Dziś modne, a kiedyś konieczne...

Wysłużone, stare, ze swoją własną historią, kilometrażem, którego nikt nie zanotował, odrapane z farby, w objęciach rdzy i czasu, który ją stworzył, stoją gdzieś samotne, skazane na zapomnienie, wyparte z naszej świadomości przez znacznie młodszych kolegów, wyposażonych we wszelkie dobrodziejstwa cywilizacji.
We współczesnym, " zatłoczonym" świecie, rower stał się wygodnym, wręcz " zdrowotnym" środkiem transportu. Kiedyś było inaczej...W biednych, położonych na prowincji wioskach, był oznaką dobrego statusu, stanowił o zamożności właściciela. Zazwyczaj był jeden w gospodarstwie, sąsiedzi pożyczali go sobie wzajemnie.
Dla mojej Mamy był nieodzownym towarzyszem trwających przez 40 lat podróży do pracy w miejscowości odległej od naszej wsi o 5 km.
Nawet jeśli potężne zaspy lub wichury uniemożliwiały jazdę, zawsze można było zawiesić na jego kierownicy siatkę z zakupami( współczesne koszyczki nie były wówczas znane).
Mama miała znakomitą kondycję, gdy wybierałyśmy się gdzieś razem, ja nie mogłam dorównać jej tempu:-)

Dla osób w podeszłym wieku, taki rower był gwarantem utrzymania równowagi, zastępował laskę, jak chociażby wspominanej kiedyś przeze mnie P. Władzi, która odwiedzając systematycznie moją ciężko chorą Mamę, prowadziła ze sobą jej wysłużony rower. Tak sobie myślę, jak tam w innym świecie P. Władzia radzi sobie bez roweru?

W tamtych latach, gdy byłam dzieckiem, a telewizor nie był rzeczą znaną, z wielkim zapałem słuchaliśmy w radiu, relacji z Wyścigu Pokoju. Kiedy Szurkowski zbliżał się do mety, częstokroć samotnie, jako lider, biegliśmy z pola ( uprawy truskawek) do domu, by posłuchać relacji. Tamte dni majowe kojarzą mi się z ciepłą barwą głosu Bogdana Tomaszewskiego i moimi spoconymi, od zaciskania kciuków, rękoma.

Jako uczennica drugiej klasy, po uroczystości Komunii Św. zostałam obdarowana pięknym, czerwonym składakiem, co oznaczało, że długą drogę do szkoły będę mogła pokonywać w towarzystwie mojej " maszyny". Moi koledzy i koleżanki też otrzymali podobne prezenty, więc wspólnie urządzaliśmy " rowerowe pikniki", po szkole, pod laskiem.Wspaniała biesiada, z obiadem na trawie składającym się z bułek posmarowanych marmoladą i oranżady...I rozmowy, dyskusje uczniów szkoły podstawowej, o życiu, a jakże...

A dziś...
Wszystko jest inne...
Choć może nie wszystko, bo emocje związane z nauką jazdy na rowerze wciąż pozostają takie same:-)

A poniżej kilka fotek poczynionych przez mojego Męża w temacie rowerowym w Holandii...

Tak niewiele miejsca potrzeba:-)

Kąpiel ??? ( zaznaczam, że upału nie było)

Parkowanie bez zajmowania miejsca:-)

Lato, więc wspaniałych wycieczek miłośnikom wypadów rowerowych, życzę, przypominając o zachowaniu bezpieczeństwa, wiem co mówię, bo kierowcą samochodowym również jestem...
A na koniec zamieszczam podziękowania dla Czytelnika prowadzącego blog  http://librimagistri.blogspot.com/ za nadesłanie książki zawierającej wiele " zdrowych" przepisów.

Jest to nagroda w konkursie na " ziołowe" zdjęcie. Czytelnikowi przypadł do gustu mój bławatek! wkomponowany w makowe pole:-) Dziękuję za ten prezent książkowy, bo książki lubię, a z przepisów św. Hildegardy chętnie skorzystam. Polecam wszystkim blog Bartka, bo w czasach " braku czasu", u niego można się wiele ciekawego dowiedzieć na temat " co warto przeczytać", bez namawiania, ale po dobrej recenzji.
Dobra książka zmieści się nawet w niewielkim plecaku:-)