Wspomnienia z dzieciństwa mają wielką moc.

Do Świąt Bożego Narodzenia już tylko tydzień...Przed ponad pół wiekiem, o tej porze szuflada stanowiąca wyposażenie psyche była zapełniona łakociami.
Ale o tym za chwilę, bo teraz wkraczają Anioły, które są już u Właścicieli bądź w pocztowej drodze.

Czas przed Bożym Narodzeniem był zawsze wyjątkowy. Od początku Adwentu mała Basia zbierała słodycze, do których z " wprawą pięciolatka" dowiązywała kolorowe nitki, tak by były gotowe do zawieszenia, gdy z gór, najprawdziwszych polskich gór, nie z marketu, przyjedzie choinka, świeżutka i nie będzie zrzucać igieł już w progu!
W naszej izbie, między kaflowym piecem a łóżkiem stało psyche, lustro dające możliwość przeglądania się w nim z różnych stron bowiem skrzydła tego trójdzielnego lustra były ruchome.
Równiutko ułożone cukierki, posegregowane według wielkości i koloru, leżały w szufladzie psyche będącego przedmiotem mojej dumy i radości.
Do dziś się zastanawiam( znając moją obecną słabość do słodyczy) jak to możliwe, że kilkulatka w czasach ciągłego braku łakoci oparła się pokusie wyciągania z szuflady choćby kilku cukierków. Skromne zarobki mojej Mamy nie pozwalały jej na zakup cukierków w ilościach znanych współczesnym maluchom. Kupowała więc po parę deko ze swojego niedostatku, za każdym razem inne i za każdym razem wywoływały one wielką radość w małym, dziecięcym serduszku.
Jak wiadomo, w Adwencie obchodzimy św. Barbary, więc to też była okazja na wzbogacenie zasobów. Były też orzechy, które pieczołowicie zawijałam w kolorowy staniol, a Tato mocował w nich zawieszki- patyczki. A ja czułam się jak Dzieciątko, otoczona miłością Rodziców i spoglądająca na obraz Świętej Rodziny, na którym Boża Matka okrywała rąbkiem płótna Boże Dziecię, a Św. Józef czuwał troskliwie nad Ich spokojem.
Na ścianie starego domu był też Anioł Stróż, który z wielką odpowiedzialnością przeprowadzał dzieci nad rzeką. Miłość do Aniołów pozostała, głęboka wiara również i radość z choinki każdego roku, mimo przekraczania kolejnych lat.

Zielone, pachnące drzewko pojawiało się tuż przed świętami za sprawą pana Władysława. Pochodził " z gór", jak mawiano we wsi.
Przed świętami jechał w rodzinne strony i przywoził znajomym jodełki. Do nas przyjeżdżał zawsze wieczorem, najpierw otwierały się drzwi, buchały kłęby mroźnego powietrza, a potem pojawiało się drzewko, obiekt moich zachwytów. Na końcu wchodził p. Władysław, dopełniał formalności i jechał dalej, a ja czekałam żeby Tato jak najszybciej zamocował choinkę do stojaka. Nasza jedyna izba spełniająca wszystkie funkcje współczesnych wielkich domów, musiała wygospodarować miejsce dla tej pokaźnej " księżniczki", ale nikt nie narzekał, że jest mu zbyt ciasno. A potem dolna półka białego, kuchennego kredensu zapełniała się drożdżowymi makowcami, jabłkowcami i sernikami, do dziś pamiętam ich zapach i lekkie nierówności pokryte kruszonką.
Niech Aniołowie czuwają nad Tymi, którzy nauczyli mnie cenić wspomnienia i sprawili, że je mam...takie piękne...

W tym przedświątecznym czasie wielką radość sprawiła mi przesyłka od Basi http://iscwstroneslonca.blogspot.com/, dla której ostatni rok był bardzo trudny, ale Basia jest bardzo dzielną Osobą i pokonuje kolejne trudności, z ufnością patrząc w przyszłość.
Podziwiam Basię za wiele spraw i cieszę się, że wróciła do naszego blogowego świata oraz do dawnych osobistych kontaktów.
Basi i wszystkim zmagającym się z różnymi chorobami życzę dużo zdrowia i pamiętam w modlitwie.

Przedświąteczny czas wypełniam już różnymi przygotowaniami, by móc dłużej przeżywać świąteczną radość.
Zrobiłam już pierogi z kapuścianym farszem z białej kapusty ( moja najlepsza potrawa przez cały rok!).

Upiekłam pierniczki, których już ubyło:-)

I nawet zdążyłam przeczytać fantastyczną książkę o wojennej przyjaźni, odwadze i poświęceniu trzech młodych dziewcząt w trudnych czasach II wojny światowej.

Choinka, nie z gór, z marketu, ale cieszy moje serce tak samo jak przed ponad pół wiekiem...

 

 

Na koniec ciekawostka dla tych, którzy nie widzieli psyche.
Zdjęcie pochodzi z internetu.
Nasze psyche się nie zachowało, ale było ładniejsze, miało pięknie wyokrąglone lustrzane części i lubiłam w niego zerkać:-)
Miłego, dobrego tygodnia, w pełnym zdrowiu Wam życzę.