Jaki może być sierpień?

Sierpień od 43 lat kojarzy mi się z naszym ślubem i całą drogą, którą przez te lata z Mężem przebyliśmy...
W dniu św. Maksymiliana, dzień przed świętem Matki Bożej Zielnej odbył się nasz ślub i wesele w stylu wczesnych lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdy sklepy świeciły pustymi półkami, a zdobycie czegokolwiek graniczyło z cudem.
Jakże inne, w porównaniu ze współczesnymi, były to wesela...                                                          

Jestem z pokolenia, które wyrosło w innych czasach i kultywuję wspomnienia jako piękne przeżycia, które już się nie powtórzą, ale wytyczały one kierunek naszych zamierzeń i działań.

Poza wspomnianym Wydarzeniem, sierpień kojarzy mi się z urodzinami i imieninami Mamy, z urodzinami Męża,
z dniem śmierci i pogrzebu mojej Babci Józi i mojego ciotecznego Brata, Ryśka, z którym wychowywaliśmy się wspólnie w naszym starym domku. 
W sierpniu, przed 10 laty cieszyliśmy się rodzinnie w dniu chrztu świętego naszego pierwszego Wnuka, Konradka.
Sierpień to miesiąc wyjątkowej czci oddawanej Matce Bożej w Jej licznych wezwaniach: Anielskiej, Śnieżnej, Zielnej.
To również czas dożynkowych wieńców i pożegnań z bocianami i latem w jego niezliczonych urokach. 
W swoich zbiorach fotograficznych mam sierpniowe zdjęcia zgromadzone na przestrzeni 13 lat, zatem zaczynamy...
niech nam towarzyszy sierpniowe haiku...                                                    

                                                                            Rok 2013
Podnoszę pióro
pozostałość odwiedzin
maluję ten ślad  

                                                                            Rok 2014
Razem z żabą
podziwiamy Krynicę
chwila radości

                                                                            Rok 2015
Czekamy na chrzest
cieszy się całe niebo
życie jest piękne

                                                                       Rok 2016
Dłonie zanurzam
pachnie trawa świeżością
dzieją się cuda

                                                                          Rok 2017
Słońce zachodzi
ziemia oddycha ciężko
wrotycz zapłonął

                                                                              Rok 2018
Znów dostałam czas

zagarniam go łapczywie
wibruje kolor

                                                                            Rok 2019
Złociste koła
ciągle szukają słońca
płatki wirują

                                                                            Rok 2020
Spacer miłości
razem zdobywamy świat
dziękuję Stwórcy

                                                                               Rok 2021
Po pięciu wiekach
wspominam bicie serca
Zygmuntowy dzwon

                                                                          Rok 2022
Zalśniła tęcza
żniwa żegnają lato
pochylam głowę

                                                                         Rok 2023
Jeżynowy sok
spływa słodyczą lata
odpoczywa dzień

Rok 2024
Wrzos nad wrzosami

barwi łąki fioletem
czekam na jesień

                                                                        Rok 2025
Polskie dostojne
budują nasze gniazda
trwamy niezmiennie

I tak oto przebrnęliśmy przez kolejne, ósme już blogowe dywagacje o naszych miesiącach.
Ale tyle dni sierpnia jeszcze przed nami.
Niech będą dobre i piękne dla wszystkich, bo każdy człowiek pragnie być szczęśliwy...
Wraz z tymi życzeniami posyłam kilka sierpniowych piękności...
I nieustannie zapraszam zapewniając o wdzięcznej pamięci...