"F"- jak fantastyczne floksy i finezyjne fiołki.

Floksy już występowały wiele razy na moim blogu, jako że były ulubionymi kwiatami mojego Taty.

Zajmują dużą część mojego ogrodu, więc w głównej mierze będą reprezentować literkę na dziś.
Bo floksy są naprawdę fenomenalne czyli zadziwiające, wyjątkowe, niezwykłe, nadzwyczajne.

Właściwie to są chmurki:-) tak się nazywają w moich stronach, a wiecie, że każda kraina ma w pewnym stopniu część odrębnego słownika.
Więc Mama nasadzała ciągle nowe krzaczki chmurek, a Tato je pielęgnował, pamiętając o podlewaniu, jesienią wycinał przekwitłe łodygi, a wiosną dzielił karpy.

Tato był podobny floksom, wyjątkowy, nadzwyczajny w swej miłości do własnych dzieci, a potem wnuków.
Szkoda, że nie doczekał czwórki prawnucząt, która dziś rozrabia pośród floksów.
Tegoroczny wrzesień przyniesie 15. rocznicę Jego śmierci. Czas jest nieubłagany...floksy jeszcze trwają w ogródku, choć minęło już apogeum ich kwitnienia.

Oto kolejny reprezentant literki "F".
Ponieważ zagadka z poprzedniego posta była bardzo trudna, dziś na pocieszenie zagadka łatwa, a pierwsza poprawna odpowiedź zostanie nagrodzona.
Jak się nazywa ta roślinka?

Na skalniaku pyszniły się floksy szydlaste, ale one kwitną wiosną, bardzo je lubię, mimo że szybko ustępują pola innym roślinkom.

Wiosna to czas fiołków. Od kilku lat upodobały sobie nasz ogród- finezyjne fiołki.

Fiołki są delikatne, subtelne, ale potrafią opanować duże przestrzenie dając tym samym mnóstwo radości obserwatorom. 

Mogą też dać piękny aromat sokom, nalewkom i innym przetworom.

Kiedy je witam każdej wiosny, przywołuję w myślach Osoby, które potrafią czynić wiele dobrego nie żądając zapłaty, rozgłosu. 

Są tacy ludzie, subtelni w czynach i słowach, delikatni w każdym calu. Bardzo często świat o nich zapomina, bo inni więcej krzyczą i eksponują swoje wątpliwe sukcesy.

Pewnie wśród bliskich osób macie takie " fiołki", które przynoszą radość nie tylko wiosną.
Oby ich było tak dużo jak moich wiosennych fioletowych drobinek.

Znacznie później zakwitają białe fiołki. Kochają nawet towarzystwo kamieni.

Rozpoczyna się nowy rok szkolny. Takimi traktami nikt już do szkoły nie chodzi - ja chodziłam, dlatego z sentymentem wspominam 51 lat-początków szkolnych zmagań.
Kochałam szkołę, jako uczennica i jako nauczycielka. To pierwszy mój wrzesień kiedy nie wracam do szkoły, wspomnienia napływają same i pewnie jeszcze na blogu zagoszczą wiele razy.
Moje miejsce niech zajmie Konradek i Natalka, którzy rozpoczynają edukację przedszkolną.
Życzę im, by kolejne oświatowe placówki przynosiły radość i rozwijały pasje, ale to w dużej mierze zależy od napotkanych pedagogów- a to już loteria, jak wiele innych życiowych zdarzeń.
Uczniom i nauczycielom życzę cierpliwości, wzajemnego zrozumienia i szacunku dla każdego człowieka.
Traktujmy innych tak, jak oczekujemy by nas traktowano!