Zanim przemarzły magnolie...

Każdego roku z wielką niecierpliwością, a zarazem radością czekam aż zakwitnie przydomowa magnolia.

Każdego roku planuję, że pojadę podziwiać magnolie pod Wawelem, albo w Baranowie Sandomierskim, albo w Łańcucie.
A potem coś staje na przeszkodzie, plany się zmieniają i pozostaje ta własna, przed domem, na którą mogę popatrzeć o dowolnej porze.
Tulipanowa, rośnie wolno, w formie drzewka i ma dość duże wymagania, ale jest piękna, więc coś za coś:-)

Kilka dni temu pewna Osoba zwierzyła mi się, że kocha kwiaty magnolii.
Zdążyłam namalować mały obraz nim magnolie skurczyły się pod mrozem i zamieniły w brązowe papierki.
Nie wiem, czy obraz przypadłby do gustu owej Osobie bo wiem, że woli ona tradycyjny styl malowania, a ja tym razem sięgnęłam po szpachelkę.

 Ilekroć mam komuś podarować obraz, mam wątpliwość, czy się spodoba, czy nie zostanie w pewien sposób" zmuszony" do zawieszenia czegoś, co nie odpowiada jego gustom, ot taki dylemat malarza- amatora:-)

 Zobaczymy, a może ta Osoba sama da sygnał, że chce mieć moje magnolie...

Ja natomiast z wielką radością noszę " magnoliowe ponczo" wykonane niegdyś przez Ewunię.
A pozostając w tym klimacie dokupiłam płaszczyk, może da się go niebawem znów założyć:-)

...i czekam na prawdziwą wiosnę:-)))