Lipcowy post liliowo- liliowcowy:-)

W lipcu chciałabym poruszyć kilka spraw, ale zacznę od lilii i liliowców, bo powinnam się im odwdzięczyć za ogrom ogrodowych cudów, za ich przyczyną dokonanych.
Od kilku lat z uporem sadzę cebulki lilii wygrażając gryzoniom, które za nic mają ich piękno kwitnienia. Piaszczysta gleba jaka zalega naszą okolicę też im niezbyt służy.
Mimo tych przeciwności, zakwitają, cieszą oczy i zamieniają lipcowe dni w oazy prawdziwego piękna.
Od dłuższego czasu próbuję namówić lilię św. Antoniego by się u mnie zadomowiła, ale jest bardzo kapryśna. Jedna cebulka jaka się ostała stała się obiektem moich wielkich pielęgnacji, w końcu zakwitła. Z płatków tych niezwykle wonnych kielichów zrobię odrobinę nalewki, która ponoć leczy różne zmiany skórne.

LILIE

Starzy ludzie powiadają
że kwitną na cześć Krwi Pańskiej
kiedy lipiec słońcem się złoci
one chylą swe królewskie głowy
z wdzięcznością za dar lipcowego  piękna
wabiąc upojnym zapachem i wspomnieniami
małej dziewczynki z białą lilią w ręku
kiedy świat był liliom podobny...

Inne lilie są mniej wymagające i cieszą moje oczy od wielu dni.
Jest ich wielka różnorodność, ale trąbkowe najbardziej mi się podobają.

Azjatyckie są chyba najmniej wymagające, ale nie pachną.

Kształty, kolory, różnorodność wzrostu, czynią je indywidualnościami.

Towarzystwa dotrzymują im liliowce.

One też potrafią zachwycić, mimo bardzo krótkiego czasu żywotności kwiatu.

Nadają ogrodowi naturalności i sielskości.

Kolejne lilie, zwłaszcza drzewiaste jeszcze nie rozkwitły w pełni. Pojawią się w następnych postach.
A na starej desce przysiadł w ogrodzie kolejny Anioł.

Miłych dni lipcowych Wam życzę...i przypominam, że wieczorami w ogrodzie, na tarasie, na balkonie, można coś poczytać:-)