Mimo, że za oknem zima rozkręca się na poważnie, zapraszam na letnią wędrówkę.

Jednym z najstarszych sanktuariów Matki Bożej Szkaplerznej w diecezji tarnowskiej jest  kościół„na Burku”popularnie nazywany tak od miejscowej nazwy pobliskiego targowiska. To prawdziwa perełka architektury drewnianej.
Został on wzniesiony w 1458 r. roku na miejscu starszej świątyni.
Po uszkodzeniu przez pożar na początku XVII wieku został odbudowany w 1640 r.
W połowie XIX wieku, w związku z zagrożeniem przez obsuwający się brzeg potoku Wątok, kościół przesunięto na nowe podmurowanie. W 1910 roku dobudowano wieżę częściowo przebudowaną w 1965 roku.

Kościół NMP jest budynkiem drewnianym, orientowanym budowanym na zrąb, z wieżą konstrukcji słupowej od strony zachodniej i węższym od nawy, wielobocznie zakończonym prezbiterium. Nawę, prezbiterium i przylegającą od północy zakrystię kryje stromy gontowy dach. Wieża posiada nadwieszoną izbicę, zwieńczoną cebulastym hełmem. Barokowa sygnaturka na szczycie dachu pochodzi z 1653 roku. Całość otacza kamienne ogrodzenie kryte gontem.

Wnętrze kościoła nakryte jest płaskimi stropami, pokrytymi polichromią figuralną i ornamentalną ( jest to polichromia z lat 30. XX w. dzieło Tadeusza Terleckiego, a na północnej ścianie prezbiterium dostrzec można resztki późnorenesansowej polichromii ornamentalnej z XVI–XVII.
Na belce tęczowej, oddzielającej nawę od prezbiterium, znajdują się krucyfiks i figury Józefa z Arymatei i Nikodema z XVII wieku. W rokokowym ołtarzu głównym z 2. połowy XVIII wieku umieszczony jest, otoczony lokalnym kultem, malowany na desce obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z XVI wieku, powszechnie zwany obrazem Matki Bożej Szkaplerznej. Dwa ołtarze boczne to kopie średniowiecznych tryptyków ( oryginały znajdują się w Muzeum Diecezjalnym).
Obraz Matki Bożej przebywa w tym pięknym, drewnianym kościele „na Burku” od ponad 150 lat.

Nie ma żadnych materiałów mówiących o pochodzeniu cudownego wizerunku Matki Bożej. Przypuszcza się, że obraz ten znajdował się w tarnowskiej katedrze w kaplicy Bractwa Szkaplerznego lub Bractwa Różańcowego. Stało się tak dlatego, że w czasie pożarów, które nawiedzały kościół katedralny, zostały zniszczone cenne dokumenty odnoszące się do historii tak kościółka jak i obrazu. Do niego pielgrzymowało i pielgrzymuje do dnia dzisiejszego tysiące wiernych. Kościółek ze względu na cudowny obraz Matki Bożej Szkaplerznej cieszył się i cieszy się nadal szczególną czcią pielgrzymów. O historii szkaplerza można przeczytać w: stąd pochodzą poniższe informacje
Z całą pewnością noszenie szkaplerza mobilizuje i przyczynia się do powiększenia nabożeństwa ku Najświętszej Maryi Pannie. Szkaplerz nosili liczni władcy europejscy i niemal wszyscy królowie polscy (od św. Jadwigi i Władysława Jagiełły poczynając), a także liczni święci, również spoza Karmelu, m.in. św. Jan Bosko, św. Maksymilian Maria Kolbe i św. Wincenty a Paulo. Sama Matka Boża, kończąc swoje objawienia w Lourdes i Fatimie, ukazała się w szkaplerzu, wyrażając przy tym wolę, by wszyscy go nosili. W wieku 10 lat przyjął szkaplerz karmelitański także Jan Paweł II. Nosił go do śmierci.

W trakcie prac konserwatorskich na przełomie 1963/64 okazało się, że obraz był 4-krotnie przemalowywany i przy okazji został odkryty pierwotny, wczesnorenesansowy wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem, również w typie hodegetrii jak i obecny, jednakże nie ze szkaplerzem lecz z różańcem w ręku z II połowy XIX w. Na podstawie odkrywek i zdjęć rentgenowskich, można powiedzieć, że pierwotny obraz był o wiele ciekawszy niż obecna jego wersja. Powstało zatem pytanie. Czy odkryć pierwotny malunek, czy zachować ten, którzy wszyscy znali.Ówczesny Bp J. Ablewicz, po zasięgnięciu opinii na ten temat, postanowił, by zachować taki wygląd obrazu, jaki jest powszechnie znany. Kolejnej konserwacji dokonano w ubiegłym roku.

Tarnowska- z Burku

Mam Cię tak blisko
że nawet nie pamiętam o Tobie
ukryłaś się cichutko
przed zgiełkiem „ burkowego” targowiska
wszak nie musisz tam szukać sukienki
i nie martwią Cię trendy w modzie
Twoja suknia jest utkana z podziękowań
z naręczy próśb i łez ocieranych ukradkiem
czekasz więc w drewnianym kościółku
ze szkaplerzem w wyciągniętej dłoni
czuwająca i wierna od wieków
taka sama dla wszystkich
choć trosk człowieczych miliony…

Poniższe zdjęcie pochodzi z zasobów internetu.

Odwiedziłam latem tę świątynię i byłam nią zachwycona. Zgodnie z moim planem, by w każdym miesiącu znalazł się post o tej tematyce bliskiej memu sercu, prezentuję Wam ją w lutym, być może ktoś wpisze ją w kalendarz wiosennych wędrówek. Choć w śnieżnej scenerii kościółek wygląda równie pięknie.
Warto zwiedzić Tarnów, bo to piękne miasto i jemu też kiedyś poświęcę trochę miejsca na moim blogu.
Miłego tygodnia.