Pensjonat, w którym wypoczywam:-)

Miało zabrzmieć tajemniczo, stąd to zdjęcie...
Wieczorne jukki zatopione w odgłosach natury. Niby cisza, ale ubarwiona odgłosami lata, cykające stworzonka w trawach i na drzewach, zapóźnione ptactwo, leśna zwierzyna z oddali, szelest liści poruszonych lekkim powiewem, bzyczenie komarów...
To mój wakacyjny pensjonat, niezmiennie ten sam, a jakże inny każdego roku.
Każdego dnia ma coś nowego w ofercie, więc chłonę co mi podsuwa danego dnia.

Lato zatopione w różach i w owocach wiśni...

w ziołach i trawach....

Chciałoby się to wszystko przenieść na płótno, malować, malować, a proza życia podpowiada, że czas napełnić słoiki ogórkami i dżemami, bo gdy lato ustąpi chłodnym dniom, przywołamy je wraz z zapachem i smakiem zamkniętym w szklanych słojach.
Anioł tulący dziecko ( wybór tematu związany jest z tym, że większość każdego dnia spędzam z małymi jeszcze Wnukami) otoczony jest przez rudbekie, które teraz olśniewają swoją letnią prostotą.

To również czas liliowców, które tak bardzo lubię. Planuję powiększenie ich kolekcji, choć na mojej piaszczystej glebie nie oczekuję spektakularnych wyników. Cieszę się zatem z każdego kwiatu.

Z wakacyjną lekturą wróciłam w daleką przeszłość, gdy miałam możliwość obejrzeć film. Teraz udało mi się go skonfrontować z książką, bo zawsze takie porównania są interesujące.
" Jest taka stara celtycka legenda o ptaku z cierniem w piersi, wyśpiewującym z siebie duszę, by umrzeć, ponieważ coś go do tego pcha i zmusza...Każde z nas ma swoją własną pieśń i jest przekonane, że wspanialszej nie znał świat...Sami stwarzamy własne ciernie, nigdy ani przez chwilę nie zastanawiając się nad kosztami".
To tylko fragment tej niezwykłej powieści, która traktuje o najgłębszych zakamarkach ludzkich uczuć i wyborów.

A ja wracam do mini konkursu o trawach i dziękując za wszystkie komentarze pragnę wyróżnić Małgosię X oraz Ismenę ( strofy ks. Twardowskiego zawsze mnie zachwycają) oraz Annę ( mamę trójeczki), którą proszę o podanie swojego adresu na maila.
A wszystkich zapraszam do kolejnego letniego posta, choć wiem, że lato nie sprzyja blogowaniu.
Pięknych letnich chwil Wam życzę.