"A" - jak ambitne astry i atłasowe aksamitki:-)

Mój pomysł na kwiatowy alfabet spotkał się z Waszą aprobatą, zatem ruszamy.
Pragnę Was zapewnić, że wszystkie kwiaty, które tu wystąpią, będą rodem z mojego ogródka, fotografowane w ciągu kilku lat, ale zawsze u siebie.
Jeśli okoliczności będą odpowiednie, w kwiatowy post będzie wpleciona również inna tematyka, tak by posty były interesujące nie tylko dla miłośników kwiatów.
Dziś korowód kwiatowy otwierają astry...

Nazwałam je ambitnymi bo nie chcą rosnąć wszędzie. Pogardzają ubogimi ziemiami jeśli nawet ofiarujemy im miłość. A może ich ambicje bywają wygórowane ? Dlatego nie ma ich u mnie w tym roku. Przez wiele lat starałam się im stworzyć odpowiednie warunki, poświęciłam im dużo czasu, ale nie odwzajemniały moich uczuć. Marniały w oczach, a ponieważ akceptuję prawo do wolności, również w stosunku do kwiatów, niech zatem rosną w innych ogródkach. Tak jak ludzie, jeśli nie chcą mojego towarzystwa, nie zabiegam, niech każdy wybiera według własnych upodobań.
Współczuję tym nadmiernie ambitnym ludziom, którzy chcieliby więcej niż na to pozwalają ich możliwości, a zwłaszcza ich dzieciom, które muszą to, i to, i to, i tamto... nawet za cenę nerwic i stresów!
Mimo tych trudności ( z kwiatami) czasami udaje mi się wyhodować chociaż kilka i właśnie te okazy dziś prezentuję.
A wracając do astrów to kojarzą mi się z moją Mamą oraz Mamą mojego Męża.
Moja Mama miała w ogródku te najzwyklejsze, ale piękne, właśnie takie.
Kwitły na jej urodziny ( 13.08) i na jej imieniny ( 15.08), a ona bardzo kochała wszystkie kwiaty i dla niej prezent kwiatowy był najcenniejszy.

Moja Teściowa miała całą grządkę tych igiełkowych, bordowych. Rosły pięknie w polu, tam gdzie warzywa, na żyznej ziemi wysokiej klasy. Pamiętam taki obrazek kiedy pewnej niedzieli będąc z wizytą u moich Teściów, poszłam z Mamą w pole. W sąsiedztwie dorodnej marchwi, pietruszki i innych warzyw kraśniała cała grządka zdrowych, obficie kwitnących, bordowych astrów.
Byłam nimi zauroczona. Mama, moja skromna Teściowa, zerwała mi całe naręcze tych kwiatów, byłam szczęśliwa, stały długo w wazonie w naszym gościnnym pokoju, a ja wspominam to zdarzenie z wielkim wzruszeniem.

Takie to były astry igiełkowe. Tamte nie zachowały się na zdjęciu, ale jednego roku udało mi się mieć podobne w moim ogródku.

Moja tęsknota za astrami znalazła odbicie w trzech obrazach, które kiedyś namalowałam.

Drugie z tytułowych kwiatów, aksamitki tak naprawdę są aksamitne, ale w słońcu błyszczą jak atłas, niech więc choć jeden raz będą nazwane atłasowymi.
Skromne i niewymagające są prawdziwą ozdobą obwódek i rabatek i chcą rosnąć w skrzynkach przed figurą " mojego" Chrystusa.

Matce Bożej Zielnej poświęciłam kilka postów na moim blogu.
Dziś przedstawiam jedną ze stacji ogrodu różańcowego w Żabnie, gdzie często bywam z kochaną Natunią, jako, że częścią ogrodu jest plac zabaw dla dzieci.

W dzień Wniebowzięcia NMP ( 15 sierpnia) święci się wieńce oraz bukiety z kwiatów i ziół, do tego poniżej trzeba jeszcze dołożyć ziół.

Wszystkiego dobrego Wam życzę na kolejne sierpniowe dni.