niedziela, 24 maja 2020

Tempo jest zbyt duże.

Do wiosny mam zawsze żal, że jest zbyt szybka!
Mówię jej to każdego roku, że nawet ja, osoba szybka w działaniu, nie nadążam za nią, a co mają powiedzieć osoby z usposobienia, powolne?
Wiosna trwa uparcie w swoim pośpiechu, pędzi nie wiadomo dokąd, a ja z żalem żegnam kolejne cudeńka natury: kwitnące jabłonie, grusze i wiśnie, czeremchy, głogi oraz tarniny, mniszkowe i rzepakowe pola, krzewy bzu, złotlinu, fiołkowe i konwaliowe kobierce.
Wraz z nimi odchodzi zapach wiosny, ale ona na pocieszenie daje nam jeszcze woń jaśminu, róży i akacji oraz biel śnieżnych kul i czerwień maków. Jeszcze urzeka nas śpiew słowików, ale i one wnet umilkną, bowiem maj, miesiąc ich miłosnych zawodzeń zbliża się nieuchronnie ku końcowi.
Zatem popatrzmy na śnieżne kule. Moje dywagacje nt. nazwy zwyczajowej (kaliny) guldynu, rozjaśniła Ania Nawanna, która podejrzewa, że wywodzi się ona z francuskiego określenia śnieżnych kul ( w naszych stronach nazwa ta bardzo odbiega od oryginalnego słowa, ale najwidoczniej ktoś we Francji słyszał i tak zapamiętał). Dla mnie to guldyn, a nie żadna kalina!
W tym roku guldyn zachwyca. Kule są ogromne, długo się trzymają, dwa krzewy zasypane są bielą, jeden z nich rośnie w lesie i na tle brzóz, w towarzystwie róży pomarszczonej, wygląda imponująco.
Zastanawia mnie fakt, że ten w ogrodzie musi każdego roku przechodzić oprysk przeciw mszycom, a ten w lesie, radzi sobie sam.
W maju urodziła się przed 118 laty moja kochana babcia Józia, przed 67. laty mój wesoły brat Wiesiek, a dwa lata temu, jeden z moich cudownych Wnuków- Jakub.
Wiadomo, że dla Wnuków piszę wiersze, a ten wiosenny bardzo pasuje do dzisiejszego posta.

Promyczek słońca
wkradł się przez otwarte drzwi
do naszego domu
tak radosny
że zdoła otworzyć wszystkie zamki
słonecznie zagląda w oczy
budzi zalęknione myśli
rozbrzmiewa echem
z ciągle nową ciekawością
wpada do zakamarków życia
strząsa pyły i pajęczyny
jasnością większą od poranka
krąży nad marzeniami
i posyła uśmiechy w przestworza
promyczek słońca
zatopiony w złocistych włosach
a jeszcze bardziej wewnątrz serca
rozradowanego drobiazgami
które pod dotknięciem drobnej dłoni
urastają do rozmiarów olbrzyma
z naręczem wiosennych radości.

W majowej zieleni cudownie prezentuje się najstarsza w naszej wiosce chatka, na której coraz bardziej widać upływ czasu (86 lat), dlatego jest częstym obiektem moich fotograficznych sesji.
Przyjdzie taki dzień, że i ona zniknie z krajobrazu...
Ta natomiast, " mieszka" w innej wiosce, ale wszystkie one mnie zachwycają.
Wiosna, wiosną, ale czytać nie przestajemy.
Pod wpływem pięknego posta Ismeny, sięgnęłam po te wspomnienia i przeczytałam je z wielkim zainteresowaniem, polecam bardzo książkę i ciekawego bloga Ismeny- szum moich myśli.
A teraz czas na maki, o których już wiecie, że były moim dziecięcym obiektem marzeń dotyczącym wypełnienia koszyczka na Boże Ciało.
Za tydzień Zielone Świątki, ale na to święto potrzeba liści tataraku, które u nas zastępują gałązki liliowców.
Pozdrawiam Was wiosennie z nutą akacji i jaśminu w tle.

37 komentarzy:

  1. Ja też uważam, że wiosna przemija za szybko. Ja z trudem za nią podążam. Szkoda tych cudnych widoków, ale cóż przychodzą inne i też cieszą oczy i serce. Piękne masz kaliny Basiu. Są to moje ulubione krzewy. Rosły pod oknami w domu mojej Babuni. U nas też kwitnie (mam tylko jedną), ale bardzo kiepsko w tym roku. Wiersz jak zwykle ujmuje. Pozdrawiam cieplutko:):):)

    OdpowiedzUsuń
  2. Tak to prawda, że wiosna bardzo szybko mija, a po niej to następują kolejne pory roku.
    Piękne zdjęcia wykonałaś. Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  3. Piękne kwiaty i pięknie sfotografowane:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Ostatnio kiedy widziałam kaline buldeneż pomyślałam o Tobie i o nowej nazwie.:))
    Basiu,zgadzam się z Tobą, że czas jest nieubłagany i wiosna pędzi, tylko dlaczego jest taka zimna?
    Pozdrawiam wiosennie.:))

    OdpowiedzUsuń
  5. Tak, to prawda... Czas zdecydowanie leci za szybko...a przecież zycie mamy je do i tak szybko ten czas pędzi... U mnie jeszcze maki, jaśminowce i głóg nie kwitnie... To moja wiosna chyba leniwa... Hihi. Tak na pocieszenie.
    Basiu piękny post. Jak zawsze zachwycam się miejscami które pokazujesz. Stare chatki są piękne... Mają swoją historię, wspomnienia... Może ona zniknie ale będziecie o nich pamiętać. Pozdrawiam cieplutko. Dużo słoneczka życze.

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie tylko wiosna pędzi jak oszalała, dzień za dniem, rok za rokiem, to wszystko się toczy tak szybko, za szybko... W moich stronach mówi się o kalinie, u Ciebie kwitnie wspaniale, a ja tak żałuję, że nie mam chociaż jednego drzewka w swoim ogrodzie... Pozdrawiam i życzę dobrej nocy! ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Basiu, być może dlatego właśnie wiosna jest tak wspaniała, wytęskniona, wyczekiwana, bo tak krótko czaruje każdym kolejnym cudownym kwieciem? Zwłaszcza, że po jesienno-zimowej szarudze spragnieni jesteśmy soczystej zieleni i całej feerii barw, jaką ma w swej palecie wiosna. Kwitnąca kalina (tylko taka nazwa jest mi znana) jest dla mnie oczywistym atrybutem tej fascynującej pory roku, dlatego mam ją w ogrodzie. Istotnie w tym roku kwitnie czarująco...
    Takie stare chaty darzę czułym sentymentem. W okolicy, gdzie mieszkają moi rodzice jest wiele starych, opuszczonych (niestety niszczejących) chałup.
    Pozdrawiam najserdeczniej.
    Anita

    OdpowiedzUsuń
  8. So beautiful flowers!
    Warm greetings from sunny Finland!

    OdpowiedzUsuń
  9. Czas płynie nieubłaganie, a dodatkowo "zabrany" został nam czas przez epidemię i nic na to nie możemy poradzić. Możemy tylko jak najlepiej wykorzystać to co mamy. Piękne kiście kaliny. Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  10. Piękne kwiaty!!! U nas wiosennie ale zimno i deszczowo w tym roku. Pozdrawiam serdecznie. Ada

    OdpowiedzUsuń
  11. Masz rację Basiu, wszystko tak szybko przemija, a przecież wiosnę chciałoby się zatrzymać na dłużej, tym bardziej taka normalną wiosnę, a nie upalną jak w minionych latach.
    Piękny wiersz i śliczne zdjęcia!
    Pozdrawiam ciepluteńko:)

    OdpowiedzUsuń
  12. Wiosna ze swoimi kolorami i zapachami mija mi co roku szybciej, zbyt szybko. Myślę też, że z wiekiem czas ogólnie zbyt szybko nam ucieka. Pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  13. Czas niezwykle szybko biegnie i życie ekspresowo nam przemija. Nie nadążamy nacieszyć się wiosną, która niedługo odejdzie. Przypuszczam, że każdy z nas zna piosenkę biesiadną:
    Upływa szybko życie,
    Jak potok płynie czas,
    I nasze młode lata
    Upłyną szybko w dal,
    A w sercu pozostanie
    Tęsknota, smutek, żal...
    a przecież śpiewano ją przed pierwszą wojną światową, to i tamtym ludziom czas szybko mijał.
    Serdecznie pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  14. Basieńko, wiosna przemija zbyt szybko. Ale jakże piękne i pocieszające jest to, że co roku możemy się nią cieszyć z powrotem.
    Uwielbiam Twoje wiersze.
    Uściski.

    OdpowiedzUsuń
  15. Ani się obejrzymy, a tu lato; jak na razie maj niezbyt przyjazny, a tu za już czerwiec czeka w opłotkach, wygrzałabym się na słońcu:-) pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  16. Tak, szybko, jakby coraz szybciej ten czas leci. Jedno piękno zastępowane jest przez następne piękno. W zieleni, kwiatach, smakach, zapachach i wspomnieniach, które budzą sie pod wpływem silnych wrazeń.
    Pozdrawiam Cie ciepło, Basiu.

    OdpowiedzUsuń
  17. Czas płynie tym szybciej, im jesteśmy starsi - niestety.
    Piękne te kaliny-guldyny.

    Sprowokowałaś mnie do poszukiwań językowych (dziękuję!).
    Po francusku kalina to "rose de Gueldre" (po angielsku "guelder rose") czyli róża z Geldrii (to obecnie prowincja w Niderlandach, ale dawniej kraina obejmująca część dzisiejszych Niderlandów i Niemiec). Myślę, że nazwa guldyn teoretycznie mogłaby być jakoś przetworzoną ta francuską nazwą :). (no bo jednak nie od "boule de neige")

    Albo - i to może być najbardziej logiczne i prawdopodobne :D - od "gula" czyli "kula".

    Może też komuś skojarzyło się z guldenami austriackimi? (monety). A pewnie prędzej monety nazwano guldenami, bo są okrągłe (gula-kula - niemiecki jest też przecież językiem indoeuropejskim).

    Fascynujące.

    Swoja drogą guldynka to - jak wiemy - rodzaj strzelby myśliwskiej, przypuszczalnie nazwa od miasteczka Goldingen w Kurlandii.

    :D

    OdpowiedzUsuń
  18. Im jesteśmy starsi to czas jakoś przyspiesza. Wiosny zawsze za mało i mało. Piękne kadry , a te chatki i maki obłędne. Pozdrawiam cieplutko 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

    OdpowiedzUsuń
  19. Wspaniale uchwyciłaś Basiu piękno wiosennej przyrody zarówno na zdjęciach, jak w wierszu, pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  20. A ja czuję niedosyt. Wiosna przemija szybko a nacieszyć się nią nie ma kiedy bo ciągle pada:)
    Cudne są te śnieżne kule kaliny!
    Uściski Basiu.

    OdpowiedzUsuń
  21. Jak dobrze, ze wiosna jeszcze trwa.
    Nie słyszałam o nazwie guldyn dla kaliny - to dla mnie ciekawostka. Bardzo lubię te śnieżnobiałe kule. Podobają mi się stare chaty, które pokazujesz, szkoda, że nadchodzi ich kres.
    Piękny jest wiersz, który napisałaś - bardzo liryczny.
    Serdecznie Cię pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  22. cieszmy sie zatem wiosną zanim odejdzie,pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  23. Przepiękne zdjęcia, chatki-starowinki rozbudzają wyobraźnię, ciekawe o czym powiedziałyby, gdyby mogły mówić.

    OdpowiedzUsuń
  24. Dla mnie w ogóle ostatnio czas dziwnie przyspieszył, chociaż z pozoru powinien płynąć wolniej. Kocham stare chatki, obok domu mojej babci znajduje się drugi, który liczy przeszło 100 lat. To w nim babusia Antosia uratowała Żydów, o czym pisałam na moim blogu. A potem wychowywał się w nim mój tata wraz z rodzeństwem. Bez prądu i bieżącej wody. Za to z inwentarzem za ścianą. Ech, ileż to jeszcze tajemnic skrywają jego ściany?
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  25. Pięknie piszecie w swoich komentarzach, za które dziękuję. I za dywagacje odnośnie „guldyniwej „ nazwy 😃

    OdpowiedzUsuń
  26. Mnie wiosna co roku zaskakuje. Właśnie tempem pojawiania się zieleni, kwiatów. Piękne zdjęcia kwiatów ale urzekły mnie zdjęcia chat. Są malownicze ale jak widać czas ich nie oszczędza. Pozdrawiam ciepło.

    OdpowiedzUsuń
  27. Basiu piękną wiosnę nam pokazujesz,aż Ci zazdroszczę tych widoków starych chatek,przecież to jest historia,już takich egzemplarzy mało jest :) wiersz pięknie napisany,myślałaś o tym żeby wydać tomik twoich zapisków ? Ja z chęcią bym nabyła :)
    Serdecznie pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  28. Oj, każdemu potrzebny taki promyczek. Życie wtedy wydaje się znośniejsze, nawet w tych trudnych czasach. Moja kalina dopiero rozkwita, bardzo lubię jej "śniegowe kule ". Pozdrawiam . :)

    OdpowiedzUsuń
  29. Sielsko i kwiatowo, aż miło pooglądać. Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  30. w tym roku wydaje się być szczególnie szybka,... niezauważalnie wręcz przemknęła wczesna jej pora, a my zajęci "globalną paniką" zapomnieliśmy o jej uroku.... tymczasem, przyroda niezmiennie robi swoje... przemija, żeby znowu się odrodzić
    pozdrawiam ciepło Basiu :)

    OdpowiedzUsuń
  31. Wiosna u was ma wiele oblicz, a kazde jest piekne. Jak te guldyny, roze pomarszczone i maki… Co do nazwy guldynu (dla mnie tez "guldyn"), wydaje mi sie ze w jezyku francuskim funkcjonuje tez nazwa "rose de Gueldre". Guelrde pochodzi od nazwy niemieckiej "Geldern" (nazwa miejsca). Zastanawiam sie czy nie ma przypadkiem jakiegos zwiazku miedzy tym niemieckim slowem a polska nazwa "guldyn". Potoczne jak i naukowe nazwy roslin to czesto fascynujace zagadki. Natomiast w Rosji, to raczej kalina.

    OdpowiedzUsuń
  32. Piękne zdjęcia. Ciekawy blog :)

    OdpowiedzUsuń
  33. Witaj jeszcze w maju Basiu
    Tak, wiosna biegnie nie wiadomo dlaczego tak szybko. Zwłaszcza w maju. Jedynym pocieszeniem są w jego końcówce moje imieniny. Wówczas cieszę się właśnie rozkwitającymi piwoniami, makami, hortensjami, różami w moim ogrodzie.
    A za wspomnienie o moich zielonych szumiących stronkach, do tego w towarzystwie moich ukochanych konwalii, DZIĘKUJĘ
    Pozdrawiam miodowym zapachem akacji

    OdpowiedzUsuń
  34. Dla mnie zbyt szybko wszystko przemija... Wiosna mogłaby byś w nieskończoność, to dla mnie najpiękniejsza pora roku. Kojarzy się z romantyzmem, dniami pachnącymi bzami i konwaliami. Jest cudownie.
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  35. Oj tak Basiu, zdecydowanie za szybko...
    W tym roku, jakoś szczególnie...
    Przepiękne zdjęcia kwiatów i okolicy. Może kiedyś będzie mi dane je zobaczyć w realu.
    Serdeczności posyłam.

    OdpowiedzUsuń
  36. Wonderful knowlegde, it cleared my some points Thanks a lot
    SA Gaming
    บาคาร่า
    SAGaming78

    OdpowiedzUsuń