Może ktoś trafi do Otfinowa

Są takie miejsca, o których przez całe życie myślimy ciepło.
W maju, miesiącu Komunii świętych, wracam myślami do kościoła, który nie jest moim parafialnym, ale z racji mojego uczęszczania do szkoły podstawowej, stał się moim drugim kościołem.
W 1970 roku maj był tak zimny jak w tym roku, a w dzień mojej pierwszej komunii św. było bardzo zimno, wietrznie i deszczowo.
24 maja to święto Maryjne- Wspomożenie Wiernych. Właśnie taka data widnieje na obrazku komunijnym. Kiedyś pokażę nasze rodzinne pamiątki- warto zobaczyć jak zmieniał się choćby komunijny ubiór.
Najbardziej żal mi, że nie ma już lilijek- były piękne i wymowne.

Moje komunijne zdjęcie zostało wykonane właśnie na tle jednej ze ścian otfinowskiego kościoła.
Dla nas, dziewięciolatków, było to ogromne przeżycie, więc nie zważaliśmy na deszcz i wiatr.
Wówczas nie interesowałam się samą budowlą.
Po ukończeniu szkoły podstawowej, bywałam w Otfinowie okazjonalnie. Potem los rzucił mnie jako nauczyciela, później dyrektora do mojej szkoły z lat dzieciństwa i znów zaczęłam bywać w otfinowskiej świątyni. Wszystkie ważne uroczystości szkolne miały tam miejsce.
Z czasem wróciłam do Olesna, ale świątynię w Otfinowie odwiedzam od czasu do czasu i zachwycam się na spokojnie jej pięknem.
Zapraszam Was na wędrówkę z pięknem, być może kiedyś zawitacie do tej miejscowości.











Kościół pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła w Otfinowie usytuowany jest tuż obok wału rzeki Dunajec.

Parafia powstała w XIV wieku jako fundacja rycerska, a pierwszy kościół, drewniany, został zbudowany w XVII wieku.
Budowę murowanej świątyni wg projektu genialnego architekta, Jana Sas- Zubrzyckiego ( na przełomie XIX i XX w zaprojektował ok. 50 świątyń), w stylistyce neogotyku ukończono w 1914 roku, a w rok później została ona zniszczona w trakcie działań wojennych ( w moich okolicach znajduje się wiele cmentarzy z okresu I wojny światowej).

Kościół jest murowany z cegły, z użyciem kamienia, a ściany są zdobione bogatymi detalami architektonicznymi.
Ma trójnawowy układ, prezbiterium jest zamknięte trójbocznie. Od frontu usytuowane są dwie kilkudziesięciometrowe wieże. Nad wejściem głównym znajduje się ostrołukowa arkada z trójkątnym szczytem.
Sklepienie kościoła jest krzyżowo- żebrowe, a w miejscu łączenia nawy z transeptem- gwiaździste.

Wnętrze kościoła zdobi niezwykła polichromia orientalna i figuralna z lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku, wykonana przez Jakuba Beresia, a odnowiona przed kilkunastu laty.

Jest ona bogata tematycznie, utrzymana w spokojnej, stonowanej kolorystyce, przedstawia sceny biblijne, różnorodną roślinność, a dodatkowym ciekawym elementem jest włączenie w sceny rodzajowe widoku miejscowego kościoła.

Polichromia została w ostatnich latach wzbogacona o nowe elementy związane bezpośrednio z wydarzeniami diecezjalnymi.

W oknach kościoła zamontowano przepiękne witraże z warsztatu Jana Kusiora.

 Hołd oddany Pani Jasnogórskiej.

Zmartwychwstanie Pana Jezusa.

  Św. Kazimierz- królewicz ( patron mojego Męża pochodzącego z tej właśnie parafii).
A poniżej św. Antoni znalazca wielu rzeczy zagubionych.

W kościele umiejscowiono pięć ołtarzy neogotyckich powstałych w zakładzie Tadeusza Prażucha w pobliskiej Niecieczy.

Jeśli zainteresowałam Was tym pięknym obiektem sakralnym, zapraszam do Otfinowa...