Już niebawem przesuniemy centrum zainteresowań.

Może nie centrum, bo centrum najprawdziwsze to czas poświęcony Wnukom i tego przesuwać nie zamierzam,
ale następne w kolejności: malowanie i czytanie książek niebawem ustąpi miejsca ogrodowi, który nie jest tak cierpliwy jak książki czy obrazy i domaga się "natychmiast, tu i teraz".
Toteż wykorzystuję okruchy czasu i maluję...i czytam...
Kolejna zimowa chatka poczeka na nabywcę, a tymczasem ja polecam dalszą część nowohuckiej opowieści.

W oczekiwaniu na wiosnę- bo u nas już przedwiośnie, przypominam, że losy Pawłowskich i Szymczaków wcale nie kończą się na 5. części Spaceru Aleją Róż, ale wiodą poprzez Nowe czasy, pierwsza część jest już dostępna.

Post ten w zasadzie dedykuję Wujkowi Władkowi ( na zdjęciu w wojskowym mundurze z początku lat pięćdziesiątych), który od niepamiętnych czasów przyjeżdżał do nas z rodziną właśnie z Nowej Huty.
Zawsze mi imponował swoją wiedzą historyczną i ukochaniem Ojczyzny.
W trudnych powojennych czasach odsłużył trzy lata w wojskach lotniczych, ukończył technikum i podjął pracę w Nowej Hucie, bo nasza rodzinna, biedna wioska nie dawała żadnych szans rozwoju.Teraz, gdy czytam dzieje powstawania Nowej Huty, często do niego dzwonię by skonfrontować pewne wiadomości. Czasy stanu wojennego pamiętam doskonale z lat studenckich, ale czasów największego terroru władzy, na szczęście, nie pamiętam.
Za jedno zdanie, bardzo ogólnikowe, dotyczące przyszłości takiej władzy, wypowiedziane w obecności " przyjaciela", Wujek w 1965 r. stracił stanowisko brygadzisty i cudem uniknął sądu, ostało się na sądzie koleżeńskim i przesunięciu na bardzo mizerne stanowisko pracy!

Przyznaję, że Autorka świetnie zna historię Nowej Huty i umiejętnie ukazała ją na przykładzie życia pewnej rodziny. Czekam już na kolejny tom Nowych Czasów, a obie części sagi polecam starszym i młodszym Czytelnikom, bowiem to kawał historii najnowszej, zgrabnie sfabularyzowanej.

A skoro zawładnęły moim czasem " dawne czasy" to również od Eli Dziurkowskiej, z jej świetnego bloga https://dietamojapasja.blogspot.com/  zaczerpnęłam przepis na niezawodne pączki " z archiwalnych przepisów" i wcale nie czekam ostatków by się nimi raczyć!
Ogromną radość sprawiły mi dwie przesyłki, pierwsza z nich od mojej Drogiej Przyjaciółki Magdaleny, która "wysępiła" ode mnie kilka zdjęć pod pozorem wklejenia ich do albumu, a tymczasem szykowała dla mnie prawdziwą niespodziankę- spersonalizowane puzzle, z których razem z Wnukami ułożymy " babcię w różnych wersjach".
Madzi ogromnie dziękuję za tę niespodziankę i przepiękne życzenia.

Kto dziś potrafi tak pięknie pisać jak znana Wam z moich postów Iwonka.
Nadszedł kolejny list, który zachwycił mnie niezwykłością opisywania spraw zwyczajnych.
Iwonce za możliwość rozkoszowania się piękną polszczyzną, za tomik poezji karkonoskiej poetki, za pamiątki z miejsc bliskich jej i mojemu sercu stokrotnie dziękuję.

A Wam dziękuję za wierne trwanie na moim blogu.
W związku z pewnymi zmianami polecam Wam koniecznie wpis Holly, żeby nie mieć problemów z blogiem w najbliższym czasie https://worldbyholly.blogspot.com/2019/02/znika-google-co-to-oznacza-dla-twojego.html