"W Niedzielę Kwietną dzień jasny, jest to dla lata znak krasny"

Niedziela Palmowa nie bez przyczyny zwana jest Kwietną.

Dzisiejszy rześki, wręcz zimny poranek przywitał mnie słońcem, co wedle przysłów ludowych dobrze wróży w odniesieniu do letniej pogody oraz obfitości zbiorów. 

Jeżeli Kwietnia Niedziela sucha, rok cały mokry, jeżeli mokra, rok suchy.

 Gdy w Palmową Niedzielę słońce świeci, będą pełne stodoły, beczki i sieci.

 Pogoda w Kwietnią Niedzielę wróży urodzajów wiele.

 Gdy mokro w Kwietnią Niedzielę, rok się sucho ściele. 

Kwietnia Niedziela zimna — i listopad zimny.

Wróćmy jednak do tradycji związanych z Niedzielą Palmową, która zwie się Niedzielą Męki Pańskiej i rozpoczyna Wielki Tydzień.

Ważnym elementem liturgii tej niedzieli jest poświęcenie palm i odczytanie perykopy ewangelicznej opisującej wjazd Jezusa do Jerozolimy.

Tradycyjne palmy wielkanocne przygotowuje się z gałązek wierzby, które w symbolice są znakiem zmartwychwstania i nieśmiertelności duszy. W trzpień palmy wplatano niegdyś bukszpan, barwinek, borówkę, cis, widłak, bazie. Palma musi być udekorowana własnoręcznie wykonanymi kwiatami z bibuły.Liczne wierzenia przypisywały palmom wiele dobrych właściwości dlatego starano się by palmy były piękne i dorodne, by chroniły ich właścicieli wraz z rodzinami i dobytkiem.

W Wielką Sobotę palmy są palone, a popiół z nich jest używany w następnym roku do posypania głów wiernym w Środę Popielcową. W naszej parafii święci się palmy, ale nie ma jakiejś wyjątkowej tradycji, która pewnie będzie ukazana na innych blogach. 

Mnie natomiast wydarzenia Niedzieli Palmowej kojarzą się z naszym codziennym życiem. 

Gdy Jezus wjeżdżał na osiołku do Jerozolimy, tłumy wiwatowały i wołały: Hosanna. Po kilku dniach te same tłumy wołały: Na krzyż z Nim. Czy w naszym życiu nie jest podobnie? 

Tłumy stawiają nas na piedestale, wychwalają, a za krótki czas, gdy nie jesteśmy im potrzebni, rzucają w nas błotem oszczerstw, szyderstw i nienawiści... i ten scenariusz będzie się powtarzał pewnie zawsze, dobrze jest być na niego przygotowanym- wówczas mniej boli.

Na Kwietnią Niedzielę zakwitły moje " amarylki", jedne z ulubionych kwiatów mojej Mamy, jakby Jej chciały powiedzieć, że pamiętają, wszak Mama odeszła do wieczności w Wielką Niedzielę.

Zakwitła czerwona- pełna.

Zakwitła czerwona z białymi środkami.

I ta ulubiona Mamy- biała.

A w szkole piękni się taka prążkowa z ośmioma kwiatami na dwóch łodygach.

Oznajmiam też, że w końcu zakwitły moje " cyganki", zrobiłam im zdjęcie żeby Czytelnicy mogli zobaczyć te tajemnicze roślinki.
To Luzula campestris (Juncaceae)- kosmatka polna , wiem to dzięki Kasi https://melia1821.blogspot.com/, która zna wszystkie rośliny świata.
A za piękne życzenia i karteczki wielkanocne serdecznie dziękuję:
Marysi http://stopchwilka.blogspot.com/, Ani http://zycienitkmalowane.blogspot.com/

Małgosi http://papierowy-jarmark.blogspot.com/

Izie http://kicikicitata.blogspot.com/ i Ewuni https://artesania-rekodzielo.blogspot.com/

Czeka nas teraz wyjątkowy TYDZIEŃ. Pewną jego część przeznaczę na prace świąteczne, ale najważniejszy będzie czas poświęcony jego duchowej stronie, Bogu i ludziom, którzy mojego czasu będą potrzebować bardziej niż wysprzątanego domu i niezliczonej liczby pokarmów.

Do zobaczenia w najbliższych DNIACH.