odbija swoją radość w starych murach
biegnie po skałach
zamienia biel w złoto
a błękit przygina ku ziemi
tak samo błyszczą oczy
odbijające spojrzenie innych oczu
cicho i jasno
tylko puls przyspieszony
mówi o istnieniu serca
zakochanego w urodzie świata
liście trzymają się mocno
poddane pieszczotom jesieni
karmią się dojrzałą porą
tak jak dojrzałe serca
karmią się tęsknotą
jesień maluje obrazy
kroczy dostojnie po zroszonych trawach
kolejna jesień z koszem
wypełnionym darami życia.
pomieszkały, wydoroślały, nauczyły się życia pod czujnym okiem swoich rodziców, dały nam wiele radości i... opuściły nasze domostwo! Przez wiele nocy wracały na nocleg, aż pewnego dnia postanowiły urządzić się po swojemu. A jeśli już odleciały do dalekich krajów, to może być to znak wczesnej zimy...
Poniżej- rodzic poucza swoją "piątkę:-)
Cudny, pełen delikatnego nastroju wiersz Twego autorstwa i przesliczne pajęczyny z nanizanymi na nie perełkami autorstwa Matki Natury...Kolory, nastroje, zamyslenia, usmiech pełen nostalgii...Oto jesienne czary.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło o poranku!:-))
Ty masz to wszystko Olu pod ręką!
UsuńZdjęcia z pajęczynami (mimo że nie lubię pająków) są świetne! Mam nadzieję, że w tym roku będziemy mogli cieszyć się złotą jesienią. Choć już mi brakuje jaskółek... W zamian ostatnio spotkałem w garażu nietoperza :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :))
U nas krążyły jednego wieczoru, nie wiedziałam, że są aż tak zwinne!
UsuńCzarujące zdjęcia, wspaniały obraz. Zazdroszczę genialnego doboru słownictwa :) I choć jesień bywa słotna i kapryśna- dla mnie to najpiękniejszy w roku czas... pozdrawiam gorąco! :)
OdpowiedzUsuńTeż kocham jesień:-)
UsuńWprowadziłaś mnie w dobry nastrój :) Piękny wiersz, śliczne zdjęcia, cudne jaskółki.... :)
OdpowiedzUsuńCieszę się!
UsuńBasieńko, cudnie uchwyciłaś pajęczynę! A te wiersze, które przeczytałam teraz skłoniły mnie do pójścia na długi spacer i napawania się pięknem nadchodzącej jesieni. Dziękuję :)
OdpowiedzUsuńŚciskam mocno
Kasia
Kasiu, wdychaj jesień dopóki jest!
UsuńJaskółki ??
OdpowiedzUsuńWczesna wiosna ?
To mi pasuje :-)))
Kiedyś też nam zrobiły gniazdo w nieodpowiednim miejscu.
Pilnowaliśmy przed kotami i udało się :-)))
Piekne zdjęcia...
Jak Ci sie udało je nie spłoszyć ?
Byłam ostrożna, a one zdążyły się do nas przyzwyczaić!
UsuńDziękuję Basiu za piękny jesinny poranek. Już nie mogę doczekać się takich poranków w moim ogrodzie.
OdpowiedzUsuńU nas też słonko coraz później wstaje a poranki i wieczory chłodne i aż dziwne to wszystko jak na Włochy we wrześniu.
Pozdrawiam.
Bo " na Hanki zimne poranki"...
UsuńKochana to wszystko mam każdego dnia, nawet gniazdo jaskółek , a jesień kroczy oj kroczy całe szczęście ,że jest taka kolorowa , piękne kwiaty w wazonie , pozdrawiam Dusia
OdpowiedzUsuńBo u Ciebie raj Dusiu:-)
UsuńPięknie i nastrojowo u Ciebie Basiu. To sama przyjemność pospacerować z Tobą od rana po ogrodzie. Niezwykły wiersz, piękne zdjęcia, a obraz mieni się tyloma kolorami....Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńDziękuję Moniko za tyle ciepła!
UsuńBasiu wiersz uroczy i pełen magii ,
OdpowiedzUsuńTwoje zdjecia rewelacyjne ,
Twój obraz co tu dużo mówić śliczny:)))
wszystkiego dobrego życzę :)
Rozumiemy się bez słów!
UsuńU nas słonka brak, szaro, buro i ponuro, ale nie pada.
OdpowiedzUsuńU Ciebie za to ślicznie, kolorowo i wesoło i te jaskółeczki ...Piękny wiersz ... i obraz taki śliczny, naturalny.
Buziaczki i dobrego dnia.
I wzajemnie Danusiu.
UsuńU ciebie jak zawsze piękne słowa współbrzmią z pięknymi zdjęciami.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie w przepięny późnoletni dzień :))
Ja też pozdrawiam.
UsuńZdążyłam się już stęsknić za Twoją poezją:) Dziękuję za przepiękne słowa, utkane z pajęczyny:)
OdpowiedzUsuńDla Ciebie Magdo znów coś " wymyślę"!
Usuńpiękne pstryki :)
OdpowiedzUsuńLubię fotki!
UsuńVery neat photos of the spiderwebs and flowers!
OdpowiedzUsuńThank you:-)
UsuńPajeczynki, jaskółki, kwiaty... Nie mogę nakarmić oczu u ciebie pięknymi zdjęciami i duszy pięknymi strofami. Jestem żarłokiem twego bloga Basiu!
OdpowiedzUsuńAguś, nie pożrej go, bo się roztyjesz:-) i komu dasz te piękne ciuszki?
Usuńjaskółki sa obłędne
OdpowiedzUsuńTo prawda!
UsuńBasiu ,boso rano po rosie ja już raczej nie próbuję , zimno rano strasznie ;)
OdpowiedzUsuńPięknie , pięknie ... i pajęczyna wierszem przepleciona, słonecznik w słońcu , błękit nieba, wszelkie kwiatki i obrazy .
Pozdrawiam serdecznie
Wszędy pięknie:-)
UsuńKrajobrazy, kwiaty, jaskółki i te cudownie tkane pajęczynki cudownie utrwaliłaś na zdjęciach, w poezji i obrazku. Chciałoby się powiedzieć "trwaj chwilo jesteś piękna", bo już nic będzie takie samo, pozdrawiam cieplutko
OdpowiedzUsuńJedne chwile muszą ustąpić drugim.
UsuńPrzepiękny obraz, Basiu ;) Zdjęcia pajęczyn pozwoliłam sobie skopiować dla celów li tylko prywatnych- gdy będę chciała opublikować to oczywiście podlinkuję do Twojego bloga :) Jaskółki kojarzą mi się z takim domowym zaciszem, gdzie miłość i zgoda panują- zresztą one w innych miejscach nie zakładają gniazd (tak mi się przynajmniej wydaje) Wiersz, Basiu, wzbudził we mnie nostalgię, tę w pozytywnym tego słowa znaczeniu ;) Zresztą, czego bym tu nie napisała, kocham te Twoje strony dla ich klimatu i natury- już pisałam gdzieś: w mieście tylko beton, beton, beton- a na betonie kwiaty nie rosną
OdpowiedzUsuńPozdrawiam cieplutko
Jadziu Droga, korzystaj, ile zechcesz, dla mnie to radość móc się dzielić pięknem...
UsuńPiękny obraz, taki radosny :-) Lubię utrwalać na zdjęciach takie szczegóły otoczenia typu pajęczynka z kroplami rosy, będąc na urlopie jakoś przeoczyłam pajęczyny, ale może jutro na grzybobraniu nadrobię :-) Jestem tu pierwszy raz i wnioskuję, że mieszkasz na wsi - to moje marzenie, do zrealizowania w najbliższej pięciolatce. Wtedy będę mogła chodzić boso, kiedy zechcę.
OdpowiedzUsuńTak, na wsi, maleńkiej...Miło mi Cię gościć, zapraszam na stałe i życzę spełnienia marzeń!
UsuńA mnie jest szkoda lata..... dziś słyszałam jak mówiono o babim lecie....czyżby to już? Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńJeszcze nie, to tylko przedbiegi:-)
UsuńPiękna ta jesień u Ciebie...aż chce się patrzeć, podziwiać i zakochiwać w jej uroku:)
OdpowiedzUsuńJesień ma tyle twarzy...
UsuńBasiu, cudny Twój obraz, zdjęcia niezwykłe, szczególnie jaskółek.
OdpowiedzUsuńNie napiszę nic więcej, Ty wiesz dlaczego...
Wiem Basiu i pamiętam...
UsuńTo niesamowite szczęście, że mieliście te jaskółki i uratowaliście ich drugi miot. Jaskółki odlatują jako jedne z pierwszych, więc mam nadzieję, że nie jest to zapowiedź wczesnej zimy.
OdpowiedzUsuńOstatnio też fociłam pajęczyny i pewnie niedługo zamieszczę je na blogu zdjęciowym.
Pozdrówki.
Powinny odlatywać miesiąc po bocianach- tak było w ubiegłych latach... tęskno za nimi!
UsuńJaskółki są urocze.
OdpowiedzUsuńW każdym calu:-)
UsuńZawsze wpadam tu rozmarzyć się:)
OdpowiedzUsuńMiło mi:-)
UsuńDzień dobry :))))
OdpowiedzUsuńBardzo lubię jaskółki, takie niepozorne a wdzięczne i jak by to powiedzieć ,,takie nasze" :)))
Co do zachowań ptaszków to ja już od ponad tygodnia widzę z okna pracy jak zbierają się w te swoje sejmiki i nad polami ćwiczą już formowanie szyku i całego lotu wzbijania się, skręcania. Po parę godzin dziennie już ćwiczą, szczególnie to trudne dla tegorocznych :)
Miłego dnia życzę :D
Lubię obserwować takie manewry.
UsuńWitaj Basiu dawno mnie nie było ale to tylko z przyczyn technicznych. Odcięli mnie od świata ale najważniejsze że już jestem i mogę Cię odwiedzić. Piękny wiersz. A obraz piękny i radosny. Pozdrawiam cieplutko Zosia.
OdpowiedzUsuńWiem, wiem, czytałam Zosiu!
UsuńZajrzyj do mnie.......WYGRAŁAŚ CANDY
OdpowiedzUsuńpozdrawiam
Bardzo, bardzo się cieszę!
UsuńFantastyczne pajęczyny udało Ci się uchwycić na zdjęciach. Piękny obraz i wiersz. Cudowne jaskółki. Wspaniały post dla nas przygotowałaś, można się rozmarzyć :) Miłego weekendu :)
OdpowiedzUsuńPajęczyny i babie lato zawsze mnie fascynują i przywodzą na myśl Chełmońskiego!
UsuńJesień przyszła wcześnie w tym roku. Pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńAle przyszła w pięknej odsłonie!
UsuńBasiu takie cudowne ujęcia poproszę w większej ilości:-)
OdpowiedzUsuńAguś, zdjęć mam setki, ale bałam się żeby Was nie zanudzić, fajnie, że dzielisz ze mną tę pasję:-)
UsuńŚliczny obraz z jaskółkami serdecznosci pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńDziękuję za Twoją obecność!
Usuńzawsze Basiu po przeczytaniu Twojego posta mam wrażenie że należy przystanąć i się zastanowić....
OdpowiedzUsuńJak zwykle tu jest pięknie w słowach i obrazach. Dziękuję..........
I dobrze Basiu, że przystajesz na chwilkę- dziękuję!
UsuńWczoraj wręczyłam Twoją śliczną karteczkę!
Basiu, cudowne zdjęcia! I w ptaszkach się zakochałam. Są urocze. Jak dobrze, że o nie dbacie. Pozdrawiam Cię cieplutko, strzelaj duuużo fotek, potem w zimie będzie miło do nich wrócić i się pocieszać...
OdpowiedzUsuńStrzelam dużo... ale w zimie też będę:-)
UsuńBasieńko jak cudowne zdjęcia robisz potrafisz uchwycić wszystko co piękne - zafascynowałąm się - obraz jest cudowny - kochana nie mogłam w wielu blogach wsatwić komentarzy również i ciebie ciągłe problemy z netem ech - wszystkiego dobrego i mam nadzieje żemi błedy techniczne nie z mojej winy wybaczasz - buziaki ślę Marii
OdpowiedzUsuńNajważniejsze, że jesteś Marii...Uściski dla całej " paczki"!
OdpowiedzUsuńsłowami pięknie otulasz świat...
OdpowiedzUsuń