pozdrowienia:-)
OdpowiedzUsuńPięknie opisałaś ten czas... jesteś w tym mistrzynią! A zamek cudny! Pozdrawiam! :)
OdpowiedzUsuńJura zawsze gości w moim sercu . Pamiętam też szkolną wycieczkę, ale to było baaaaardzo dawno temu. Pamiętam do dziś te wrażenia... Na pewno pojadę tam z wnukami, niech poznają to cudowne miejsce.
OdpowiedzUsuńWiersz jesienny, piękny!
piekne widoki
OdpowiedzUsuńKolejna porcja historii,a jak październik będzie taki słoneczny to wędrowanie będzie przyjemnością.
OdpowiedzUsuńBasiu jak zawsze fotorelacja zachęcająca do odwiedzin,wiersz piękny :)
Buziaki :)
Przepiękne widoki...mam słabość do takich ruin :)
OdpowiedzUsuńMyślę, że to miejsce jest magiczne:-)
OdpowiedzUsuńNie widziałam tych riun zamku, ostatnio byłam w Ogrodzieńcu.....piękny refleksyjny wiersz o jesieni Basiu ...jesienny kosz wypełniony darami życia...:))
OdpowiedzUsuńOgrodzieniec też jest piękny!
OdpowiedzUsuńprzepiekne widoki, sliczne zdjecia... nigdy tam nie bylam, moze kiedys jeszcze bede...
OdpowiedzUsuńKoniecznie...
OdpowiedzUsuńDrugie foto szczególnie mi się spodobało, choć cała relacja jest mi bliska :))))
OdpowiedzUsuńWszystkiego naj w 2016 :))
Dziękuję, miło słyszeć od takiego fachowca:-)
Usuń