Lubię śpiewać kolędy.

Tak naprawdę, po święcie Trzech Króli kończy się najważniejszy czas świątecznych i choinkowych radości.
Ale kolędy śpiewa się aż do Matki Bożej Gromnicznej czyli do 2 lutego. Komu się choinka nie posypała, cieszy oczy przez ten czas jeszcze. Ale wróćmy do kolęd.

Słowo kolęda wywodzi się z łacińskiego calendae, czyli pierwsze dni miesiąca.
Przed narodzeniem Chrystusa śpiewano pieśni pochwalne na cześć Nowego Roku, a później nazwę kalenda przysposobiono na potrzebę świąt Bożego Narodzenia.
Autorstwo pierwszej kolędy i pierwszej szopki przypisuje się św. Franciszkowi z Asyżu.
Najstarsza zapisana polska kolęda to Zdrów bądź Królu Anielski.
Ks. Piotr Skarga napisał słowa do W żłobie leży, któż pobieży kolędować Małemu..., a muzycy z dworu Władysława IV zagrali poloneza koronacyjnego króla, zaś chór odśpiewał ową pieśń o Bożym Narodzeniu. Najpełniejszy okres twórczości kolędowej nastąpił w okresie baroku, gdy treść pieśni uległa unarodowieniu i była gloryfikacją polskiego ludu, który przyjmuje Dzieciątko z największą czcią. W XVIII w. w zakonie karmelitanek powstała piękna kolęda Jezus Malusieńki.
Każdy ma swoje ulubione kolędy.
Ja też mam: to Cicha noc i Lulajże Jezuniu. Dlaczego właśnie te?
Chyba dlatego, że są delikatne, subtelne, a ja od najmłodszych lat wyobrażałam sobie, że Matka Boża nuci cichutko te kolędy Swojemu ukochanemu Synkowi.
Być może, że niezwykła historia powstania tekstu Cichej nocy sprawia, że chętnie śpiewamy tę kolędę. Mimo, że znana, przytoczę ją raz jeszcze.
W wigilijny wieczór 1818r. ks. J. Mohr w maleńkiej, zasypanej śniegiem wiosce, Obendofr, w Alpach austriackich, na prośbę jednej z parafianek udał się do matki, która urodziwszy słabiutkie dziecko, zapragnęła je natychmiast ochrzcić. Gdy utrudzony ksiądz dotarł do maleńkiej, skromnej chatki zastał tam matkę tulącą śpiące maleństwo w obecności starszego męża. Ksiądz ochrzcił dziecko, pobłogosławił rodzinę, a owa scena posłużyła mu do napisanie tekstu kolędy jeszcze przed pasterką. Organista F. Gruber napisał zaraz melodię i jeszcze tej samej nocy zaśpiewał Cichą noc na pasterce.
A potem tzw. zbieg różnych okoliczności: zepsute organy, naprawa przez organomistrza z Tyrolu, wędrówka uzdolnionego rodzeństwa na targ w Lipsku ze śpiewem na ustach, zaproszenie ich na zamek królewski w Plassenburgu, sprawił, że kolęda powędrowała na cały świat.
W 1915 r. śpiewali ją żołnierze po przeciwległych stronach barykady, łącząc się na czas wigilii opowieścią o Bożym Narodzeniu.
W czasie II wojny światowej żołnierze tworzyli powstańcze i okupacyjne pieśni, w których Matka Boża chroniła Dzieciątko w okopach.
A jaka jest Wasza ulubiona kolęda, a może macie ciekawe wspomnienia, którymi warto się podzielić, choćby w komentarzach.

W styczniu spodziewać należy się śniegu, a że u mnie kwitną nagietki, lwie paszcze i gailardia ( pojedyncze okazy) to namalowałam ten drewniany kościół by przywołać aurę zimową.

Na zimową porę proponuję bardzo szybkie i dobre ciasto, do którego wykorzystuję masę makową i pracy jest mało.
Oto makowiec japoński, dla którego można stracić zdrowy rozsądek! na prośby podane w komentarzach, zamieszczam przepis- własnej roboty:-)
3/4 margaryny ucieram z 1/2 szkl.cukru i 9 żółtkami. Dodaję dużą masę makową, 2 łyżeczki proszku do pieczenia, cukier wan. 10 czubatych łyżek kaszy manny, 5 startych na tarce i odciśniętych jabłek, a na koniec delikatnie mieszam z pianą ubitą z 9 białek. Blaszkę ( dużą) wyłożoną papierem do pieczenia wykładam herbatnikami, na to wylewam masę makową i piekę ok 50 min. Po ostudzeniu polewam polewą zrobioną z 1/3 kostki margaryny, 4 łyżek cukru pudru, 4 łyżek mleka i 2 łyżek kakao.
I tym słodkim akcentem kończąc, serdecznie pozdrawiam miłych Czytelników.