Wystroiła się w krzewy głogu i kule kaliny- nasza Ojczyzna.

Jury pewnego popularnego programu nie pozostawiło " suchej nitki" na młodym Człowieku, który w owym programie pięknie zaśpiewał piosenkę " Pytasz mnie". " Znawcy" nie odnieśli się do talentu wokalnego Młodzieńca, ale zarzucili mu, że śpiewa " Bogu-ojczyźniane i patriotyczne" teksty.
A młodzież naszego Gimnazjum wbrew " modom i trendom" zaprezentowała właśnie taki patriotyczny program w dniu 3 Maja, w święto Królowej Polski i w 227. rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja.
Na tę okoliczność udostępniłam im również wiersz, w którym, tak jak potrafię, wyrażam swoją miłość do Ojczyzny.

Nasza- własna

Stroi się w maki i bławatki
na dźwięk kościelnych dzwonów
ubiera najlepsze suknie krakowskie
i korale utkane z kropel rosy
Anioł Pański odmawia
 zgięta pod ciężarem dojrzałej pszenicy
wędruje po nieboskłonie
od Godzinek po Wieczorne Zorze
buduje bocianie gniazda
i otwiera drzwi stajni jaskółkom
błyszczy na starych dachach miast i miasteczek
z historią na niemodnych ustach
tęskniąca do mogił i kurhanów
odwiedza stare cmentarze
z pieśnią co budzi zakamarki serca
małopolska lekarka dusz z ziołami w ręku
cicha w łachmanach wieśniaczki
z oczyma najpiękniejszej księżniczki
uczy nas wiary
prowadzi z nadzieją
i nie pozwala wyrzec się miłości
nasza
własna
jedyna
najpiękniejsza
czy Ją słyszysz?

Każdego roku czcimy to ważne święto, które łączy w sobie miłość do Ojczyzny i do jej Królowej- Matki Bożej. 

W ten czas zakwitają kwiaty, które w naturalny sposób oddają cześć narodowym wartościom.

Dnia 14 sierpnia 1608 roku ojciec Juliusz Mancinelli był zatopiony w modlitwie w klasztorze Gesu Nuovo w Neapolu. Kiedy oddawał najgłębszą cześć Wniebowziętej, wówczas ukazała mu się w królewskiej purpurze Niepokalana Dziewica z Dzieciątkiem na ręku.
U Jej stóp klęczał św. Stanisław Kostka. Ojciec Juliusz nigdy nie widział Marii w tak wielkim majestacie i zapragnął pozdrowić Ją tytułem, jakim jeszcze nikt Jej nie uczcił. Wtedy Najświętsza Panna powiedziała:
A czemu Mnie Królową Polski nie zowiesz? Ja to królestwo wielce umiłowałam i wielkie rzeczy dlań zamierzam, ponieważ osobliwą miłością ku Mnie pałają jego synowie.
Powiedziawszy to Bogarodzica jakby czekała na odpowiedź Wielebnego Sługi Bożego, który też zawołał: Królowo Polski Wniebowzięta – módl się za Polską!
W roku 1610 ojciec Juliusz wybrał się w pielgrzymkę do Polski, chcąc nawiedzić grób św. Stanisława biskupa, do którego miał wielkie nabożeństwo. Miał 73 lata kiedy podjął długą i trudną drogę z Neapolu do Krakowa. Gdy przybył do Krakowa, 8 maja 1610 roku, został powitany przez króla Zygmunta III Wazę razem z dworem.
Pierwsze swoje kroki skierował do katedry wawelskiej do grobu św. Stanisława biskupa. Padł krzyżem i modlił się za Polskę, dziękując Bogu za Polskę, Matkę Świętych. Gdy w czasie Mszy św. modlił się za pomyślność królestwa polskiego, ujrzał w wielkiej postaci Marię, w królewskim olśniewającym majestacie, która powiedziała do Niego te słowa:
JA JESTEM KRÓLOWĄ POLSKI. JESTEM MATKĄ TEGO NARODU, KTÓRY JEST MI BARDZO DROGI, WIĘC WSTAWIAJ SIĘ DO MNIE ZA NIM I O POMYŚLNOŚĆ TEJ ZIEMI BŁAGAJ NIEUSTANNIE, A JA CI ZAWSZE BĘDĘ, JAKOM JEST TERAZ, MIŁOŚCIWĄ.
Ojciec Juliusz wrócił do Neapolu. Po siedmiu latach, 15 sierpnia 1617 roku, po raz trzeci ukazała się Jemu NMP i powiedziała:
Juliuszu, synu mój! Za cześć, jaką masz do mnie, Wniebowziętej, ujrzysz Mnie za rok w chwale niebios. Tu jednak, na ziemi, nazywaj Mnie zawsze Królową Polski.

Powyższy tekst zaczerpnęłam ze strony http://www.kultmaryjny.pl/trzy-objawienia-marii-krolowej-polski-ktore-otrzymal-sluga-bozy-juliusz-mancinelli/

 Wszystkiego dobrego życzę na te piękne majowe dni, gdy ziemia wyśpiewuje chwałę Maryi.