Jesień lubi poetów...i często jest to miłość odwzajemniona:-)

O tym, że kocham poezję, wiadomo od dawna.
I... że czasu na jej " czytanie" brakuje, można się domyślić.
Ale kiedy jesień figlarnie rozwiesza brylanciki gdzie tylko zechce, coś mi przypomina o mojej pasji, która trwa we mnie od lat.

Ulubionych poetów mam wielu, więc gdy się nadarza okazja, zwiedzam miejsca, w których tworzyli, gdzie przeżywali swoje rozterki, zawody i szczęśliwe chwile.

Pobyt w Złotym Potoku skłonił mnie by zapoznać się bliżej z twórczością Zygmunta Krasińskiego, którego tak naprawdę znam jedynie z lekcji języka polskiego. A że było to dawno i nie wszyscy poloniści są w tym względzie pasjonatami, należy uzupełnić braki:-)
Dziś zaprezentuję kilka zdjęć. Jeśli będziecie się wybierać na Jurę, warto o tym miejscu pamiętać.

Przyznaję, że te wersy wcześniej nie utkwiły w mojej pamięci, a teraz odkryłam ich głębię i wielką pokorę poety.

Zygmunt Krasiński, wielki poeta polskiego romantyzmu, przebywał na Jurze trzykrotnie. Po raz pierwszy 12 października 1849 r. wraz z żoną, Elizą z Branickich, i ojcem hr. generałem Wincentym Krasińskim złożył wizytę na Jasnej Górze i zwiedzał okolice Częstochowy. Jura tak się spodobała Krasińskim, że w 1851 r. ojciec Zygmunta nabył dobra złotopotockie. 
Na dłużej poeta przyjechał do dworku wraz z rodziną latem 1857 r. 
Podczas tego pobytu w Potoku zmarła najmłodsza córka Zygmunta Krasińskiego - 4-letnia Elżbietka. Po tej tragedii poeta wyjechał do Paryża i nigdy już nie powrócił do kraju.


Obecnie w dworku mieści się Muzeum Zygmunta Krasińskiego, gdzie eksponowane są przedmioty osobistego użytku poety, meble pałacowe, obrazy i pianino, wybrane w Paryżu przy pomocy Fryderyka Chopina dla muzy poety - Delfiny Potockiej.

 To portret dzieci- Krasińskich.

Przed dworkiem znajduje się staw, nazwany przez poetę "Irydion". 
W parku zachowało się sporo starych, pomnikowych drzew, w tym m.in. robinia biała, modrzew japoński, dąb szypułkowy odmiany zwisającej , tulipanowiec amerykański, wiąz turkiestański i in.

 A niebo wciąż przegląda się w Irydionie...
 
Muzeum skrywa się w cieniu Pałacu Raczyńskich, który został zbudowany w połowie XIX w. przez Wincentego Krasińskiego- ojca Zygmunta. 

Późniejszymi właścicielami pałacu byli Raczyńscy, którzy przebudowali rezydencję.

Niestety, ta piękna pseudoklasycystyczna, z neorenesansowymi elementami budowla, jest niezbyt świetna we wnętrzu z powodu nieuregulowanego prawa własności.
Ale klimat otoczenia sprawia, że nie sposób pominąć tego miejsca.

A przy okazji odświeżyć, bądź poszerzyć szkolne wiadomości.

Nie samą poezją człowiek żyje:-) więc przez ostatnie dni pochłonęła mnie kolejna książka, którą dostałam od Basi z bloga
http://czterdziestkatoniegrzech.blogspot.com/
Basia w lekki i przystępny sposób pokazała jeden rok życia współczesnej, czterdziestoletniej kobiety, wraz z jej radościami, obawami, tęsknotami i marzeniami.
Książkę Basi czyta się świetnie, a w dodatku jej bohaterowie są nam bliscy. Od głównej bohaterki - Julii- stylistki, dowiedziałam się wiele na temat ubioru, a poza tym sama sięgnęłam pamięcią do swojej" czterdziestki", która minęła już wieki temu:-)
Polecam książkę Basi Smal " Czterdziestka to nie grzech" i jej bloga.


Serdecznie pozdrawiam z jesiennej, zasnutej mgłami, wioski.