Mówił do nas, byśmy się przypatrzyli swojemu powołaniu...

Byłam bardzo młoda, gdy został Papieżem, byłam osobą w wieku dojrzałym, gdy odszedł do Domu Ojca.
Widziałam Go trzykrotnie, w Krakowie, w Tarnowie, na Placu św. Piotra.
Od wielu lat modlę się prosząc o Jego wstawiennictwo.
Nie mam wątpliwości, że był największym z Polaków.
Dlatego mam potrzebę napisania choćby kilku słów, by oddać Mu hołd.

Dziś, w setną rocznicę Jego urodzin, miałam szczęście prowadzić Drogę Krzyżową na szlaku męczeństwa bł. Karoliny, Tej, którą przed 33.laty beatyfikował Jan Paweł II, w obecności ok. dwóch milionów wiernych w Tarnowie, na polach, na których wzniesiono później kościół pod Jej wezwaniem. Nawiązując w tekstach rozważań Drogi Krzyżowej do tych wydarzeń, odszukałam w internecie tekst homilii i zdjęcia, które dokumentują tamto doniosłe wydarzenie. Miałam wówczas 26 lat, a pod sercem, od niedawna, nosiłam swojego drugiego Syna. Do Tarnowa, a właściwie do Klikowej, jechaliśmy o świcie pociągiem, z Klikowej na miejsce szliśmy pieszo, po błocie, w strugach deszczu. Wszyscy z własnej woli, nikt nie był przymuszony, starzy, młodzi, dzieci...
Myślę, że Kamil był jednym z najmłodszych uczestników tej uroczystości.
Dlatego bilet z pociągu jadącego na spotkanie z Papieżem Polakiem należy do Kamila.

W homilii wygłoszonej w Tarnowie, Ojciec Święty nawiązał do ośmiu błogosławieństw, do Psalmu 16, którego wersety stanowią wezwania na poszczególnych stacjach Wał- Rudzkiej drogi męczeństwa oraz do wielkiego znaczenia pracy polskich rolników.
To był niezwykły dzień, a od wielu lat bł. Karolina odbiera cześć w Zabawskim Sanktuarium, do którego każdego 18. dnia miesiąca, bez względu na porę roku ściągają setki, a czasami tysiące pielgrzymów z kraju i ze świata.


Tak wygląda obraz beatyfikacyjny Karoliny Kózki z nieodłącznym towarzyszem Jej życia- różańcem, z chustą, jakie nosiły wiejskie dziewczęta i kobiety oraz atrybutami czystości- biała lilia i męczeństwa- czerwona róża.


W pandemicznych ograniczeniach i pięknym słońcu, w którym skąpany był War- Rudzki las, odbyła się Droga Krzyżowa, a ja się niezmiernie cieszyłam, że mogłam własnymi rozważaniami modlić się w Dniu upamiętniającym naszego Wielkiego Świętego.



Poniżej, na zdjęciu, Dom bł. Karoliny-obecnie Kaplica.

Ten post niech ozdobią zdjęcia polskich ziół i kwiatów, które można spotkać wszędzie, wszak św. Jan Paweł kochał piesze wędrówki, a bł. Karolina miłowała rodzinną wieś, pola i łąki.

Dziękuję, że jesteście...