Wszystkich Świętych- 1 listopada to
uroczystość tych osób, które mogą już cieszyć się Niebem, którzy zostali
świętymi, a więc są w miejscu, do którego cała ich wiara za życia
prowadziła.
Dzień Zaduszny- 2 listopada to święto wszystkich tych, którzy zmarli, a jeszcze nie są w Niebie.
Ludzie wierzący modlą się za dusze swoich Bliskich szczególnie w oktawie tych świąt czyli od 1 do 8 listopada.
Wszyscy inni również wspominają Zmarłych, odwiedzają ich groby, zapalają światła na znak pamięci i wdzięczności.
W polskiej tradycji i kulturze to wyjątkowe dni, mamy tyle pięknych zwyczajów, że moim zdaniem, nie potrzeba wprowadzać nowych, które w żaden sposób nie pasują do polskiej tradycji. Ale każdy ma prawo myśleć inaczej.
Ale nadzieja życia wiecznego pozwala patrzeć na aspekt śmierci jako na moment przejścia do innego życia.
Bronisław był niezwykle pracowity, Józefa czyniła dobro, Zofia tak dużo się modliła,
Kazimiera była duszą towarzystwa, Agnieszka pięknie się śmiała, Ryszard kochał majsterkowanie,
Władysława odwiedzała chorych, Paweł miał wspaniałe serce w kalekim ciele, Leszek walczył ze swoimi słabościami,
Jadwiga pisała piękne wiersze, Krystyna tęskniła za Polską, Stanisława umiłowała wieś i pracę na roli,
Antoni był zawsze pogodny, Judyta prowadziła niezwykłego bloga, Eugeniusz był najlepszym wychowawcą, etc...
a o nas co kiedyś powiedzą?
Nadszedł czas wyciszenia, wspomnień nostalgii.
OdpowiedzUsuńLubię stare cmentarze mają swój urok. Przygotowałaś Basiu piękny post.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło :)
Basiu, pięknie i trafnie ujęłaś sens nadchodzących dni. Zdjęcia jak zawsze niezwykle urokliwe.
OdpowiedzUsuńTak, stare cmentarze to niezwykłe miejsca zadumy, spotkania z dziejami narodu i z poszczególnymi historiami ludzkimi. Kiedyś lubiłam chodzić po cmentarzach. Było to w czasach, gdy śmierć trzymała sie jeszcze daleko od mojej rodziny i przyjaciół. Teraz jest inaczej.Odwiedziny tam bardzo bolą, bo widokiem zimnej płyty z nazwiskiem i imieniem powierdzają to, że stało się i nie odstanie, bo wszystko wciąz świeże...
OdpowiedzUsuńTakże bardzo lubię odwiedzać stare cmentarze. To nasza historia, nasze korzenie. Boli mnie bardzo stosunek rodaków do nekropolii ewangelickich czy żydowskich. Są nie tylko zaniedbywane, ale wręcz niszczone. A przecież sąd nad zmarłymi przynależy tylko Bogu.
OdpowiedzUsuńBasiu, gdzie podziała się atmosfera wyciszenia, zadumy. spokojnego odwiedzania grobów, gdy rozpanoszył się tak niesamowicie "przemysł cmentarny", ma być dużo, błyszcząco. sztucznie i "na bogato"; odnajduję ją jeszcze na starych, opuszczonych cmentarzykach; mam wrażenie, że niszczy się beztrosko ducha każdych zresztą świąt, kasa się liczy; pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńKażdy cmentarz jest miejscem spoczynku ludzi, którzy kiedyś żyli, kochali, pracowali...i im wszystkim należy się szacunek bez względu na wyznanie. Odwiedzam wszystkie napotkane cmentarze. A współczesne czasy rzeczywiście sprawiają, że wszystkie święta zmieniają zewnętrzny charakter. Mimo to, prawdziwa istota świąt tkwi przecież w sercu człowieka.
OdpowiedzUsuńPiękny post.Urok i atmosfera cmentarzy są niepowtarzalne.Piękna świętujemy ten czas, chociaż czasem przeraża przerost formy nad treścią, kiedy refleksję zagłusza komercja. Mimo uroku setek zniczy i okolicznościowych stroików, wolę cmentarz otulony ciszą i spokojem, i Świętych obcowaniem.
OdpowiedzUsuńBasiu - dziś napiszę krótko....piękny i refleksyjny post...
OdpowiedzUsuńJak zwykle wzruszająco, Basiu. Tęcza rzeczywiście wymowna w tym czasie i miejscu. Co do ostatniego... "Co o nas kiedyś powiedzą?" Serdeczności posyłam
OdpowiedzUsuńDzień 1 listopada zawsze kojarzył mi się z dniem świętym, dniem zadumy, dniem, kiedy się wspominało tych którzy odeszli, a w sercu i we wspomnieniach oddawało się im hołd. Kiedy moja ukochana Mama odeszła właśnie w dniu 1 listopada odliczam kolejny rok, kiedy Jej już nie ma z nami.
OdpowiedzUsuńBasiu, pozdrawiam Cię serdecznie :)
Czas zadumy i pamięci...
OdpowiedzUsuńJudyta... myślę, że uśmiechnięta patrzy na nas z nieba :)
OdpowiedzUsuńDziś szczególnie pomiętam nie tylko o tych, których znałam ale i o Stryju mojego Taty, którego 59 rocznica śmierci mija właśńie dziś ...
Lubię chodzić po cmentarzach
Bardzo lubię chodzić po cmentarzach... Zawsze, o każdej porze, a teraz wyjątkowo....Dziś dowiedziałam się, że cmentarz znaczy sypialnia (nie pamiętam z jakiego języka) - coś w tym jest :))
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło.
Lubię spacery po tak nostalgicznych miejscach....
OdpowiedzUsuńŚciskam.
Dzisiaj idąc alejką cmentarną pomyślałam, że po ludziach zostają jedynie tabliczki z imieniem i nazwiskiem i cyferkami... pokazałaś na zdjęciach to co ja czuję w te święta.
OdpowiedzUsuńpozdrawiam :)
Polskie cmentarze to białe cmentarze... Dobrze jest pamiętać o naszych drogich zmarłych nie tylko w ciągu tych kilku dniach w listopadzie, ale przez cały rok. A znam takich, co niestety przypominają sobie o zmarłych tylko w okolicach święta Wszystkich Świętych. Przykre...
OdpowiedzUsuńJak dobrze, że mamy taką piękną tradycję. Dla mnie 1 i 2 listopada tęsknota sięga zenitu.
OdpowiedzUsuńPamiętamy w tych dwóch dniach o naszych Bliskich, znajomych.
Serdecznie pozdrawiam:)
W tym roku ten dzień nabiera dla mnie dodatkowego znaczenia...
OdpowiedzUsuńTulę do serca, Basieńko.
Ludzie żyją tak długo jak długo się ich wspomina i buduje pamięć o nich w następnych pokoleniach. Ty pięknie to robisz : ) Dziękuję
OdpowiedzUsuńBardzo lubię cmentarze, ale te dni lubię szczególnie... Wszyscy tam kiedyś będziemy...
OdpowiedzUsuńWszystko przemija taka kolej rzeczy, ale dobrzy ludzie i dobre czyny żyją jeszcze długo, długo w pamięci innych...
OdpowiedzUsuńKażdy z nas nosi takich własnych świętych w sercu...
OdpowiedzUsuńNasz proboszcz co rok przestrzega przed niewłaściwym świętowaniem tych dni.Oczywiście każdy ma prawo po swojemu je przeżywać,ale ja nie widzę nic zabawnego w szczątkach ludzkich.Pięknie sfotografowałaś i zinterpretowałaś tęczę nad cmentarzem,pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń