Gdy zakwita cykoria i dzika marchew...

Mam wielką słabość do roślin, które mnie otaczają od dzieciństwa.
Widzę jak wyrastają, kwitną, dojrzewają, tworzą nasiona, by w końcu obumrzeć- jak człowiek.
Wiem, gdzie które rosną, a jeśli w danym miejscu pojawiają się nowe to się dziwuję i cieszę.
Kiedy przy drogach zakwita niebieska cykoria podróżnik i biała dzika marchew to znak, że zaczynają się żniwa, a upalne lato w pełni.
Kocham ten czas, niezmienny od lat, powtarzalny, taki sam, a ja się nigdy nim nie nudzę...

I to właśnie było " zagajenie":-)
Wiecie, że w wakacje poświęcam czas Wnukom w ilości jeszcze większej niż w roku szkolnym i robię to z radością bo wiem, że i ten czas kiedyś minie jak wszystko co nas w naszej wędrówce spotyka.
Ale pośród obowiązków znajduję czas by się zachwycić...
Nie czekam na spektakularne cuda tylko dziękuję za te małe, codzienne, których pełno wokół każdego z nas.
A lato to czas cudów, czas niespodziewanych gości, którzy dzielą z nami tę radosną grę kolorów.
Sami zobaczcie:

Teraz przejdźmy do grubszej " zwierzyny" :-)

W takim towarzystwie dojrzewają zboża, wyjechały już kombajny, czas żniw trwa i choć zmieniły się maszyny i praca inna, to ta sama troska o " Boże dary" w ludziach ze wsi pozostała...

A lato spełnia swe odwieczne powinności i każdego dnia utrudzone znojem dnia zasypia pięknymi kolorami kołysane muzyką świerszczy i wszelkich owadów...

Kocham ten czas, w którym najlepiej maluje mi się, to co korzeniami tkwi w wiejskim krajobrazie.

Spacerując wśród tych moich cudów często myślę o Was i te najlepsze z moich myśli wraz z wdzięcznością Wam posyłam...