Jest tylko jedno takie miejsce.

W żadnym innym miejscu w naszej okolicy nie rosną wrzosy. Tylko tam, na rozległej łące wiodącej wprost do Odporyszowa.
Niektóre obrazy zapisują się na trwałe w sercu i potem, przez lata, stanowią dla nas ciepły blask, przy którym człowiek ogrzewa swoją duszę.
Idąc z pielgrzymką, czy jadąc własnym środkiem lokomocji na wrześniowy odpust Matki Bożej Siewnej, nie sposób było pominąć widoku jasnofioletowej łąki ciągnącej się wzdłuż drogi głównej.
Przy bliższym poznaniu tych niskich krzewinek okazuje się, że to kolor właśnie wrzosowy, wyjątkowy.
U Matki Bożej Odporyszowskiej bywałam od wczesnego dzieciństwa, a obrazy zakotwiczone w nas w dzieciństwie, są później wzmacniane podłożem emocjonalnym.
Cała zresztą okolica, a nawet całe Powiśle Dąbrowskie zamieszkane było wówczas przez lud rolniczy, więc wszyscy ciągnęli, by poświęcić ziarno siewne pod zasiew.

Zawsze kierowałam tam swój wzrok wciśnięta pomiędzy Tatę i Mamę na siodle motocykla SHL, a potem WSK gdy jechaliśmy do Sanktuarium.
Motocykl był przedmiotem dumy mojego Taty, bo inni okoliczni mieszkańcy podróżowali pieszo, rowerami, a najczęściej, całymi rodzinami, na wozach ciągniętych przez konie.

Przez kilka lat, gdy na tych błoniach ( taka nazwa funkcjonuje) wypasały się konie, wrzosy nie zakwitały. Smutno było, że coś tak wyjątkowego odeszło. Odkąd nie ma wypasu koni, wrzosy wróciły i znów każdego roku zakwitają na pożegnanie lata.
Ponieważ cały cykl wegetacyjny znacznie się przesunął, to i wrzosy zakwitają w sierpniu, ale tego już nic nie zmieni.

Możesz się pochylić i dłonią czesać kępy, które wrzosowymi plamami wypełniają łąkę...
Znów jest tak, jak dawniej...

Najchętniej zobaczyłabym na ścierniskach tradycyjne " dziesiątki" czyli kopki zboża stawiane z dziesięciu snopów, ale nowoczesność zabrnęła tak daleko, że trzeba nam pokochać bale słomiane jako element krajobrazu późnego lata.

Tak to kiedyś wyglądało...oto obraz wspomnieniowy.

Pora też na rozwiązanie zagadki.
" Owoce czasu" są ósmym tomikiem poezji.
Ponieważ niewielu Czytelników wyraziło chęć zanurzenia się w poetyckich strofach ( rozumiem to), losowania nie będzie, a tomik już niebawem otrzymają wszystkie chętne Osoby.

Poza tomikami wydałam jeszcze album poetycki ( z fotografiami Syna) i prozę, więc się uzbierała okrągła " dziesiątka"pełnych publikacji.

A kwiaty nadal czarują w ogrodzie, na balkonie, w różnych częściach obejścia.

Dziękuję, że tu zaglądacie, do zobaczenia.