piątek, 4 września 2015

Dawno temu oczarowały mnie swoją urodą, historią zapisaną w drewnianych sercach i niepowtarzalnym klimatem...





Cerkiew parafialną grecko- katolicką       
Opieki Bogarodzicy w Owczarach zbudowano w 1653 r.
Polichromia pochodzi z 1938 r, gdyż cerkiew była wielokrotnie remontowana.
Wyposażenie świątyni stanowi XVIII wieczny ikonostas z rzadko spotykaną ikoną Chrystusa w Grobie.
Na szczególną uwagę zasługują dwa barokowe ołtarze boczne, jeden z ikoną Matki Bożej z Dzieciątkiem ( XIX w) i drugi z ikoną Św. Mikołaja ( XVIII w.)












W 2013r ta przepiękna świątynia została wpisana na listę zabytków UNESCO.







Cerkiew reprezentuje typ łemkowski. Aktualnie sprawuje się w niej nabożeństwa w obrządku rzymskim i greckokatolickim.
 Ściany, strop i wnętrze pozornych kopuł zostały pokryte polichromią w 1938 r., namalowaną z okazji 950. rocznicy chrztu Rusi. Jest to polichromia ornamentalna. W kopułach namalowano Ducha Świętego pod postacią gołębicy i czterech cherubinów oraz iluzjonistyczny widok otwartego na niebo okulusa z wijącymi się kwiatami.




 W tej pięknej krainie można też podziwiać pozostałości łemkowskch zabudowań, przydrożnych elementów kultu religijnego.

Panuje tam atmosfera ciszy, naturalnego rytmu przyrody.
Wszystko to sprawia, że chcesz pozostać tam dłużej i powracać w znajome miejsca.
















 Owczary to wieś łemkowska położona w dolinie potoku Siary, wśród pagórków Magury Małastowskiej. Klasyczne domy łemkowskie to tzw. chyże, które pod jednym dachem kryły całe gospodarstwo. Budynek przedzielony był boiskiem; po jednej jego stronie znajdowała się izba i komora, po drugiej stajnia, obora lub owczarnia. Poddasze wykorzystywane było najczęściej jako miejsce składowania siana lub zboża.
Kolejny anioł Lawendowy, z moich zbiorów zdaje się przystawać do tamtejszych klimatów. I tym stwierdzeniem żegnam się z Wami do następnego posta.

51 komentarzy:

  1. Uwielbiam architekturę drewnianą. Przepiękna cerkiew. Uroczy anioł! Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  2. Prześliczna.
    Może kiedyś zdołam pooglądać te wszystkie cuda na włąsne oczy...

    OdpowiedzUsuń
  3. Basiu, zachwycające!!! Buziam

    OdpowiedzUsuń
  4. Dziękuję Basiu, za tę piękną i pouczającą lekcję. Kochałam dom dziadków, do których kiedyś uciekałam z domu i nie wiedziałam co nim jest takiego, co mnie ciągnęło jak magnes, jakieś dziwne ciepło, zapach ... to była chata o której wspominasz, tylko trochę " bogatsza ", murowana, dostali ją z przydziału, po przesiedleniu na ziemie odzyskane ...
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Basiu , piękne. Rzadko mam okazję bywać w tych rejonach więc tym bardziej dziekuję za pokazanie tych miejsc.

    OdpowiedzUsuń
  6. Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ten komentarz został usunięty przez autora.

      Usuń
    2. Ewelino,
      myślisz, że jesteś bardzo mądra bo swój blog zamknęłaś przed innymi i nikt ci nie napisze złośliwego komentarza... Dlaczego? Chętnie przeczytałabym twoje posty.
      Ewelino, nikt Cię nie zapraszał do tego bloga...
      Czyżbyś za dużo wypiła octu i dlatego taki złośliwy komentarz.
      Pewnie i do mnie zawitasz, więc wiedz, że ja zaraz kasuję tego typu komentarze.
      Nie mogę być obojętna na takie złośliwości. Jesteś jawny troll.

      Usuń
    3. Dziękuję Lusiu za Twój mądry głos!
      Nie kasuję powyższego komentarza, niech Czytelnicy widzą ile wśród ludzi jest złych odruchów.

      Usuń
    4. Do Eweliny. Przepraszam bardzo, że się wcinam, ale to że się ma ( ? ) księdza w rodzinie, to myślisz że ma jakieś znaczenie ? Czyli, jak się nie ma księdza, to należy przechodzić obojętnie obok takich perełek ? Bo to takie niby logiczne by było. Basia nie musi nikomu nic udowadniać, to jakim jest człowiekiem, pokazała już od początku istnienia tego bloga, wrażliwa na każde piękno, czy jest to zwykły polny kwiat, czy obiekt sakralny przez który mówią wieki. Zamiast niesłusznie wylewać swój jad, pofatyguj się, by najpierw poznać człowieka. Ja myślę, że ktoś Cię skrzywdził i teraz się za to odpłacasz innym, tylko czy warto ? Mimo wszystko pozdrawiam.

      Usuń
    5. Przypadkiem trafilam na te piekna cerkiew i mialam wlasnie pisac jak niesamowite to miejsce, a tu co... komus najwyrazniej miejsce sie nie spodobalo i daje temu upust?

      Usuń
  7. Nie znam tych miejsc. Ale to dobrze, że pokazujesz takie urocze miejsca, może uda mi się tam być, więc będę wiedziała czego szukać :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Przepiękna cerkiew. Basiu dzięki, że pokazujesz takie miejsca. Anioł jak zwykle zachwyca:):):):)

    OdpowiedzUsuń
  9. Należę także do miłośników architektury drewnianej:) Dziękuję za przybliżenie historii tego miejsca:)

    OdpowiedzUsuń
  10. Miejsca z duszą, przepiękną i wiekową. :)
    Pozdrawiam serdecznie Basiu. :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Wraz z każdym Twoim postem nabieram coraz większej chęci, żeby ruszyć szlakiem cerkwi drewnianych :)

    OdpowiedzUsuń
  12. W takich miejscach rzeczywiście można "dotknąć" historii. To niesamowite, że drewno potrafi zachować swoje piękno przez wieki. Bardzo ciekawy post Basiu. Może kiedyś będzie mi po drodze zobaczyć to miejsce na własne oczy.
    Miłego weekendu.

    OdpowiedzUsuń
  13. We wrześniu będą jeszcze otwarte w ramach projektu małopolskiego, a w późniejszych miesiącach chyba tylko nieliczne.
    Zwiedzających jest wielu, nic dziwnego, bo w każdym obiekcie czeka przewodnik bez żadnych opłat. Projekt bardzo pożyteczny, wszak powinniśmy być dumni z dziedzictwa kulturowego i nie ma to nic wspólnego z infantylizmem!

    OdpowiedzUsuń
  14. Basiu dzięki Tobie poznaję piękne miejsca,których zapewne na własne oczy nie ujrzę. Bynajmniej mi się tak wydaje a może kiedyś będzie mi dane. Piękne zdjęcia a co do drewna to fakt mieszkając w chatach drewnianych i wchodząc do drewnianego kościoła odczuwa się coś czego nie da się opisać słowami, mają duszę jestem o tym święcie przekonana.
    Pozdrawiam i pięknego weekendu życzę.

    OdpowiedzUsuń
  15. Piękna cerkiew, bogato zdobiona. Ja w swoim życiu podziwiałam dwie cerkwie,gdy byłam na tygodniowych wakacjach w Słowacji, z grupą licealistów, którzy dobrze się uczyli :)

    OdpowiedzUsuń
  16. Basiu powtórzę za Tobą: "Dawno temu oczarowały mnie swoją urodą i historią".
    Wszystkie cerkiewki są bardzo piękne. Ta zaś nieś niespotykanej urody.
    Arcydzieło. Widziałam ją.

    Pozdrawiam serdecznie:)*

    OdpowiedzUsuń
  17. Kolejna piękna cerkiew, którą opisałaś. Piękna! A komentarzami złośliwców się nie przejmuj! :) Pozdrawiam i zapraszam do siebie! :)

    OdpowiedzUsuń
  18. Dziękuje Basiu za Twoj piękny przekaz cudownych miejsc z drewnia architektura. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  19. Piękny drewniany kościół i jego wnętrze. To jest nasza historia i trzeba to pokazywać, tak jak Ty to robisz. komentarz Ewelina M bym usunęła, nie przejmowała się nim i nie odpowiadała na niego. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  20. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  21. Przepiękne miejsce:) Aż chciałabym wsiąść w samochód i je odwiedzić:) Pięknie je opisałaś i uwieczniłaś na cudnych fotografiach.
    Przykro czytało mi się komentarz Eweliny. Nie rozumiem takich ludzi. Jeśli mnie coś nie interesuje to tego nie czytam. Proste.
    Pozdrawiam serdecznie i czekam na następne posty:)

    OdpowiedzUsuń
  22. Basiu dzięki Tobie poznaję tak urokliwe miejsca i serdecznie Ci za nie dziękuję :)
    serdeczności zostawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  23. Pięknie pokazujesz Basiu niezwykłość takich miejsc,można poczuć faktycznie ten spokój o którym piszesz...
    Piękny Anioł....

    OdpowiedzUsuń
  24. Dziękuję za wspólne wędrowanie!

    OdpowiedzUsuń
  25. Bardzo ciekawie Basiu oprowadzasz nas po tych terenach,klimatach i zabytkach...tutaj nie byłam, ale cerkwie zawsze odwiedzam jak mogę....zachwycają mnie Twoje Anioły za każdym razem jak je widzę:)) Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  26. Piękne cerkiewne wędrowki nam zaserwowalaś bardzo lubię oglądać drewniana architekturę serdecznie pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  27. Cieszę się, że tak wiele osób dostrzega piękno...serdecznie pozdrawiam i pewnie kiedyś znów pokażę kolejną perełkę, choć wiele już ich było na moim blogu.

    OdpowiedzUsuń
  28. Budynki sakralne mają w sobie coś ponadczasowego i coś jeszcze, co trudne jest do uchwycenia. Czasami uda się wyłapać to sercu albo duszy ale rozum jest zbyt płytki aby to ogarnąć. Nie umiem przejść obojętnie i zawsze chwyta mnie jakaś tajemnicza tęsknota, za kim? za czym? nie mam pojęcia. Moc uścisków :D

    OdpowiedzUsuń
  29. Takie miejsca mają niezwykły klimat, a nawet zapach, czy jak pięknie napisałaś naturalny rytm przyrody...
    Podziwiam Cię za odwagę i szczerość. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  30. Lawendowy Anioł to dla mnie dwa ulubieńce w jednym :-)

    OdpowiedzUsuń
  31. Już miałam napisać, że u mnie w tych samych klimatach, ale luknęłam na ten zjadliwy tekst. Jak już komuś piszę, że mi coś nie leży, to zawsze się podpisuję. Ta Pani jednak krytyki się boi, bo ma zamknięty blog. Można ją nazwać pospolitym tchórzem. Ja mam niejednego księdza w rodzinie, jednak można powiedzieć, że nie jestem nadmiernie praktykująca, choć lubię czasem w ciszy pomedytować w kościele. Jednak co ma do tego wartość zabytku.
    Ostatnio będąc w cerkwi, w Białymstoku zapytaliśmy się z mężem, czy nie będzie błędem jeśli zapalimy, zakupioną świecę, bo jesteśmy wyznania katolickiego. Bardzo mile zaskoczyła nas odpowiedź: kiedyś byliśmy tego samego wyznania.
    W tamtym roku zwiedziłam (jednak przez kraty w drzwiach) bardzo podobną cerkiew w Jaworkach za Szczawnicą.
    Pozdrówki i życzę odporności na krytykujących blogerów. To oni nie ty mają problemy. Tylko im współczuć.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Masz całkowitą rację.
      A na wszelkie złośliwości zdołałam się uodpornić. W otaczającym nas bezpośrednio świecie również występują.
      A co do tchórzostwa- fatalna cecha!!!
      Od lat uczę moich uczniów by umieli się przyznać do występku i milczeniem nie skazywali niewinnego na odpowiedzialność za swój czyn.

      Usuń
  32. Miejsca niezwykle odsłaniasz naszym oczom i dzięki Basiu za zdjęcia detali. Marzy mi się kiedyś zobaczyć je na żywo. Pozdrawiam i życzę dobrego i spokojnego roku szkolnego.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mój aparat ma ograniczone możliwości, w tych obiektach panują trudne dla fotografii warunki, ale wyobrażam sobie Moniko jakie Ty miałabyś piękne zdjęcia. Szkoda, że nie mieszkasz blisko! A detale uwielbiam.

      Usuń
  33. Przepiękne miejsce do odwiedzenia ! Mam takie jeszcze niezrealizowane marzenie aby zwiedzić i zobaczyć na żywo tą perełkę ! Dziękuję że wirtualną podróż !
    Pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  34. Piękne miejsce! Nie dziwię się, że oczarowało Cię! Godne pokazywania i polecania! Dziękuję za Twoją relację. Pozdrawiam Cię gorąco!

    OdpowiedzUsuń
  35. Klimacik... aż poczułam zapach drewna, kurzu... kusi do refleksji, ukojenia myśli. Niedawno brałam ślub w moim rodzinnym kościele. Mimo, że ludzie pytali dlaczego nie zrobiliśmy uroczystości w plenerze (teraz jest tak najmodniej), nie wyobrażam sobie lepszego miejsca do przeżycia tak ważnej chwili niż świątynia.

    OdpowiedzUsuń

  36. Olá amiga, vim desejar-lhe um abençoado início de mês, e lindos dias
    de outono que se aproxima!
    Postagem magnífica...amei todas as imagens!!!
    Doce abraço Marie.

    OdpowiedzUsuń
  37. Basiu, kolejna przepiękna perełka. Może kiedyś zobaczę ją na własne oczy.
    Lawendowy Anioł cudny. :)

    OdpowiedzUsuń
  38. Przepiękny ikonostas! Rzeczywiście przedstawienie Chrystusa w grobie jest niezwykle rzadkie. To perełka. Mnie jednak zachwycił Pantokrator. Widać wpływy Zachodu, ale ta mieszanka jest urzekająca.
    Świątynia z zewnątrz także prezentuje się wspaniale.
    Wielkie dzięki za opowieść o tym miejscu :)

    OdpowiedzUsuń
  39. Jeśli znajdziesz Basiu więcej czasu, to na moim blogu jest wiele relacji z pobytu w cerkwiach, bo uwielbiam te miejsca. Dziękuję za twórcze odwiedziny!

    OdpowiedzUsuń