Jedna z legend mówi, że uciekająca przed zemstą Heroda, Matka Boża z Dzieciątkiem i św. Józefem, obiecała chłopu siejącemu ziarna, że zbierze dojrzałe plony na następny dzień. Zdumiony rolnik rzeczywiście nazajutrz zobaczył na swoim polu dorodne, wypełnione ziarnem, kłosy zbóż.
Gdy nadciągnęły Herodowe wojska, na ich pytanie czy nie przechodziła tędy Maryja, odpowiedział zgodnie z prawdą, że przechodziła, gdy siał zboże. Zniechęceni żołnierze zaprzestali poszukiwań wiedząc, że od zasiewu do żniw upływa długi czas.
Dzieciątko było już bezpieczne.
Choć nie obsiewam pola, widzę, jak czynią to nadal rolnicy z czcią i wiarą, że plony będą dobre.
Zamiast siewu, napisałam wiersz...
Najpierw utkała srebrny kosz
z blasku jasnego księżyca
rękoma jaśniejszymi niż księżyc
napełniła srebrny kosz złotym ziarnem
wszystkie rodzaje zbóż
wymieszała ze łzami i dobrymi czynami
wyszła o świtaniu gdy księżyc kładł się do snu
bosymi stopami strącała krople rosy
z pajęczych nici i niespokojnych snów
przemierzała czarne zagony
zasiewając w nich miłość i nadzieję
nim opadły wrześniowe mgły
napełniła pusty kosz jesiennymi ziołami
i obudziła ogromne słońce
---------------------------------
najpierw Bóg utkał Ją z miłości...
Literkę "i" zaprezentują dziś irysy- interesujące, intrygujące, a nawet był czas, że irytujące.
I tak się stało. Polubiłam je więc i chętnie wprowadziłabym nowe, jasne kolory. Szczególnie piękne są biało żółte, biało- błękitne.
Nawet zanikający kwiat ma w sobie coś intrygującego- takie inne piękno, piękno obumierania po wypełnieniu zadanej misji...
zawsze znajdą się tacy, co irytują nas nieustannie- znacie takich?
Na szczęście znam też ludzi interesujących, których towarzystwo nigdy się nie nudzi oraz ludzi intrygujących, których do końca nie sposób pojąć...
poprosiłam o ponczo z irysami, które uwielbiam zakładać, bo jest śliczne.
Irysy, to piękne kwiaty, niezwykle oryginalne i być może odrobinę irytujące, Co do ludzi, z irytującymi się nie dyskutuje, lecz omija. Tak rob, a będzie Ci lżej. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńStaram się, ale czasami trudno ich ominąć, miałam taką nauczycielkę, na szczęście już się nie spotykamy.
UsuńBasiu, przypomniałaś bardzo piękne święto poświęcone Matce Bożej. Dzisiaj zna go niewiele niewiele osób. Moja Babcia, która w tym dniu miała swoje imieniny zawsze mi o nim przypominała. Wierzyła, że właśnie wtedy Matka Boska przechodzi przez zasiane pola i błogosławi je, dzięki czemu będą obfite plony. pamiętam jedno z przysłów: Panna się rodzi – jaskółka odchodzi;
OdpowiedzUsuńIrysy od zawsze mnie fascynowały. Myślę, że ich odmiany, kolory każdego zachwycają.
Basiu, dziękuję za piękny wiersz i obrazy.
Serdecznie pozdrawiam:)
Piękne przysłowie- nie znałam. A jaskółki w tym roku wcześniej odleciały mimo spóźnionego przylotu.
Usuń"J" jak jaśmin, jaskry, jeżówki;)
OdpowiedzUsuńPiękne irysy, a i obrazy przepiękne! Mam w ogrodzie parę kolorów irysów, kiedyś miałam większą kolekcję, ale w małym ogrodzie trzeba też znaleźć miejsce na inne rośliny, dlatego części z nich pozbyłam się wysyłając kłącza do koleżanek;)
Pozdrawiam Basiu:)
Jeżówka już wystąpiła jako echinacea- uratowała literkę "e"
UsuńPiękne irysy. Bardzo lubię te wczesne cebulkowe, gdy ogród praktycznie jest pusty. Niestety nie są długowieczne. Teraz mam kosaćce syberyjskie niebieskie i te właśnie brązowe, które pokazałaś. Niestety ich główną wadą jest ciężar kwiatów. Dziś Matki Bożej Siewnej, to święto przypomina mi moją babcię, bo dziś przypadają jej imieniny i urodziny jednocześnie :) Pozdrawiam serdecznie.♥
OdpowiedzUsuńMaria- to piękne imię.
UsuńLubię irysy i jakoś mnie nie irytują :) Zachwycają krótko ale intensywnie.
OdpowiedzUsuńIrytują mnie ludzie, którzy potrafią mówić tylko o sobie i nie potrafią słuchać.
"J" - może jak jaśmin?
Uściski Basiu.
Będzie jaśmin, pomimo, że staram się nie dawać krzewów, ale warto za jego cudowny zapach.
UsuńWspaniale Basiu, jestem bardzo ciekawa tego wpisu :)
UsuńUwielbiam irysy. Przepięknie je uchwyciłaś :) Gorąco pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńChyba wzbogacę kolekcję.
UsuńLubię irysy za ich niezwykłe kształty kwiatów. Tylko nie lubię wstawiać ich do wazonów,bo wydaje mi się ,ze szybko giną. Nie wiedziałam jednak, że są tak ekspansywne.
OdpowiedzUsuńJ jak? jaskry? - ale czy masz jaskry w ogrodzie... Jaśmin tu ktoś wymienił wyżej (jaśminowiec?), o jeżówce było, a może juka? (jukka?). Bardzo jest dekoracyjna.
Yucca musi uratować "y". Nigdy nie miałam jaskrów w ogrodzie, ale mi się bardzo podobają.
UsuńW moim ogrodzie mam tylko irysy w kolorze niebieskim, piękne te widziane Twoimi artystycznymi oczami :)
OdpowiedzUsuńDziękuję Urszulko.
UsuńTen pierwszy obraz cudowny!!!!!!! Lubię irysy, nawet ostatnio kupiłam digisek z irysami :-D POzdrawioam!
OdpowiedzUsuńMiło mi.
UsuńIrysy są piękne, choć ja wolę na nie mówić kosaćce... W ogrodzie ich nie uprawiam, jedna kępka żółciutkich dzikich kosaćców kwitnie jednak każdego maja pod kapliczką upiększając wielce majowe nabożeństwa. Pozdrawiam niedzielnie! ;)
OdpowiedzUsuńCzasami upodobają sobie własne miejsca.
OdpowiedzUsuńPiękne irysy, zarówno te w ogrodzie, jak i na obrazach. Jaśmin już wcześniej wymieniono, ale może będzie i jeżyna z jej drobnymi kwiatkami. Serdeczności Basiu.:)
OdpowiedzUsuńMam jeżynę, ale ona jest bardzo " owocowa".
Usuńpiękne kwiaty, najbardziej podobają mi się te fioletowe z żółtym środkiem :) obraz cudowny
OdpowiedzUsuńDziękuję.
UsuńNie mam irysów w ogrodzie, ale jeździmy na Słowację podziwiać błękitne irysy syberyjskie, w pełnym rozkwicie łąka wygląda jak niebo na ziemi:-) podziwiam te w cudzych ogrodach, niezliczone odmiany, kształty, dla mnie niezmiernie intrygujące:-) pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńWielokrotnie podziwiałam na Twoim Marysiu blogu zjawiskowe łąki.
UsuńPiękne te ciemne irysy ,ja mam tylko jasne.
OdpowiedzUsuńTo mozemy się zamienić.
UsuńIrysy to dla mnie kwiaty kojarzące się z secesją - kierunkiem, który mnie zachwyca. I zachwycają mnie Twoje obrazy, Basieńko.
OdpowiedzUsuńŚciskam.
Secesyjne irysy też mnie zachwycają.
UsuńA do mnie irysy nigdy nie przemawiały. No, może jako cukierki. Pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńNiektóre są pyszne.
UsuńKocham irysy i mam je w ogrodzie w kilku odmianach. Twoje są piękne w ogrodzie i na obrazach.
OdpowiedzUsuńW dzieciństwie moja mama, która miała piękne imię Maria często opowiadała mi tę legendę. To święto więc zawsze kojarzy mi się z dzieciństwem. Pozdrawiam:):):)
To piękna legenda.
UsuńPiękny wiersz. Lubię irysy, a te przedstawione są urocze. Te żywe, malowane i te filcowane. Jednak jedno zdjęcie zauroczyło mnie niezmiernie, jest niezwykłe. To te z dziurą pająka krzyżaka okraszone kroplami rosy. Coś pięknego! U mnie też są takie pajęczyny i nie ruszam ich, niech sobie pająki polują:)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie.
Przyznaję, że lubię nietypowe ujęcia.
UsuńTen komentarz został usunięty przez administratora bloga.
OdpowiedzUsuńWiersz piękny i obrazy wiernie odzwierciedlają rośliny. Teraz wiem, dlaczego nawet w moim ogródku co rok kwitną żółtobiałe irysy. Najbardziej upodobały sobie miejsce przy furtce, nie przeszkadza im nawet podeptanie. Bardziej ekspansywne są u mnie konwalie, które uwielbiam. Żaden kwiatek nie jest w stanie mnie zirytować.Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńRacja, wszystkie kwiaty są piękne.
UsuńDziękuję
OdpowiedzUsuńMoje ulubione kwiaty...
OdpowiedzUsuńCiekawe kwiaty...
UsuńIrysy są piękne, uwielbiam je w każdym kolorze. Kojarzą mi się z obrazem van Gogha.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło :)
Namalował je mistrzowsko.
UsuńLubię irysy. Nie wiedziałam, że z nich potrafią być takie irytujące gagatki! Dobrze, że je jakoś ujarzmiłaś. Co do nieprzyjemnych ludzi, unikam jak mogę, po co sobie psuć humor;)))
OdpowiedzUsuńpozdrawiam serdecznie znad filiżanki kawy :)
I ja z filiżanką kawy:-)
UsuńBardzo lubie irysy, za absolutnie wszystko : ciekawy ksztalt kwiatow, nietypowe kolory takie wlasnie jak brazy, subtelny zapach. Piekne obrazy, zwlaszcza ten drugi - jest w nim jakas niezwykla harmonia...
OdpowiedzUsuńDziękuję Kasiu, żółte kosmosy zakwitły, ale wystąpią pod nazwą onętków.
UsuńWzruszyłam się wspominając takie święto Matki Bożej Siewnej. Jakie to były piękne czasy, jaka miłość, jaka ufności wdzięczność. Dziś rolnicy strajkują, żeby dostać dotacje. Już opieka Boska nie wystarczy, uch. Szkoda mi tego zaufania, no ale cóż, taka cena postępu.
OdpowiedzUsuńNamalowane irysy i filcowane też przepiękne :-D Pozdrawiam :-D
Cena "postępu" bywa czasami zbyt wysoka!
UsuńPiękny wiersz Basiu i piękne zdjęcia oraz Twój obraz.
OdpowiedzUsuńNawet jeśli mnie ktoś irytuje, staram się być taktowna, za to uwielbiam poznawać interesujących ludzi...
Moc pozdrowień posyłam.
Też się staram, ale wszystko...do czasu:-)
UsuńPiękny wiersz i cudowne irysy te z ogrodu, namalowane i filcowane, wszystkie piękne !
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Dziękuję Elu
UsuńUwielbiam irysy, podziwiam je w ogrodzie u kuzynki. Na Twoich obrazach są równie intrygujące. Zrobiłaś mi niezwykłą przyjemność wspominając ponczo. Dziękuję bardzo.
OdpowiedzUsuńWiesz jak uwielbiam Twoje poncza Ewuniu.
UsuńZobacz, ile jesieni!
OdpowiedzUsuńPełno jak w cebrze wina,
A to dopiero początek,
Dopiero się zaczyna.
Witaj początkiem jesieni
Nie chce mi się wierzyć, że już zagościła u nas Pani Jesień. Czas tak szybko biegnie, a ja dopiero jestem przy literze 'I". Nawet kiedyś kupiłam sobie o nich książkę. Książka została, a irysy z z ogrodu zniknęły.
Mam nadzieję, że także cieszysz się tą piękną ciepłą, słoneczną i kolorową porą roku.
Każdego roku o tej porze marzę o wędrówce przez liliowe wrzosowiska. Może kiedyś to marzenie się spełni. Może zbliżający się czas Aniołów spełni nie tylko to moje oczekiwanie.
A tak z ciekawości jakie są Twoje wczesnojesienne marzenia?
Pozdrawiam wszystkimi kolorami jesieni
Moje wszystkie marzenia dotyczą szczęścia moich Najbliższych ...
Usuń