Ostatnie tygodnie obfitowały w tak wiele zdarzeń, że czas mi się skurczył w proporcjonalności odwrotnej do tego, co być powinno.
A tymczasem już Adwent, święta blisko, przyspieszam tempa, a zadań do wykonania nie ubywa:-)
Między wierszami codzienności zrobiłam naprędce adwentowy wieniec żeby mi przypominał o tym ważnym czasie...
Nic na to nie poradzę, rosną stosy książek z dwóch zaprzyjaźnionych bibliotek, a ja delektuję się słowem, wyobraźnią, pisarskim polotem i to jest mój wieczorny odpoczynek po całym dniu biegania.
O książkach będzie innym razem, a teraz wróćmy do Adwentu.
W blasku adwentowych świec
zanurzam się w ciszy poranka
znów wędruję przez zaśnieżone pola
razem z kobietami z mojej wioski
zakutanymi w kraciaste chusty
którymi osłaniają roratnie świece
idziemy wszystkie na spotkanie Maryi
by wspólnie oczekiwać na cud Narodzin
grudniowe słońce budzi kolejny dzień
różanym dotykiem poranka
chrzęści śnieg pod stopami
a może to wspomnienia tak głośno
przywołują Tych, których tu już nie ma...
Właśnie minęło dwa lata odkąd spotykamy się systematycznie raz w miesiącu czerpiąc z tych spotkań wiele radości.
Za ten pomysł- ta oto nagroda:
Do napisania:-)
Basiu! Świat wokół nas jest najwazniejszy. I ludzie wokół i nasze codzienne zajęcia oraz pasje. Blogowanie to tylko jedna z tych pasji. Tu nie powinno być żadnego pośpiechu, przymusu ani wyrzutów sumienia. Ot, siada sie i pisze coś, kiedy jest czas, ochota, potrzeba. A jak nie ma tego wszystkiego, to sie po prostu żyje. I to życie pielęgnuje w każdym jego wymiarze. A każdą chwilę docenia, zauważa, choć cokolwiek by sie nie zrobiło, to i tak czas przelewa sie przez palce.
OdpowiedzUsuńUściski serdeczne dla Ciebie Basiu!
P.S. Ja też duzo teraz czytam. Ach, jak cudownie jest zanurzyć sie w świetnej literaturze!
Witaj już grudniowo Basiu
OdpowiedzUsuńCieszę się, że już jesteś. Czekałam na Ciebie, ale to wiesz. Tak ostatnie tygodnie były dla nas niełatwe. I to to realne życie jest dla nas najważniejsze.
Wiersz jak zawsze chwyta za serce, ale tym razem to Twój Anioł je skradł. Taki w moich kolorach.
Chyba powinnam złożyć u Ciebie zamówienie, ale...
Pozdrawiam ciepłem pierwszej adwentowej świecy
Serdecznie pozdrawiam. Cudownie, że mimo tylu prac przeróżnych znajdujesz czas na bloga. Bardzo się cieszę :) Wiersz jak zawsze głęboko sięga mego serca i potrafi rozwiązać mój problem. To naprawdę niebywałe. Twoje obrazy są przepiękne i fantastyczny pomysł na prezent i docenienie kogoś. Wszystkiego dobrego życzę :)
OdpowiedzUsuńŹle podchodzisz do sprawy, Książki nie kradną czasu, a pozwalają nam cudownie go spędzać :)
OdpowiedzUsuńI mamy czas adwentu, jak ten czas ucieka .Przypomniałaś moje dzieciństwo, roraty były o 6 tej rano, śnieg skrzypiał po nogami, twarz opatulona szalikiem że powoli nie szło oddychać.Dzisiaj są o 17.30 chyba dlatego że więcej mam pracuje i o tej porze łatwiej z mniejszymi dziećmi pójść do kościoła.Wiersz prześliczny, książki traktuje po macoszemu bo kiedyś jak mnie zainteresowała to do 3 rano potrafiłam czytać a potem nieprzytomna a tu praca, dzieci, tak się nie dało ale dziergam i to też czasochłonne .Miłego spędzenia tego cudownego czasu.pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńBasieńko anioły wychodzą Ci wspaniale. Mam wielką słabość do aniołów. Ja też jestem zabiegana, więc Cię rozumiem. Od kilku dni też wszystko w biegu żeby się wyrobić. Książki to cudowne złodziejki czasu to fakt. Trudno im odmówić czasu.
OdpowiedzUsuńNajserdeczniejsze pozdrowionka z Krakowa
Adwentowe refleksje też oczywiście cudowne. Zapomniałam dopisać. Masz szczególny dar do tworzenia.
OdpowiedzUsuńBasiu piękny wiersz przywołał moje wspomnienia. Jeszcze niedawno była u mnie taka kraciasta chusta. Ze względu na widoczny już upływ czasu, trzeba było się z nią rozstać. Kocham Anioły, a Twój jest przepiękny. Pozdrawiam Cię serdecznie:):):)
OdpowiedzUsuńBasiu!
OdpowiedzUsuńTwoje anioły i wiersze zawsze budzą zachwyt. Aż trudno uwierzyć, że już mamy Adwent. Lubię ten czas oczekiwania i odkrywania siebie i Boga.
Ściskam Cię mocno i serdecznie pozdrawiam:)
Basiu taki wieniec, no śliczny jest 😍 w prostocie tkwi piękno!
OdpowiedzUsuńTwoje cudne anioły są jedyne w swoim rodzaju, zachwycające 💗
Serdeczności przesyłam.
Bardzo Wam dziękuję za ciepłe, adwentowe komentarze.
OdpowiedzUsuńBasiu Kochana!
OdpowiedzUsuńWszystkiego najlepszego z okazji imienin. Życzę Ci, aby każdy dzień był pełen radości, uśmiechu i niezapomnianych chwil!
Ściskam mocno i serdecznie pozdrawiam:)
Ja również składam Ci Basiu najserdeczniejsze życzenia imieninowe - dużo zdrowia i miłości. Pozdrowionka
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia. Jak to jest, że niektórym emerytura kojarzy sie z wolnym czasem?
OdpowiedzUsuńJeśli spędzamy czas na tym, co kochamy lub sprawia nam przyjemność i satysfakcję, to to żaden stracony czas! Trzeba brać z życia pełnymi garściami!
OdpowiedzUsuńBardzo melancholijny czas :D
OdpowiedzUsuńPozdrowionka Basiu. W tym natłoku zajęć, zwłaszcza teraz przed świętami troszkę ciężko o wolny czas, ale dajemy radę. Na pasje zawsze znajdzie się chwila, czy na bloga, na jogę, spacer , czy książkę. To wręcz potrzebne, wskazane przy panującej pogodzie, która nie rozpieszcza a wręcz odwrotnie. Pędzi do zajęć. Do usłyszenia mam nadzieję jeszcze przed świętami. Pa.
OdpowiedzUsuńDla mnie też czas pędzi jak szalony , aż nie chce mi się wierzyć jak szybko będą święta. Anioł cudny
OdpowiedzUsuń., a wiersz przeczytałam z nostalgią wspominając minione czasy. Dobrego czasu przedświątecznego, pozdrawiam serdecznie 🌲🌲🌲🌲
Oj za szybko ten czas płynie , oj za szybko. Dopiero co było Babie Lato, a już zima do nas przychodzi.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam:)*
Piękny Anioł Basiu.
OdpowiedzUsuńPosyłam uściski:)
Piękny ten anioł :) I wieniec. Adwent zawsze mnie wzrusza. Pozdrawiam po dłuższej blogowej przerwie i zapraszam do siebie :)
OdpowiedzUsuń