Wraz z rozpoczęciem Adwentu zaczynam okres przedświąteczny.
Tak było od zawsze, czyli od wczesnego dzieciństwa gdy przez cały grudzień gromadziłam cukierki i ozdoby choinkowe, żeby święta mnie nie zaskoczyły:-)
Adwent się zaczął, a w naszym kościele dodatkowo wypadł na ten dzień odpust z racji św. Katarzyny Aleksandryjskiej.
Postanowiłam Wam pokazać nasz kościół w kilkunastu fotografiach, we wszystkich pięciu porach roku, bo od dzieciństwa kocham go miłością niezmienną...
A oto przedwiośnie...
wiosna...
lato...
jesień...
zima...
Nowa część świątyni ma ponad sto lat, stara, ponad dwieście pięćdziesiąt, a najstarsza- kaplica liczy czterysta lat.
Kościół jest zadbany, piękny, a delikatny i subtelny wystrój sprzyja modlitewnej atmosferze.
Odnowiona przed kilku laty polichromia to dzieło znanych artystów: Stanisława Westwalewicza i Jakuba Beresia.
Zachwycona urodą świątyni i wychowana w jej klimacie nie mogę sobie odmówić zaprezentowania wiersza, który dawno temu napisałam. Rzecz o św. Katarzynie zamiast adwentowego wieńca.
Rzecz o Patronce mojego kościoła
Święta Katarzyna z mojego kościoła
wsparta o koło co pękło przed świętością
w ranek pogodny spogląda śmiało
by nas zachwycić Dziewicy czystością.
W południe palmą pierwszeństwa nas wita
w orszaku świętych przed Bogiem klękając,
o czystość serca i o wiarę pyta
z mądrością wielką na nas spoglądając.
Zwoje pism starych przed mędrcami rozkłada
uczenie dysputuje – sercem chwaląc Boga
ludzką mądrością przedziwnie włada,
nie zna co strach i przed śmiercią trwoga.
Wiarę i mądrość zasiewa dokoła
z pięknością serca przedziwnie ją miesza,
o pokój, dobroć i uczciwość woła
z rozumem i radą wątpiącym pośpiesza.
W Jej oczach nieba piękno się odbija,
Aleksandryjska Panna, Katarzyna Święta
szukającego ratunku człowieka nie mija
o każdym z nas przed Bogiem pamięta.
Wieczorem w gwiazdach nauki rozczytuje
i kościół w Oleśnie ma pod swą opieką,
Stwórcy za ludzi i ich życie dziękuje
Święta Patronka – nasza już od wieków.
Wrosła w nasz pejzaż jedyny na świecie,
w którym się naszą Orędowniczka stała,
codziennie z niebem łączy ziemię przecież
za to Katarzynie cześć i wieczna chwała.
Ponieważ jeszcze piszecie komentarze pod ostatnim kwiatowym postem, zaczekam kilka dni z ogłoszeniem werdyktu, a tymczasem kieruję do Was moją prośbę.
Od kilku lat włączam się w dzieło https://jestrobotka.blogspot.com/
W tym roku to już 10. edycja Robótki.
Bardzo proszę wszystkich, którzy zamierzali przysłać mi piękne karteczki ze świątecznymi życzeniami, by je wysłali na adres Tych, którzy w Niegowie czekają z wielką nadzieją na skromny dar. Ja się ucieszę z życzeń na blogu, a Oni mają tyle radości, jeśli dostają choćby najskromniejsze podarunki.
Więcej informacji o Mieszkańcach Domu w Niegowie i ich zainteresowaniach znajdziecie na stronie robótkowej, z góry dziękuję Wszystkim, którzy zechcą podzielić się z Nimi odrobiną serca.
Niech to będzie nasz wspólny adwentowy dar...
A ja zapraszam Was na kolejną serię postów, już niebawem...
Piękny jest Twój kościół o każdej porze roku. Ale jeszcze piękniejsza jest Twoja wiara - niezmiennie mocna, ale pełna wrażliwości, dobro ze sobą niosąca, bo przecież na wierze w dobro i na czynieniu dobra sie to wszystko opierać powinno.
OdpowiedzUsuńBasiu!Pozdrawiam Cię ciepło w mroźny, grudniowy poranek!:-)*
Tak Oleńko, wszyscy jesteśmy powołani do czynienia dobra choć czasami ciężko to wykonać ...
UsuńBardzo ładny jest Twój Kościół i pięknie go pokazałaś. Ma swój klimat. Lubię stare kościółku z duszą. Mój jest nowoczesny, też może kiedyś go pokaże.
OdpowiedzUsuńStare kościoły bardziej przemawiają do mnie ale i te nowe są potrzebne.
UsuńBasiu, kościół jest piękny. Przypomina mi ten z dzieciństwa, u Dziadków. Nawet wnętrze ma podobne, kolory, łuki. Świetne zdjęcia i przecudny wiersz. Uściski:)
OdpowiedzUsuńBywają świątynie bardzo podobne do siebie.
UsuńWspaniały wiersz i piękna świątynia! Jeśli chodzi o ukazanie jej w 5-ciu porach roku, to dla mnie najpiękniej wygląda jesienią.
OdpowiedzUsuńCo do karteczek to zaraz zerknę co i jak i na pewno wyślę.
Pozdrawiam Basiu:)
Dziękuję Aniu za pozytywną odpowiedź.
UsuńMam w zbiorach zdjęcie fasady o wschodzie słońca zupełnie żółte...
OdpowiedzUsuńPiękny kościół. W moim mieście zdecydowanie mniej reprezentacyjne.
OdpowiedzUsuńPiękny...
UsuńPiękny kościół. Nasz zdecydowanie wymaga remontu.. Piękny wiersz. I już mamy grudzień. Ten cudowny czas... Ale czy dla wszystkich 😔i nie że wszystkimi. 😔
OdpowiedzUsuńBardzo Ci współczuję Agatko.
UsuńPiękny kościół, pięknie pokazany.
OdpowiedzUsuńJaki miły pomysł kartkowy... (znam Robótkę, może wreszcie zdołam się włączyć dzięki Tobie?)
Będę się cieszyć.
UsuńSzybko zleciał ten rok i już mamy grudzień. Piękny kościół, mój na osiedlu jest też ładny, ale to nowy kościół wybudowany w latach 90.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło :).
I ja pozdrawiam.
UsuńPrzepiękny kościół :)
OdpowiedzUsuńMiło mi.
UsuńKościół robi duże wrażenie , jest piekny . Nasz jest mały wiejski na kamiennej podmurówce . Kiedyś na blogu pokazywałam go z zewnątrz. Jak będzie nasza kolej sprzątania kościoła muszę go sfotografować w środku . Miłego czasu adwentowego.
OdpowiedzUsuńCzekamy na relację.
UsuńPiękny kościół, ma wyjątkowy klimat a jesienną porą wygląda prześlicznie.
OdpowiedzUsuńSerdecznie pozdrawiam:)
Jest duży piękny parking pod starymi drzewami, a liście tworzą bajeczny dywan.
UsuńPiękny kościół Basiu i pięknie go przedstawiłaś. O każdej porze roku prezentuje się wspaniale.
OdpowiedzUsuńCieplutko pozdrawiam:)
Jestem do niego bardzo przywiązana.
UsuńTak prawda Adwent powinien zaczynać oczekiwania na radosne święta Narodzin Pana Jezusa, niestety w naszym kraju od kilka lat szaleństwo trwa od początku listopada, a może i nawet ciut wcześniej. Kocham ten czas Adwentu, i obiecałam sobie, że w raz z rozpoczęciem tego czasu wrócę do blogosfery.
OdpowiedzUsuńWiersz o św. Katarzynie, jak i sam kościół piękny.
Pozdrawiam serdecznie!
Cieszę się, że wróciłaś.
UsuńPiękna świątynia, pięknie o niej piszesz a patronkę wierszem chwalisz. Dar dla Niegowian zacny. Kartkę już wysłałam.Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńWidziałam Cię tam...
Usuńpiękny kościół, dziękuję za możliwość oglądnięcia tego miejsca, chociaz tylko wirtualnie. Ja już czuję świąteczny klimat
OdpowiedzUsuńJa też...
UsuńKościół faktycznie piękny. I dość duży - ma boczne nawy! Wystrój i obrazy też piękne! Bardzo zadbany i sprzyjający skupieniu!
OdpowiedzUsuńPiękny, potwierdzam.
UsuńBasiu, piękny jest Twój kościołek, z przyjemnością obejrzałam zdjęcia okraszone Twoim słowem.
OdpowiedzUsuńUściski.
Dziękuję Małgosiu za Twoją obecność.
UsuńBasiu, piękny jest Twój kościół i bardzo ładnie go pokazałaś.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło, Agness:)
Śliczny kościółek. I taki klimatyczny.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie
Pozdrawiam Karolinko.
UsuńPrzepiękny jest Wasz kościół Basiu i nie dziwię się, że tak bardzo lubisz tam bywać. O każdej porze roku robi wrażenie. Basiu przeczytałam i dołączę do darczyńców. Udostępnię też post na fb (bo mój blog jest anonimowy i tylko moi bliscy go podczytują) może ktoś również pomyśli, by wywołać uśmiech na czyjejś twarzy. Jest u nas trochę dobrych duszyczek. Pozdrawiam:):):)
OdpowiedzUsuńTo wspaniały pomysł Janeczko.
UsuńBasiu! wszystkiego najlepszego z okazji imienin. Zdrowia, uśmiechu, spełnienia najbardziej upragnionych marzeń, pomyślności i samych wspaniałych chwil życzę w każdym momencie Twojego życia.
OdpowiedzUsuńŚlę moc serdeczności:)
Niech się spełnią...
UsuńFotografowanie jednego miejsca, a w dodatku tak pieknego jak ten kosciol otoczony drzewami, o roznych porach roku, przy roznym naturalnym oswietleniu, daje niezwykle efekty wizualne i odczucia. Bardzo ciekawe zdjecia i piekny wiersz. Przesylam najlepsze zyczenia imienionowe, Pani Basiu!
OdpowiedzUsuńZgromadziłam mnóstwo różnych zdjęć tego pięknego obiektu.
UsuńDziękuję Kasiu za życzenia.