Bieszczady umiejscowiły się na stałe w tej części mojej głowy, która odpowiada za marzenia. Zasiedliły się tam na stałe i nie zważają nawet na porę roku.
Może kiedyś uda się im wyskoczyć choć na jeden dzień żeby zabrać mnie tam, gdzie ich prawdziwe miejsce.
Nie potrafię powiedzieć ile razy tam byłam, ale na pewno za mało. Ogromna liczba zdjęć z tych wypraw pozwala mi cieszyć oczy ich widokiem w dowolnym czasie.
Ale to nie to samo co wędrówka, prawdziwa wędrówka połączona ze zmęczeniem, szybszym biciem serca, cięższym oddechem i melodią traw kołyszących się pośród bieszczadzkich wiatrów, na które tam często można się natknąć.
Zanim jednak dotknę traw bieszczadzkich, cieszę oczy tymi, które w mojej rodzinnej wiosce starają się wypełnić moje tęsknoty.
W jednej z ról głównych dzisiejszego posta są nasze trawy, które mnie otaczają zewsząd i dla których zmuszona jestem połykać tabletkę antyalergiczną, gdy one kwitną, żebym ja nie "zakichała się" na śmierć:-) Im też dedykuję mój wiersz.
Trawom wysokim się kłaniaj
rozkołysanym w objęciach wiatru
ich serca bielejące przygarnij
zanim zdążą wyfrunąć pod niebo
nad liściem zielonym się pochyl
biedronki poszukaj czerwonej
z siedmioma kropkami szczęścia
co chodzi dziwnymi ścieżkami
nie bój się pyłu i piasku
bo one ci krzywdy nie zrobią
przywołaj ciszę milczeniem
i otul się w woal spokoju
być może odnajdziesz na nowo
zgubione radości kruszynki
co szarość zamienią w kolory
nie bój się w niebo popatrzeć
z ufnością dziecka małego
widzisz jak tańczą obłoki
a żaden nie spada na ziemię
bo wokół dzieją się cuda
wystarczy serce na oścież otworzyć...
Czas więc na mały wakacyjny konkursik:
O czym najczęściej rozmyślasz brodząc wśród wysokich traw?
Napisz proszę o tym w komentarzu. Autor najciekawszej wypowiedzi zostanie nagrodzony niespodzianką.
Chętnie porównam spojrzenie dwojga różnych Autorów na te same postaci.
Dobrego tygodnia Wam życzę i czekam na Wasze komentarze.
Apsik. ;)
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia. I.. piękne korale ;)
Nie ukrywam, że nie wybieram się szczególnie chętni na spacer wśród traw, bo czasem tabletka i spray do nosa nie pomagają w pełni...
Ale trawy zdecydowanie kojarzą mi się z bieszczadzkimi połoninami w drugiej połowie sierpnia (kiedy już na nich nie kicham) czyli z przestrzenią, wiatrem i poczuciem wolności. Pamiętam jak kiedyś (z kolei w Beskidach) zbierałam trawy na suchy bukiet i okazało się, ze z jednego miejsca mogłam uzbierać chyba nawet powyżej dziesięciu rozmaitych kłosów traw...
Mam tu niedaleko "ogrody zmysłów" i jeden z nich to właśnie rozmaite trawy szeleszczące na wietrze. Piękne, każda inna...
Pozdrawiam serdecznie.
Mam tę różę przy tarasie. Jest piękna, bardzo gęsto obsypana kwieciem.Dostałam sadzonkę od cioci. Ciocia już odeszła, a róża została. Trawy uczulają i mnie. Nie tyle kicham, co po kontakcie z trawą mam na rękach i nogach czerwone, swędzące pręgi. Twój wiersz mnie bardzo wzruszył. Pozdrawiam serdecznie :)
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia i krajobrazy. Bardzo lubię trawy, ale ostatnio nie wyruszam na wycieczki. Kiedyś wróciłam z kleszczem. Nie mogę teraz ryzykować. Żeby posłuchać ich szelestu na wietrze posadziłam kilka na ogrodzie. Róża urzekająca, a wiersz wzruszający i pełen miłości do natury. Pozdrawiam serdecznie:):):)
OdpowiedzUsuńAch!!! jak pięknie... i za to wszystko kocham lato :)))
OdpowiedzUsuńWszystkiego dobrego życzę :D
Bieszczady są niesamowite. Za każdym razem zachwycają. Byłam tam kilka razy
OdpowiedzUsuńi chętnie wróciłabym. Piękny wiersz.
Serdecznie pozdrawiam :)
Basieńko, Twoje serce i wrażliwość są w tym wierszu i zdjęciach.
OdpowiedzUsuńNa szczęście alergia na trawy jest mi obca, więc mogę bezkarnie wśród nich brodzić. Lubię czuć jak delikatnie łaskoczą mnie po nogach. I lubię myśleć jak piękne i dobre jest życie, świat i przyroda. Jak dobry jest Pan Bóg, że dał nam trawy, kwiaty, patki, motyle, słońce. Przypomina mi się tez wiersz księdza Twardowskiego:
Piękne są góry i lasy
i róże zawsze ciekawe
lecz z wszystkich cudów natury
jedynie poważam trawę
Bo ona deptana niziutka
bez żadnych owoców, bez kłosa
trawo - siostrzyczko moja
karmelitanko bosa
Kocham Bieszczady . Brodząc wśród traw rozmyślam czy zdążę wszystkie swoje marzenia zrealizować. Czas tak szybko biegnie , że doba za krótka. Pięknie wyszłaś na zdjęciu. Pozdrawiam serdecznie 🌞🌞🌞🌞🌞
OdpowiedzUsuńUwielbiałam chodzić po wysokich trawach, jednak ze względu na kleszcze muszę odpuścić sobie tę przyjemność. Wiersz bardzo piękny a urlop spędzony w magicznych Bieszczadach będzie wspaniały i wyjątkowy.
OdpowiedzUsuńSerdecznie pozdrawiam:)
Chodzenie po trawach jest coraz mniej romantyczne. W tym roku już złapałem dwa kleszcze i teraz myślę tylko o tym by nie złapać kolejnego. Na szczęście w Bieszczadach główne szlaki są wydeptane, więc w miarę bezpieczne. Życzę udanego urlopu, pięknej pogody i widoków zapierających dech. Pozdrawiam serdecznie :)
OdpowiedzUsuńBasiu ja tam mało w trawach rozmyślam, bo po nich nie chodzę, wręcz budzą we mnie strach co też tam w środku siedzi. Zresztą nie mieszkam na wsi to wokół mnie więcej betonu niż trawy. Bieszczady.. tam jest połowa moich korzeni, bo mój tato stamtąd pochodził. Też je bardzo lubię, choć teraz tam mało jestem, odkąd mojego taty nie ma. A te Twoje róże sa cudowne w tej trawie i cudownie w niej rosną.
OdpowiedzUsuńPozdrawian
Piękny wiersz. Piękne okolice. Zaciekawiły mnie te tytuły książek, zapisałam sobie do notesika lekturowego. A na pytanie o czym myślę spacerując wśród traw. Prozaiczna odpowiedź brzmiałaby tak - żeby nie wbił mi się żaden kleszcz. A czasami podziwiam tylko ich pokrój, podziwiam ich piękno w porannej rosie i blasku promieni słońca. Moje myśli wtedy stają się lekkie i zmienne jak chwila, która mnie zastaje. Pozdrawiam serdecznie. A o Bieszczadach i ja marzę. Marzenia z grupy nierealnych, ale marzyć zawsze można.
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez administratora bloga.
OdpowiedzUsuńWitaj wieczorowo Basiu
OdpowiedzUsuńUwielbiam zanurzyć się w wysokich trawach, przykucnąć, powąchać kwiaty, spojrzeć na uwijające się pracowicie pszczoły i beztroskie motyle, posłuchać cykania świerszczy. Ale także łudzę się, że chociaż przez chwilę jestem niewidoczna dla otaczającego trawy świata.
Natomiast, marsz przez takie kolorowe łąki jest wolniejszy, ale zawsze mam wrażenie, że idę, a raczej brnę przez falujące, kolorowe morze. Ileż można tam dostrzec przez cały rok. Białe, żółtookie rumianki, żółty dziurawiec, czerwone maki, błękitne chabry, fioletową macierzankę, kłujące osty, przycupnięte stokrotki, koniczynki i niezapominajki.....
Ale o wysokich trawach myślę najczęściej w sierpniu przed świętem Matki Boskiej Zielnej.
Przecież kwitnące, wysokie trawy doskonale nadają się do bukietów. Dobrze komponują się z kwiatami polnymi i ogrodowymi. Chyba pamiętasz Basiu mój zeszłoroczny bukiet?
A gdy nadchodzi Pani Jesień czasem lubię zaplątać się w nitki babiego lata
Natomiast Pani Zima tka na trawach błyszczące koronki poprzetykane perełkami.
O trawie
Piękne są góry i lasy
i róże zawsze ciekawe
lecz z wszystkich cudów natury
jedynie poważam trawę.
Ks. Jan Twardowski
KONIEC. Bo za chwilę zrobi się z tego nowa opowieść. A mogłabym pisać i pisać
Pozdrawiam zapachem floksów z mojego ogrodu
Ups... Teraz dopiero widzę, że Małgosia przytoczyła ten sam wiersz. Cóż po prostu bratnia duszyczka.
OdpowiedzUsuńMałgosiu, pozdrawiam
Niesamowite, prawda?
UsuńPozdrawiam, Ismenko.
Basiu, zapomniałam dodać, że celtycka kultura od zawsze mnie fascynuje
UsuńMałgosiu, nic dziwnego, ze udało się nam "spotkać"
Boję się kleszczy, więc traw unikam.
OdpowiedzUsuńAle uwielbiam chodzić chodnikami,drogami, dróżkami, ścieżkami lub... plażą, brzegiem morza. Tymi warszawskimi - nieskończenie ciekawymi, gdzie tak niesamowicie mieszają się przeszłość i nowoczesność. Uwielbiam ścieżki mazurskie, pomorskie, sudeckie, czasem beskidzkie. Chodząc, czasem myślę o ludziach, którzy je przemierzali przede mną. Sądzę, że kiedyś - po tej drugiej stronie - ich spotkam. Czasem wybiegam w przyszłość, bo takie spacery inspirują mnie do marzeń o przyszłości, o miejscach, które chcę jeszcze odwiedzić, o wydarzeniach, które przede mną. A później - zrelaksowana - wracam z zapałem do dnia dzisiejszego, do codzienności:)
mama trójeczki
No koniec świata! Żeby trawami się zachwycać i to takimi, ktore alergię wywołują. A tak na poważnie, zawsze pragnęłam pojechać w Bieszczady. Chciałabym żeby syn zrealizował, to moje marzenie, ale w odróżnieniu od prawdziwych podróżników, potrafiących zwiedzać za grosze, on potrzebuje wypasionego portfela, by ruszyć się z domu gdziekolwiek. Ta żółta serwetka na zdjęciu z książką, przepiękna. Schemat proszę! Uściski.
OdpowiedzUsuńNiestety, jestem " nie robótkowa", więc schematu nie znam.
UsuńBieszczady... Tak bardzo za nimi tęsknię...
OdpowiedzUsuńNa pewno któregoś dnia wrócę :)
Ja może nie brodzę, bo jednak kleszcze tylko czekają na nieświadomy i błędny ludzki krok, ale gdy widzę takie upalone ździebełka poprzetykane makiem, bławatkiem i rumiankiem na polnej dróżce wiodącej na wiejski cmentarz wojskowy to wiem, że jestem w samym centrum sielanki, prawdziwego polskiego lata okraszonego złotym licem od zachodzącego słońca. Jestem wtedy szczęśliwy i czuję wolność i spokój ducha, których nie zaznam, w takim stopniu, nigdzie indziej...
OdpowiedzUsuńPrzepięknie wyglądasz Basiu, miło widzieć tyle uśmiechu. Bardzo lubię czytać Twoje mądre wpisy, wspaniale ujmujesz w nich esencję życia i zachwytem nad małymi rzeczami.
Pozdrawiam! ;)
Byłam w Bieszczadach raz, marzę, aby jeszcze kiedyś tam pojechać. Może przed rozpoczęciem jakiegoś nowego etapu w życiu? Wtedy miałam niespełna 10 lat, po wakacjach miałam iść do nowej szkoły, co wiązało się dla mnie z wielką niewiadomą, a wyobraźnia pracowała na najwyższych obrotach. Jednak brodząc pośród traw tak jakoś się uspokajałam. Polany były moim światem, a to, co na horyzoncie, zupełnie innymi światami, które musiałam zdobyć. A potem przeniosłam to na życie - to co nieznane musiałam poznać, aby przestało być obce i tajemnicze. I tak jest do dzisiaj.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło i dziękuję za obydwa meile. Buziaczki
Bardzo, bardzo Wam dziękuję za komentarze i piękne refleksje. Postaram się zamieścić dziś posta z wynikami mini konkursu:-)
OdpowiedzUsuń