Jak lato spotyka się z jesienią...

Tak sobie myślę, że lato spotyka się z jesienią na łąkach, wczesnym porankiem, gdy chłodna rosa igra w słońcu z trawami na przekór smutkom i obawom przed przewidywanymi jesiennymi szarugami.
Potem pewnie idą razem w pola, na których pozostały resztki kukurydzy i nieśmiało rosnące roślinki- poplony. Nikt nie wie jak długo będą razem spacerować i o czym będą rozmawiać.

Planowałam inną tematykę posta, ale oto dziś pewien Gość - Czytelnik mojego bloga, nadesłał mi tekst w obronie jesieni z prośbą o jego zamieszczenie, co  z wielką radością czynię:-)

"Lubię jesień. 
Temperatura ciała nie osiąga wówczas wartości,  jakie można zanotować w hucie stali. 
Gruczoły potowe nie wydzielają ilości wody, która mogłaby ugasić pragnienie całych Chin. Nareszcie mam ochotę do działania. Tak! Właśnie wtedy się ożywiam, gdyż myśli o przygotowaniu opału i zmianie opon na zimowe zdają się stać tuż za rogiem. Do tego ten magiczny przekrój ciepłych barw na drzewach, krzewach itp. Jeszcze jak się komuś uda wyrwać w Bieszczady na parę dni - to taką ma wygraną na loterii. Jesień to powrót do zwykłej codzienności po wakacjach, do której chyba jestem stworzony. Ja tam na zbyt długim wolnym się nudzę. Wszyscy wracają do szkoły, pracy i chociaż jest znowu tak zwyczajnie, to właśnie do tego zostaliśmy stworzeni. 
Do zwyczajnego, spokojnego, acz wypełnionego obowiązkami życia. Ja w tym znajduję sens i radość.  Radość  z faktu, że po raz kolejny mogę oglądać świat, który się tak zmienia, a jednocześnie jest taki przewidywalny, wszak te zmiany zachodzą co roku! 

                                             Z jesiennym, ciepłym i złotym pozdrowieniem, Małopolan Anonim

Wszystkie wątpliwości, co do piękna jesieni, mam nadzieję, zostały rozwiane.

Na wszelki wypadek, gdyby jednak nastały jakieś szarugi proponuję dobrą lekturę: Agnieszki Janiszewskiej, Szepty i tajemnice oraz Aleję starych topoli. 

Kocham czytać, a we wszelką lekturę zaopatruję się we wspaniałej Bibliotece w Oleśnie, w której przemiłe bibliotekarki służą radą i dla każdego znajdą coś dobrego.

A przed pięknym gmachem biblioteki taka sobie wspaniała datura przygląda się zalotom lata i jesieni.

 Miałam kiedyś daturę, ale niestety, wymaga odpowiedniego zimowania.

Ten post w pewnym stopniu dedykuję Edytce z bloga http://strzepki-okruchy.blogspot.com/ 

która zmartwiła mnie długą przerwą w blogowaniu, na szczęście dziś otrzymałam od niej karteczkę, a powiem Wam, że Edytka kocha jesień w sposób szczególny. Dla Edytki, dla tych, co kochają jesień oraz dla tych, co nie kochają, żeby się do niej przekonali, załączam nasze piękne nadal georginie:-)

Poprzedni post o marzeniach wywołał wiele Waszych wspomnień, za które bardzo dziękuję.

Tym razem nagrodę zdobywa Karolinka, http://na-sciezkach-codziennosci.blogspot.com/
która opisała trudy życia swojego Taty w młodości tak bardzo bliskie ludziom z mojej wioski.
Do Ciebie Karolinko poleci w poniedziałek niespodzianka, a Tacie przekaż ode mnie serdeczne pozdrowienia.

W następnym poście będzie o kolejnym spełnionym marzeniu, już dziś zapraszam i dziękuję za wszystkie odwiedziny i miłe komentarze.