środa, 23 stycznia 2019

Trzeba nam chwytać chwile- Józków sad w kolejnej baśniowej odsłonie.

Moja choinka jeszcze się piękni, żal mi ją żegnać, bo nikt nie wie co nas czeka, jakie będą następne święta...Moja serdeczna Znajoma, pełna życia i radości, choć wiekiem niemłoda, umawiała się ze mną na spotkanie w ferie, a tymczasem pokonała ją w ciągu dwóch tygodni zwyczajna niby choroba.
Wtorkowy dzień przyniósł bajeczne widoki, była okazja by zrobić zdjęcia.
W feryjny czas namalowałam kilka obrazów, ten poniżej trafi do koleżanki, której kilka miesięcy temu spłonęło całe wnętrze domu
( w wyniku zaniedbań fachowców z energetyki), w tym również spłonął obraz, który jej podarowałam, więc namalowałam jej kolejny.
Moja wioska była otulona mroźną firaną, a słońce czyniło cuda.
Od kilku dni planowałam wycieczkę do Józkowego sadu ( stali bywalcy bloga znają go chyba lepiej niż ja) bo jego ogromny urok ujawnia się nie tylko w okresie kwitnienia...
Zobaczcie sami, oto i on...pamiętający różne wydarzenia, opuszczony, w harmonii z naturą, poddający się łagodnie upływowi czasu.
On tak jak mądra kobieta- umie się pięknie starzeć...
Każda gałąź, każdy liść, każdy pień starego drzewa przyciąga wzrok i przywołuje wspomnienia.

Niekiedy miewam wątpliwości, czy aby nie powtarzam któregoś z moich wierszy, ale skoro ten post jest 628. to musicie mi wybaczyć, że nie jestem w stanie zapamiętać, które strofy już się pojawiały.
Czasami dobrze jest przeczytać wiersz kilka razy lub wysłuchać kilka razy piosenkę, by odkryć w nich coś na nowo...
Ten wiersz nawiązuje do refleksji z początku dzisiejszego wpisu.



Czas

Dostałam w darze czas
nie wiem ile to lat
nie wyczytam z mądrych ksiąg
nie wyliczę na lekcjach matematyki
nie wiem ile razy
będę potykać się o skały
i nie wiem ile razy
będę wdychać zapach łąk i pól
tak naprawdę wiem tylko jedno
warto kochać teraz
by niczego nie żałować potem. 

Spacer w mroźny poranek przypomniał mi minione święta, chyba najpiękniejsze w moim życiu, bo do wigilijnego stołu usiadły wszystkie nasze dzieci i nasze wnuki, a im więcej mam lat, tym więcej cenię każdą daną mi taką chwilę...
Serdecznie pozdrawiam życząc Wam pięknych chwil i zdrowia, które bywa w tym sezonie bardzo nadszarpnięte przez zimowe dolegliwości.

46 komentarzy:

  1. Nieszczęścia same się dzieją i u nas Basiu:-) jakie to smutne. Życie niestety maluje inny los... Współczuję :-( i zima też potrafi nie tylko psocic ale też pięknie pomalowala krajobrazy. Okazuje się że nie ttlko wiosną pięknie w waszych stronach. Trzymaj się ciepło. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. Zdjęcia z sadu prześliczne.... Dużo ludzi odchodzi...

    OdpowiedzUsuń
  3. Czekam na szadź, taką najładniejszą, jeszcze jej u nas nie było.
    Oj, Basiu, ta z kosa krąży w pobliżu, wybiera pojedynczo, kosi zastraszająco; niby człowiek nie myśli o tym, ale ...
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  4. Mądre, prawdziwe i piękne słowa wiersza. Ja też doceniam radość każdej chwili. Ostatnie dni to świętowanie Dnia Babci i Dziadka. Jak patrzę na wnuki to dziękuję Bogu za każdą chwilę spędzoną z nimi. Dzień Prababci/Babci obchodziła też moja teściowa. Przygotowała chrupiące faworki/chrust i było ciepło, radośnie.
    Piękne zdjęcia, taką zimę też lubię. Pozdrawiam Cię Basiu serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  5. Choroba pokonała Twą przyjaciółke w dwa tygodnie? Straszne. Ktos z moich znajomych tuz przed świetami dowiedział się, że ma raka i to najgorszego jaki moze byc. A i kuzynka moja szybko gasnie, trawiona nowotworem. Tyle smutnych, tragicznych rzeczy sie dzieje. Do tego jeszcze niedawne zabójstwo prezydenta... Co sie dzieje z tym światem? Tyle smutku i cierpienia...I trzeba sobie z tym wszystkim jakos radzić, zyc dalej i cieszyć sie każdym darowanym dniem, pieknymi obrazkami zimowymi, wspomnieniami, miłością bliskich...
    Piekny, pełen prawdy życiowej wiersz, Basiu!***

    OdpowiedzUsuń
  6. Często życie nas zaskakuje . Cóż zrobić musimy te wszystkie smutne rzeczy przyjmować z pokorą i mieć nadzieję na lepsze . Cudny obraz . Kadry w bieli urocze Miłego dnia.

    OdpowiedzUsuń
  7. Basiu dziękuję za cudowny spacer do starego sadu. Zdjęcia przepiękne. A wiersz wzbudził taką refleksję - pytanie "Dlaczego człowiek nie jest najpierw mądry, a potem młody?" Nie da się cofnąć czasu i zawsze już będzie coś, czego będę żałować. Dużo zdrówka :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Basiu przepiękne masz widoki :) Ja też się nie mogę pogodzić z odejściem mi bliskich osób, pozostają puste miejsca i ogromny smutek. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  9. Piękne są te zimowe widoki, szczególnie te oszronione gałązki. Piękne strofy wiersza. Cieszmy się z każdego takiego danego nam dnia. Pozdrawiam cieplutko.

    OdpowiedzUsuń
  10. Zimowa magia Basiu na Twoich zdjęciach. Piękny wiersz Basiu.
    Pozdrawiam cieplutko :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Basieńko, trzeba się cieszyć każdą chwilą, bo nigdy nie wiadomo, czy to nie jest ta nasza ostatnia chwila. Tym bardziej boli, gdy odchodzą bliskie osoby lub gdy dotyka je nieszczęście. Mam nadzieję, że koleżanka, której spalił się dom jakoś sobie radzi w tej sytuacji.
    Piękny obraz, pełen włożonego weń serca. I piękny, głęboki wiersz.
    Tulę.

    OdpowiedzUsuń
  12. "Warto kochać teraz by niczego nie żałować potem " bardzo mi te słowa przemówiły do serca. Zimowe widoki pokazane są śliczne, bo są drzewa i krzewy pobielone. Ma to urok. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  13. Kochana Basiu, przykro mi z powodu Twojej koleżanki :(
    Życie jest takie kruche...
    A zdjęcia przepiękne, Twój obraz i wiersz także.
    Pozdrawiam Cię bardzo ciepło!

    OdpowiedzUsuń
  14. Natura jest najwspanialszą Artystką.
    Nigdy nie możemy być pewni co nas czeka za chwilę. Życie jest bardzo kruche, a ludzie nie pamiętając o tym są coraz bardziej zapalczywi:(
    Pozdrawiam Basiu:)

    OdpowiedzUsuń
  15. Wspaniałe zimowe zdjęcia i obraz cudny! Pozdrawiam serdecznie:)

    OdpowiedzUsuń
  16. Cudne obrazy a każdy z nich pięknie opisany. Bardzo lubię twój blog.

    OdpowiedzUsuń
  17. Cudowny zimowy klimat i piękne zdjęcia :) Każdą chwilę w życiu trzeba łapać i kolekcjonować. Może przyjść taki czas, kiedy będziemy je mogli tylko przeglądać w albumie wspomnień. Pozdrawiam Basiu serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  18. Najważniejsze jest teraz
    Przeszłość już była a przyszłość może nie nadejść...
    Piękne widoki

    OdpowiedzUsuń
  19. Kruche to nasze życie, jak te oszronione mrozem gałązki w sadzie. Warto szukać piękna w każdej jego chwili. Serdeczności Basiu :)

    OdpowiedzUsuń
  20. Basiu, z wiekiem bardziej doceniamy chwile pośród rodziny....ostatnio przeczytałam takie oto przesłanie....lepiej być szczęśliwym jak mieć rację.......i żałuję,że tak późno....pozdrawiam Dusia

    OdpowiedzUsuń
  21. Smutki przeplatają się z radościami w naszym życiu, tak jak i w Twoim poście... przykro mi z powodu znajomej :(...
    Tymczasem przyroda zachwyca nas bez względu na to co dzieje się w naszych sercach...
    pozdrawiam ciepło :)

    OdpowiedzUsuń
  22. Życie jest wielce przewrotne, jeden dzień, jeden, dwa tygodnie mogą je zmienić o 180 stopni albo i je gwałtownie zakończyć... :( Zdjęcia sadu bajeczne. Pozdrawiam ciepło! :)

    OdpowiedzUsuń
  23. Przykro mi z powodu pożaru. Obraz jak zawsze piękny, a zdjęcia zachwycają. :) Pozdrawiam ciepło

    OdpowiedzUsuń
  24. Jakże smutne wieści ... Życie pisze ciężkie scenariusze. A wiesz... mieszkamy w podobnej okolicy. Patrzę na zdjęcia i widzę kawałki mojego Zielątkowa :D

    OdpowiedzUsuń
  25. Przykro mi z powodu Znajomej. Życie pisze koszmarne scenariusze, lecz...nie mamy na to niestety wpływu. A zdjęcia cudne. Nawet zima może być piękna:D
    pozdrawiam serdecznie znad filiżanki kawy:)

    OdpowiedzUsuń
  26. Dobrzy ludzie niestety za szybko odchodzą... Piękna jest przyroda zimą, ale niestety to nie est moja bajka, mogę ją podziwiać z ciepłego mieszkanka. Zdecydowanie wolę wiosenne ciepło lub letnie upały... mrozik, szron, szadź i śnieg pozostawiam komu innemu:)Pozdrawiam cieplutko:)

    OdpowiedzUsuń
  27. Piękna wiersz i piekne zdjęcia. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  28. Z jednej strony tyle smutnych rzeczy się dzieje i czasem nic nie możemy poradzić, a z drugiej strony - tak wiele mamy powodów do radości, kiedy rozejrzymy się wokół. Trzeba doceniać życie i piękno przyrody.

    OdpowiedzUsuń
  29. Warto kochać taki piękny świat zimą :-)
    U nas też spadł śnieg wczoraj, w końcu, niestety Warszawa nie jest za piękna ;-)
    Pozdrawiam serdecznie :-)

    OdpowiedzUsuń
  30. Wszystkie Wasze komentarze czytam z wielką uwagą i za wszystkie bardzo dziękuję.

    OdpowiedzUsuń
  31. I u mnie Pani Zima otuliła świat białą pierzynką. Świat dookoła wypiękniał, wyciszył się. Niestety zawitał do nas też nieodłączny jej ostatnio towarzysz - Pan Smog. Pewnie u Ciebie nie ma on aż takiej mocy.
    Dlatego chciałabym Ci życzyć:
    czystej wody i powietrza,
    białego śniegu w zimie
    zapachu kwiatów wiosną,
    pięknych pól i czystych lasów
    a dookoła i w sercu zawsze zielonej Wiosny:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. U mnie smog "produkują" niektórzy sąsiedzi spalając to, czego nie powinni!!!

      Usuń
  32. Basiu, mieszkasz w cudownym miejscu ! Jóźków sad w zimowej odsłonie zachwyca pięknem przyrody, nawet powalne drzewo stworzyło magiczny klimat !
    Domek na obrazie wygląda zupełnie jak domek mojej babci....i po raz kolejny przywołałaś moje najpiękniejsze wspomnienia !
    Pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  33. O tak zimę lubię na zdjęciach,tak pięknie odsłania swoje mroźne barwy,cudnie to uchwyciłaś ,szczególnie te brzozy robią wrażenie.
    "Warto kochać teraz,by niczego nie żałować potem..."
    Dokładnie tak ...
    Masz dobre serduszko Basieńko,współczuję Twojej koleżance.
    Serdeczności zostawiam najmilsze :)

    OdpowiedzUsuń
  34. Zima jest przepiękną porą roku, tylko nie zawsze, spragnieni wiosny i ciepła, chcemy to dostrzec. A tymczasem, gdy spadnie śnieg i ściśnie mróz, to krajobrazy robią się naprawdę bajkowe :)
    Ściskam serdecznie, Agness:)

    OdpowiedzUsuń
  35. Cudowna macie zime! Az kusi aby przyjechac i zobaczyc ja w realu… Piekny obraz i rownie piekny wiersz.

    OdpowiedzUsuń
  36. Pozdrawiam serdecznie, ślicznie drzewa :D

    OdpowiedzUsuń
  37. Basiu, przecudne zimowe zdjęcia. Ten stary ogród zachwyca o każdej porze roku.
    Pozdrawiam serdecznie:)

    OdpowiedzUsuń
  38. Zima namalowała piękne obrazy,a Ty Basiu wspaniale ją nam przedstawiłaś na zdjęciach,niestety u mnie w mieście takich widoków brak :)
    Serdeczności przesyłam Basiu.

    OdpowiedzUsuń
  39. Cudowne zdjęcia, pokazujące urodę zimy. Drzewa są piękne o każdej porze roku...
    Piękny też jest Twój obraz, pełen takiej pogody i radości... Gratuluję talentu. Pozdrawiam serdecznie - Emma

    OdpowiedzUsuń
  40. Wpadłam z rewizytą i choć wśród Twoich komentatorów znana jest mi tylko Ismena, to grono i moich znajomych dzięki temu blogowi może się poszerzyć. Nikt z nas niestety nie wie ile mamy czasu na życie i miłość. Dlatego warto jest je utrwalać w fotografii, na obrazach i w wierszach. Wielu dni radosnych i twórczych życzę w tym nowym roku. Ukłony.

    OdpowiedzUsuń
  41. Nasze losy różnie się toczą , nie mamy na to wpływu.... niestety.. Zdjęcia bajkowe :)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  42. Warto kochać teraz, by niczego nie żałować potem...Dokładnie tak Basiu! Śliczny i mądry wiersz... Często zdaję sobie sprawę z upływu czasu...I tak bardzo nie chciałabym go marnować, bo wciąż mam go tak mało, nigdy nie mam dosyć, jestem tak bardzo głodna życia i tyle chciałabym jeszcze zrobić, boję się, że nie zdążę, że zabraknie mi czasu....

    OdpowiedzUsuń