Niecodzienna relacja sympatycznego Gościa.

Wiem, wiem, to kobiety odwiedzają mojego bloga, ale przecież my kobiety też kochamy piękne motocykle (w młodości swojej pomykałam na SHL, należącym do mojego Taty:-)
I dlatego, mam nadzieję, że tekst przygotowany przez sympatycznego miłośnika motocykli, również tych wiekowych, przeczytają wszystkie Czytelniczki.
A może nawet pojawi się tu jakiś pan?
Zatem zobaczcie, co mój Syn Kamil, który posiada ogromną wiedzę motoryzacyjną, opowiada o swojej pasji i wizycie na niecodziennej wystawie:

Pasją do motocykli wszelakich zaraził mnie mój śp. Dziadek Stanisław, tato Autorki bloga. 

Właśnie on nauczył mnie jeździć i prawidłowo używać tego sprzętu. Przekazał mi podstawy jazdy motocyklem, które przydają się do dnia dzisiejszego. 

Motocykla co prawda w chwili obecnej nie posiadam, ale są mi one bliskie cały czas, podobnie jak motoryzacja różnego sortu. 

Nie chodzi tu bynajmniej tylko o współczesne pojazdy, ale również o te zabytkowe, o których wiele osób dawno zapomniało. 

Ucieszyłem się, gdy powziąłem wiadomość o wystawie ruchomej pn. „Polskie motocykle dwudziestolecia międzywojennego”, zorganizowanej w Stajniach Książęcych Zamku w Pszczynie. Wybrałem się więc początkiem sierpnia zobaczyć ten mało znany i niedoceniany kawałek polskiej motoryzacji jednośladowej. Pogoda dopisała wyjątkowo mocno. Było ok. 35 st. C. 

Kompleks Muzeum przywitał nas bardzo miło. Okazały Zamek, potężny park ze stawem, stajnie i cała infrastruktura towarzysząca. Wszystko bardzo zadbane i dopilnowane. W samych Stajniach Książęcych – przedwojenne polskie okazy. Wśród nich dużo „setek” (motocykli klasy 100 cm3), które były wtedy traktowane jak dzisiejszy motorower. Sprzyjały temu ulgi w opłatach, ubezpieczeniach oraz niskie zużycie paliwa. Były względnie tanie w utrzymaniu, chociaż w zakupie już niestety nie. Wśród nich np. SHL 98, Perkun 98, Tornedo i Niemen. W zbiorach znajdują się również prawdziwie królewskie pojazdy, w tym m.in. ciężki masywny i solidny Sokół 1000, który zdolny był rozpędzić się z wózkiem bocznym do 100 km/h. Przed wojną taka prędkość po naszych bezdrożach była prawdziwym szaleństwem. Wystawa została bardzo dopracowana. Wszystkie pojazdy były przygotowane w każdym detalu, były perfekcyjnie wyczyszczone, a elementy chromowe miały odpowiedni blask. Obok każdego z pojazdów tablica informacyjna z krótkim zarysem historii. Najbardziej mnie zaciekawiły pozostałości motocykla Rydz Śmigły, o którym niewiele wiadomo a zachowały się jedynie pojedyncze elementy. Oryginalny prospekt reklamowy, zbiornik paliwa czy elementy ramy są dzisiaj prawdziwym unikatem. Warto było odwiedzić to miejsce. W końcu wiele z nas pamięta motoryzację rodem z PRL-u. Rozdział przedwojenny jest mało znany, a to właśnie wtedy przypadał okres największego „moto-rozwoju”. Mieliśmy niezwykle zdolnych inżynierów i nadążaliśmy za światowymi trendami w tej dziedzinie. Dramat wojny zniszczył nie tylko ludzi, ale także dokumentację, fabryki i maszyny. To, czego nie udało się zniszczyć, skradziono, lub wykorzystano do rozbudowy przerażającej machiny wojennej. Każdy z tych pojazdów przetrwał w ilości najwyżej kilkunastu egzemplarzy, dlatego są one dzisiaj takimi unikatami. Piękne to były czasy, kiedy pojazd był tworzony przez inżyniera z pasją, wykonującego obliczenia i pomiary ręcznie. 

Każdy element wymagał czasu i dopracowania i to często w warunkach chałupniczych – w końcu Polska dopiero rodziła się na nowo. Dzięki temu zaangażowaniu mogły powstać takie pojazdy jak te motocykle. 

Poniżej kilka zdjęć ilustrujących czar tamtej motoryzacji, w tym sam Król – Sokół 1000.

Z pozdrowieniami – Kamil, syn 😃

 A dla miłośniczek porcelanowych cudeniek łączących różne pasje, to zdjęcie na zakończenie posta.