Radości w różnych odcieniach stycznia:-)

21 stycznia, świeci słońce, więc zgodnie z przysłowiem ludowym "Św. Agnieszka wypuści skowronka z mieszka". U mnie co prawda nie skowronek, ale Ziutek- ulubieniec Ani z bloga http://ogrod-mojekrzakiptakiinnedziwaki.blogspot.com/dla której w ramach zabawy" podaj dalej" namalowałam jej sympatycznego ptaka z czterolistną koniczynką, na szczęście.

Do Ziutka dorzuciłam parę drobiazgów, żeby mu nie było smutno:-)
Druga paczuszka powędrowała do Jadzi z bloga http://jadwiga-sercemtworzone.blogspot.com/
a w niej różne różności:-) a te, o które Jadzia prosiła teraz prezentuję:

Świetnie się rozumiemy z Jadzią i wymieniamy się wytworami swoich rąk i serc, ku uciesze obu stron.



Styczniowa radość dotyczy również dzisiejszej Solenizantki, mojej blogowej Siostrzyczki ( tak mnie Aga zamianowała, co jest dla mnie wielkim wyróżnieniem). Przed Świętami dostałam od niej cudowny prezent, jej pierwszą książkę ( wierzę, że kolejne też dostanę:-). Delektowałam się wycieczkami po Brukseli, przeżywałam losy ludzi w przedziwny sposób złączone z losami naszej Agi, która tak bardzo kocha rodzinne Podlasie i równocześnie przekazuje nam uroki Brukseli. Bo Agnieszka ma pojemne serce, niezwykłą wyobraźnię, ogromny talent literacki i jest cudowną KOBIETĄ, nietuzinkową, odważną i ma szerokie horyzonty. Brukselska opowieść mnie urzekła pod każdym względem, będę do niej wielokrotnie wracać, a tę garść refleksji chciałam umieścić na blogu koniecznie w dniu imienin Agnieszki razem z najpiękniejszymi życzeniami dla niej. A wśród tych życzeń ukrywa się również oczekiwanie na kolejne " literackie dzieci".

W dniu wczorajszym odwiedzili nas w szkole nasi Przyjaciele z Warsztatów Terapii zajęciowej w Dąbrowie Tarnowskiej. Odbyła się Zabawa Karnawałowa, wszyscy świetnie się bawili, tylko moja komórka niezbyt dobrze spisała się w roli aparatu rejestrującego ruch:-)

Radości było wiele, obie strony, jak zawsze, świetnie się bawiły, a przemili Goście podarowali mi jeden ze swoich wytworów artystycznych, przepiękną ikonę Czarnej Madonny, którą przygarnęłam z wielką wdzięcznością. Te spotkania są dla nas wszystkich wspaniałą lekcją ofiarowania i czerpania radości, którą tylko serce pojąć zdoła.

I tym radosnym akcentem żegnam się z Wami do... następnego posta:-)