Czy chcesz?
- Chcę.
Bardzo chcę.
- Więc przyfrunę by cię objąć ciepłym dotykiem
musnąć szeptem słów niewypowiedzianych
objąć rękoma pełnymi marzeń
przytulić w przestworzach nieba
i zanucić kołysankę pragnień.
- A jeśli nie przyjdziesz?
Jeśli noc cię zatrzyma?
- Rozproszę mrok silnym podmuchem
słońcu wykradnę promienie
przemknę po różanych autostradach poranka
poszybuję z ptakami
wzrok utkwiwszy w błękicie
odnajdę cię pośród innych obłoków
choćbyś odpłynęła daleko
dosięgnę ogromnym sercem
zbudowanym z miliona powiewów...
Ładne ....
OdpowiedzUsuńMiło mi!
Usuńpiękne...
OdpowiedzUsuńTu miał być poetycki wpis:-)))))
UsuńPięknie!!! Jesień to moja ulubiona pora roku:))) Miłego dnia
OdpowiedzUsuńMoja też!
Usuńuwilbiam jesień Basiu - ja ją wręcz kocham - buziaki ślę Marii
OdpowiedzUsuńBo jest za co...
UsuńPierwsze zdjęcie jest wprost powalające! Ślicznie :)
OdpowiedzUsuńKomórką, w drodze powrotnej...
UsuńWidać, że obie mamy dziś poetycki dzień!
OdpowiedzUsuńJak pięknie współgra wiersz ze zdjęciami.
OdpowiedzUsuńCzasami człowiek tak ma...
UsuńBasiu umiesz zachwycić;)
OdpowiedzUsuńJa tylko pomagam przyrodzie:-)
Usuńprzepiękny wiersz!!!!!
OdpowiedzUsuńcudny!!!!
zauroczył mnie :)a zdjęcia ..jak zawsze bajeczne!!!
Lubię takie chwile... one zazwyczaj trwają tylko przez moment!
UsuńPięknie potrafisz dobierać słowa,romantycznie i tajemniczo....:-)
OdpowiedzUsuńBo takie bywa życie!
UsuńCudny romantyczny wiersz i niebo ...
OdpowiedzUsuńpozdrawiam
Tak mi się słowa ułożyły pod wpływem nieba...
Usuńpiękny
OdpowiedzUsuńPiękny wiersz a zdjęcia są wyjatkowe....takie romantyczne!!1
OdpowiedzUsuńZaczynam się gubić w moich fotografiach- tyle ich jest i wszystkie chciałabym pokazać!
UsuńMożna wykonać setki zdjęć nieba i nigdy nie będzie dwóch jednakowych. To jedno z najbardziej inspirujących miejsc - taniec chmur, gra światła, detale przyrody...
OdpowiedzUsuńA ja się zachwycam Twoją Damą- Helenką w wolnych chwilach. Bardzo interesująca praca i napisana pieknym językiem- dziękuję!
UsuńSłońcu wykradnę promienie... :(
OdpowiedzUsuńWiem Basiu...pamiętam...
Usuńjaki piękny wiersz :))
OdpowiedzUsuńliryczny:-)
Usuńwiersz cudny i wspaniale skomponował się ze zdjęciami:) Pozdrawiam ciepło
OdpowiedzUsuńChciałam wprowadzić nastrój dobrej jesieni...
UsuńPięknie łączysz słowo z obrazem Basiu.
OdpowiedzUsuńPozdrowienia załączam.
Cieszę się, że czytacie!
Usuńcudowne zdjęcia
OdpowiedzUsuń,,chcę... " :)))))
OdpowiedzUsuńach... cudowne...
Ty też kochasz chmurki!
UsuńZgadza się :)))) Piękne niebo u Ciebie, cieszy mnie, że jest podobne do mojego nieba... ;)
UsuńOch ! w Twojej miejscowości są niesamowite widoki, i chyba "Góra " pomaga w układaniu takich " "Chmurkowych "pejzaży. Ty zaś cudownie te chmurki opisujesz. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńZapewne tak...
UsuńRomantycznie i nostalgicznie :) Jak zawsze wiersz idealnie został połączony z fotografią :) Pozdrawiam !!!
OdpowiedzUsuńTakie są moje inspiracje Aniu:-)
UsuńBasiu!!! <3
OdpowiedzUsuńJadziu!!!<3
UsuńPiękna ta chmurka tak w poezji jak i zdjęciach.
OdpowiedzUsuńTakie właśnie są polskie chmury!
UsuńPiekny wiersz, pełen nostalgii...
OdpowiedzUsuńDo tego cudne zdjęcia.
Wspaniałe Basiu.
Bardzo dziękuję Aniu!
UsuńI odpłynęłam w krainę marzeń..... :)
OdpowiedzUsuńPiękne!
Pozdrawiam mocno
http://niekoniecznie-perfekcyjnej-dolcevita.blogspot.com/
A mój kolega, malarz, poeta, człowiek renesansu, tak skomentował w google+ ( pozwolę sobie zacytować)
OdpowiedzUsuń"Człek się w pocie czoła trudził,
rył łopatą, sadził kwiaty,
twój wiaterek go ostudził,
zdycha "solo"- choć żonaty...
Chciał małżonce pod balkonem
Keukenhofu stworzyć pozór,
teraz "z czołem rozpalonem"
leży i wywala ozór...
A ta Baśka -koleżanka,
zamiast dobić go z dwururki,
pisze jakieś dyrdymały,
że tam "wietrzyk coś do chmurki"...
A idźże z tą alegorią!
Zaszłaś ty mi dziś za skórkę...
Obrażony tą historią
przeproszę się na Barbórkę!
;) "
ŚWIETNY WIERSZ ALE RIPOSTA MEGA!!!!!!!
UsuńMiało być poetycko i jest - mistrzowsko!:)
OdpowiedzUsuńMiło słyszeć z ust Polonistki!
UsuńDuszo arcyromantyczna- pozdrowienia ci ślę:)
OdpowiedzUsuńDziękuję duszo podobnie czująca:-)
UsuńŚLICZNY WIERSZ I DO TEGO FANTASTYCZNE ZDJĘCIA TWORZĄ PIĘKNĄ CALOŚĆ SERDECZNIE POZDRAWIAM
OdpowiedzUsuńchciałam żeby było ciepło!
UsuńPiękne zdjęcia.
OdpowiedzUsuńAle jeszcze piękniejszy jest jesienny spacer w takiej scenerii :)
Piękne!!!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Zosia
Cudowne ...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam:)
Oj, Basiu Kobieto o tak wielkiej wrażliwości.... Dzięki, ze się z nami tym dzielisz. Pięknie się uzupełniają wiersz i zdjęcia
OdpowiedzUsuńNastrojowo i poetycko - pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńNiezwykłe Basiu! jestem pod wrażeniem...
OdpowiedzUsuńuwielbiam Twoją wrażliwość <3
Basiu zapraszam do mnie po odbiór wyróżnienia
OdpowiedzUsuńPięknie!
OdpowiedzUsuńBardzo sympatyczne wiersze, i Twój, i kolegi; serdeczności.
OdpowiedzUsuńVery beautiful photos of skies!
OdpowiedzUsuńPięknie ! Ale i kolega dowcipny !!! Przypomniała mi się piosenka : " Wiatr to jest taki gitarzysta, co gra na akacjowych listkach..." Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńGra... przepięknie!
OdpowiedzUsuńBasiu, ty jesteś człowiek renesansu... Ile w tobie finezji, delikatności, bogactwa...
OdpowiedzUsuń