One naprawdę potrafią czarować.

Każdego roku część z nich pada ofiarą niezmierzonego apetytu nornic. Aby ocalić choć część z nich, posadziłam je w donicach, a po sezonie wysuszyłam ziemię i schowałam do ciemnego, chłodnego pomieszczenia. Niespodziewanie, zabrały się do życia w środku zimy, a ja nie miałam miejsca dla nich. Biegałam z nimi po różnych pomieszczeniach gospodarczych. Azjatyckie nie zakwitły, ale drzewiaste i trąbkowe pięknie mi się odwdzięczyły. Od dwóch tygodni zdobią moje podwórko, przepięknie pachną i urzekają tych, co potrafią wzrok skierować ku kwiatom.

Właściwie powinnam je namalować, ale róże były pierwsze i kwiaty łąkowe i to one " wskoczyły" na mój obraz razem z truskawkami:-)

Lawenda się już suszy, może w tym roku nie będzie się sypać, bo chyba zdążyłam w porę z jej zbiorem.

Takich ostróżek mogłabym mieć całą grządkę, ale mam tylko jedną roślinę...

W tym roku padły mi z niewiadomych przyczyn: trzmielina oskrzydlona i hibiskus bagienny, ale firletka postarała się wynagrodzić tamtą stratę.

Te dzwoneczki darzę wielką sympatią i one dziś znalazły tu swoje miejsce mimo obfitości innych kwiatów.

Na letnie wieczory w ogrodzie polecam lekturę, trochę baśniową, ale trzeba wykroić czas na beztroski odpoczynek.

Serdecznie pozdrawiam z konewką w ręku, od której nie mam żadnego zwolnienia:-)