Miał Matejko swoich uczniów, mam i ja:-)

Dzień był upalny i słoneczko nas przeganiało bardzo często. Ale ponieważ wakacje się kończą, a ja obiecałam Weronice wspólny wypad malarski, więc słowa dotrzymałam i tak oto dziewczynka, dla której jestem " ciociobabcią", poczyniła swój pierwszy obraz na płótnie.
Malowałyśmy nasz kościół, więc temat trudny, bo architektura sprawia wiele problemów nawet doświadczonym amatorom.
Tymczasem Weronika, mimo swoich 10 lat, poradziła sobie z tematem wyśmienicie, pięknie zapełniając płótno farbami akrylowymi.

Muszę tu nadmienić, że rysunek przyborami dostosowanymi dla dzieci, Weronika opanowała świetnie, ale obraz na płótnie, to już było niecodzienne wyzwanie. A dla mnie wielka radość, że mogłam usłużyć młodemu talentowi. 17 lat temu stawiałam w malarstwie pierwsze kroki i wówczas mój obraz tegoż kościoła tak wyglądał. Ale miałam wówczas cztery razy więcej lat niż Weronika obecnie:-)

Z malarstwa przeskoczę na tematy przetworów. Otóż zamówiłam u Oleńki https://wewanderers.blogspot.com/2018/08/z-pamietnika-przetwornika.html?showComment=1534709561407#c1635841857457936030
pyszne, ekologiczne przetwory ze śliwek, czyli nutellę i sos śliwkowy na ostro- mówię Wam pyszności, a kto ma ochotę odsyłam do Jaworowego Gospodarstwa. Oleńka dorzuciła mi jeszcze dżem i sok śliwkowy, bo wiedziała, że nasze śliwki w tym roku "zesuszyły" się zupełnie.
Bardzo dziękuję Jaworom za te pyszności i serdecznie ich pozdrawiam, bo wiem, że jeszcze wytrwale w tym temacie pracują.
Oto zawartość przesyłki, którą otrzymałam. Wszystko pięknie podpisane, a zapakowane w prawdziwe pachnące siano. Oleńka jest perfekcjonistką i równie świetnie pisze prozę i poezję, jak i robi słoikowe pyszności. Powiem więcej- ma przedobre serce i dlatego wszystko się jej udaje.

Nadszedł też czas podsumowania " drogowych" rozważań.
Wszystkie komentarze, które zamieściłyście, były dla mnie cenne, bo były wynikiem Waszych głębokich przeżyć. Czytałam je wielokrotnie, próbowałam sobie wyobrazić Wasze drogi.
Jeszcze raz dziękuję za wszystkie słowa, a Eluni i Małgosi za cytaty z Pisma św. w których kryje się całe bogactwo naszych życiowych dróg...
Nagrody, drobne niespodzianki polecą do: Kicikicitaty, która wzruszyła mnie słomką dzieloną na czworo i ogromną miłością do dziadków, do Ann Goldwin, za tę drogę, którą przyjeżdża do niej chłopak, wszak przed czterdziestu laty drogą przedstawioną na fotografii nr 8 ( jeszcze wówczas nie była asfaltowa) przyjeżdżał mój chłopak, od 36 lat mój mąż i sierpniowy Jubilat:-) oraz do Szarej Sowy za jej sześcioletnią odpowiedzialność w trosce o babcię.
Takie zabawy jeszcze będą, bo wywołują miłe wspomnienia i prowokują do refleksji.
Dla Was wszystkich, którzy napisaliście, nagrodą niech będą te oto kwiaty zerwane z poranną rosą.

Wczoraj było św. Bartłomieja, więc odleciały bociany, a z nimi lato...

Tylko upojna maciejka przypomina o minionych dniach pełnych słońca i zielonych traw ( pierwszy raz, maciejka tak pięknie mi wyrosła).

Wiecie, że czytam bardzo dużo, korzystam z recenzji zamieszczanych na zaprzyjaźnionych blogach czytelniczych, czasami nawet coś polecam na swoim blogu, więc dziś pragnę podziękować Ani https://natanna-mojezaczytanie.blogspot.com/
za ofiarowaną mi książkę Elizabeth Strout: "Olive Kitteridge",czytam ją z wielkim zainteresowaniem i przyznaję, że ona również zmusza do refleksji. Sprawiłaś mi Aniu wielką radość. 
Na pewno wypożyczę ją kilku osobom. 

 Do miłego spotkania w następnym poście.