Na wakacje zapraszam od kilku już lat Marię Rodziewiczównę.

Lubię czytać jej powieści. Niektórzy twierdzą, że była  to literatura dla kucharek i pokojówek!
Nic nie szkodzi, przecież gotuję i sprzątam:-)
A tak już całkiem serio; w wakacje czytam powieści pani Marii, bo w nich odnajduję umiłowanie dobra, piękno przyrody, patriotyzm, wartości chrześcijańskie, poszanowanie dla ciężkiej pracy, uczciwości i wiele innych wartości, które sprawiają, że człowiek ufniej spogląda w kierunku innych ludzi. Różne osądy pod adresem życia pisarki pomijam, ilu piszących, tyle różnych spojrzeń.
Mnie zachwyca jej styl, język i przemyślenia, które wcielone w życie przyniosłyby konkretne owoce.
Rodziewiczówna w piękny sposób ukazuje Kresy i świat przełomu XIX i XX w.
W te wakacje z wielkim zainteresowaniem spośród 40 powieści i opowiadań wybrałam i  przeczytałam " Atmę" i " Kwiat lotosu".
Zanotowałam też kilka myśli, które mnie zatrzymały...
A ta twórczość kojarzy mi się z liliami i liliowcami, więc dzisiejszy post obfituje w zdjęcia tych kwiatów, które zdołały już ozdobić mój ogród.

" Wierz mi, z życiem jak z kroplą wody. Weź ją pod mikroskop: będzie stekiem wstrętnych, pożerających się i pożeranych, ginących i rodzących się potworów, spójrz na nią przez słońce: zobaczysz tęczę i brylant. Wszystko zależy od sposobu traktowania, od punktu widzenia. Być dobrym, to tylko patrzeć na wszystko przez słońce."

" Kto nienawidzi, nawet złe, ten jest bezmiernie nieszczęśliwy."

" Trzeba przede wszystkim wstąpić na górę: z góry rzeczy małe maleją, wielkie olbrzymieją; im wyżej, tym bardziej; bardzo wysoko małe zupełnie nikną, wielkie staje się bez kresu i granic."

" Groza śmierci jest tylko zrozumieniem źle przebytego życia."

" Nie spotykają się ludzie na próżno. Każdy człowiek, którego poznajemy w życiu, jest nam, my jemu wierzycielem lub dłużnikiem. Czym właściwie, życie wskaże."

I z tymi kilkoma refleksjami Was pozostawiam życząc wiele dobra na Waszej drodze...