Dziś jest dobry dzień do pisania.

Zasypało, otuliło zimową pierzyną świat, może chciało przykryć to, co brudne i niegodne męczyć wzrok...Tak czy owak, wyciągnęłam z szafki zimowy kubek, zaparzyłam zimową herbatkę i postanowiłam ruszyć temat kartek świątecznych. Pora by je wysłać, bo na dwa tygodnie przed świętami nasza poczta gubi się zupełnie, a radość z życzeń otrzymanych po świętach nie może się równać z radością przedświąteczną. Dlatego mobilizuję siły i możliwości w ramach kartek ręcznie malowanych.

Spoglądam za okno...zima jak dawniej, tyle, że nie muszę iść pieszo do odległej o 2,5 km szkoły,
a moje Wnuki dojeżdżają autobusem ( na wsi), bądź dochodzą krótkim odcinkiem ( w mieście).

Inne czasy, choć tak wczesne, poranne wstawanie od zawsze, tak samo nieznośne dla maluchów.

Kadry z naszego podwórka i lasku.

Zimowe kadry przywodzą na myśl wspomnienia, jest ich tak dużo, są kolorowe, ale i są takie jak powyższe, czarno- białe, choć naturalne, fotografie.
Miniony tydzień był dla nas bardzo trudny, pożegnaliśmy na zawsze naszego wspaniałego Browara, który przez 13 lat swoją wiernością dziękował nam za przygarnięcie w czasie, gdy "ludzie" pokazali mu swoje brutalne i okrutne oblicze.
Od owego zaginięcia, o którym pisałam na blogu, przeżył jeszcze 4 miesiące otoczony najtroskliwszą z możliwych, opieką.
Niestety, starości i nieuleczalnej choroby nie da się przeskoczyć, a kiedy przychodzi czas rozstania, ból jest wielki, bo zwierzak przez tak długi czas staje się częścią rodziny.
Nie chcę wchodzić w szczegóły, ale były to bardzo trudne chwile dla wszystkich, nie wyłączając Najmłodszych, którzy uwielbiali Browcia.
Początkiem roku zmarł jego przyjaciel, Wiesiek, pod koniec roku odszedł wierny pies...
Kiedyś był młody i silny, potrafił ścinać zębami grube drzewka w naszym lesie...

 a potem przyszła starość...

Nieubłagane są prawa przyrody i musimy je zaakceptować.

Na pocieszenie dostałam wiadomość o zdobyciu 2. nagrody w ogólnopolskim konkursie poetyckim im. E. Michalskiej w Strumieniu, więc się dzielę z Wami tą radością i konkursowe wiersze dołączam...

ZAPROSZENIE

Rozlewam ciszę do kubków poranka
delikatny aromat
błądzi pod sufitem serca
ustawiam w rzędzie moje oczekiwanie
na ciebie
i na ciebie
i jeszcze na ciebie

serce rozrasta się do rozmiarów olbrzyma
wypchane czekaniem
wspomnieniami
pragnieniem
wdycha aromat miłości ukrytej
w każdym opuszczonym kąciku
 
stuk stuk
 
wejdź proszę
rozsiądź się wygodnie
wybierz kubeczek
ten który zechcesz
 
miłość sama dokona wyboru…                                                  

POŚPIECH

Zdążam ku tobie różana jutrzenko
biegnę póki tchu starczy
kaleczę stopy o codzienność
nawet nie wiem
czy pył zdołam strzepnąć 

miłość jest szybsza
pierwsza z nas wszystkich
wejdzie
przytuli
poczochra poszarpane włosy
opatrzy skaleczone stopy
usiądzie cichutko 

o nic nie zapyta…

Pięknego czasu adwentowego oczekiwania Wam życzę.