Różne bywają zachwyty.

Przyznam, że często się zachwycam. Łatwo mnie ucieszyć, łatwo mnie zachwycić i z tych dwóch powodów jestem wdzięczna losowi.
Ciągle i niezmiennie zachwycają mnie cuda natury, których pełno na wyciągnięcie ręki o każdej porze roku.
Podobnie bywa zimową porą, gdy śnieg, gdy szron, gdy bezkres, gdy cisza...

Zapraszam więc na dzisiejszy zachwyt " detalami zimy".
Ale zanim zabiorę Was na spacer, przedstawię dwie książki, bo mam już spore zaległości w ich prezentacji.
Pierwsza z nich mnie nie zachwyciła, ale jest godna uwagi.

"Miłość dobrej kobiety" to zbiór ośmiu opowiadań kanadyjskiej laureatki nagrody Nobla, Alice Munro. Autorka jest uważana za mistrzynię krótkich form wypowiedzi, ktoś określił ją mianem kanadyjskiego Czechowa. Powyższy zbiór przedstawia analizę psychologiczną różnych rodzajów miłości przeżywanych przez różne kobiety, które muszą dokonywać wyboru między tym czego pragną, a tym co zrobić powinny.  

Drugą z proponowanych dziś książek jest " Sto lat Lenni i Margot" Marianne Cronin. I ta stała się przyczyną mojego zachwytu.
Długo nie brałam jej do ręki, zarówno tytuł jak i okładka wydawały mi się banalne...tymczasem...
Tytułowe bohaterki przebywają w jednym szpitalu. Lenni ma 17 lat i świadomość nieuchronnej śmierci, Margot ma 83 lata, jest chora na serce. Razem mają 100 lat, a pomiędzy nimi nawiązuje się niezwykła przyjaźń, która otwiera każdą z nich na wspomnienia.
W ramach prowadzonej przez szpital terapii plastycznej, postanawiają obie stworzyć 100 obrazów, w których zamkną swe emocje sprzed lat, nadal boleśnie w nich tkwiące... I chociaż Lenni odchodzi zbyt wcześnie...
Nie napiszę nic więcej, to trzeba przeczytać, przemyśleć, z tej książki trzeba skorzystać.
Przeczytałam w swoim życiu mnóstwo książek, niektóre przypadły mi do gustu mocniej, inne mniej, inne wcale.
Ale są takie książki, których się nie zapomina, do których trzeba wrócić.
Gdy przygotowuję szybkie aranżacje do zdjęć okładek książek, przychodzą mi na myśl różne skojarzenia. W tym przypadku obrazy odegrały ważną rolę w szpitalnym życiu obu Kobiet, dlatego zestawiłam książkę z moim ostatnim obrazem. Inspiracją do jego namalowania stała się stara pocztówka zamieszczona na grupie Kapliczki przydrożne  https://www.facebook.com/groups/429606714062209
Moja miłość do przydrożnych kapliczek jest niezmienna, gromadzę ich zdjęcia, martwi mnie fakt, że podczas jazdy samochodem nie mogę się przy każdej zatrzymać, więc z wielką radością przyjęłam zaproszenie do takiej grupy, której członkowie publikują na fb zdjęcia kapliczek wraz z podaniem miejsca ich posadowienia. Obraz inspirowany pocztówką jest już w drodze do przemiłej blogerki, której imienia nie ujawnię żeby nie zepsuć niespodzianki.

A teraz czas na zapowiedziany spacer i próbę zachwycenia Was zimowymi detalami.

A teraz moja prośba: napiszcie w komentarzu o jednym z przeżytych zachwytów, które na zawsze zapadają w serce...