A Pan Kos jest zawsze elegancko ubrany:-)

Przychodzi do mojego ogródka gdy walczę z chwastami, on wydziobuje smakołyki.
Podejrzewam, że zanosi je swojej żonie. Jest zawsze elegancki, cały w czerni, jedynie żółty dziobek współgra z wiosną.
Gdy przychodzi do mojej stołówki, staję w bezruchu, czekam, aż sobie podje i obserwuję jego zwyczaje. Z pełnym żołądkiem wyskakuje na kolejne korony sędziwego świerka( sadziliśmy go, gdy nasz starszy syn zaczynał chodzić:-) by w końcu dotrzeć na szczyt i rozpocząć najcudowniejszy koncert. Czy znacie melodię kosów. Wokalnie te ptaki  są genialne! Śpiewają wczesnym rankiem i wieczorem z najwyższych punktów- zazwyczaj są nimi wierzchołki wysokich drzew. Gdybym mogła, ufundowałabym im stypendium. Nie zrobiłam zdjęć eleganckiemu Panu Kosowi, bo nie miałam pod ręką aparatu, ale w całym tym zamieszaniu, to nie on, ale jego śpiew jest godzien podziwu. Pan Kos często podziwia naszą magnolię.

Ileż to razy wydałam na nią wyrok!
Ale miała zawsze obrońcę w osobie mojego Męża i w tym roku odwdzięczyła mu się za obronę.

Urzeka delikatnością kwiatów, ich wielkością, mnogością i pastelową barwą.
Taka wiosenna królewna zapatrzona w błękit nieba. Króluje zazwyczaj kilkanaście dni, a potem odchodzi jak niedościgłe marzenia, pozostając do jesieni w szacie twardych, zielonych liści, podobna realnej, przyziemnej codzienności.

 Ale teraz ma swoje " pięć minut", które przypominają, że istnieje świat marzeń i zaczarowany ogród.

Patrzę na nią z podziwem każdego dnia, za kilka dni pokaże się w pełni, a potem zacznie ścielić magnoliowy dywan.

Wiosna przybiera przeróżne oblicza, zaskakuje każdego dnia i budzi radość nawet w najsmutniejszych sercach.

 Nawet ubiegłorocznym pamiątkom pozwala na trwanie w tej przedziwnej, naturalnej symbiozie...

 Z największą radością przyglądam się kolejnym jej odsłonom.

 I wciąż zachwycam się bratkami, które od lat otaczają moje zwyczajne życie.

 Niby niepozorne, a ileż w nich radości.

 I stary już migdałek, który pamięta niejedną wiosnę i niejedno wzruszenie przypomina o ludziach, których już nie ma między nami.

Wiosenne radości zostały ubogacone przez Natalię z http://koralikowamania.blogspot.com
Twórczyni tego przepięknego, okazałego naszyjnika wykonała go specjalnie dla mnie, bowiem wygrałam candy u Natalii.
Śmiało mogę powiedzieć, że Natalia jest koralikową Mistrzynią.
Naszyjnik jest piękny, przywędrował do mnie w eleganckim złotym pudełeczku i już miał swoją " premierę".
Dziękuję Ci Natalio za wspaniały upominek,który na pewno nie będzie leżał w szufladzie:-)

Miłego tygodnia Wam życzę i wiosny- najpiękniejszej- w sercu...