Kto jeszcze ma takie widoki?

Nie wiem, jak zareagujecie na moją kolejną facelię:-))) ale...
Wstaję wcześnie rano i wychodzę " na pole".
Mrok wczesnego poranka  przeciera zaspane oczy. Mleczne mgły z wyraźną niechęcią próbują się obudzić.
Cisza...Czasami zaszczeka jakiś wiejski pies.
To czas dany przyrodzie, a ona zaskakuje wszystkie nasze zmysły.
Lekki, ledwie wyczuwalny wietrzyk przynosi niesamowity zapach z pięciu pól obsianych facelią. Pola są przedzielone drogą, rzeką, rowami i otoczone jesiennym lasem.
W takich momentach nie żałuję wszystkich wygód, które mnie ominęły z racji mojego zamieszkania na wsi.
Mam nad sobą błękitne niebo, paletę płonącego jesiennymi barwami lasu, lawendowy kolor facelii
i ten niesamowity zapach, którego z niczym innym nie da się porównać.

Czerwcowe kwitnienie facelii nie zachwyca tak bardzo, jak to jesienne październikowe, bowiem w czerwcu wokół mnóstwo kwitnącego kwiecia, a w październiku na polach pozostała tylko wysuszona kukurydza.
Facelia zamyka cykl wegetacyjny, żegna się z ciepłem i ze wspomnieniami lata, mobilizuje pszczoły do ostatnich słodkich podróży przed zimą.
Nawet wrotycz obudziła do życia...

Nie miejcie mi za złe, że znów ją fotografuję, o każdej porze dnia... bo ta facelia i wrotycz, i jesienne liście, i moja wieś, to przecież moje życie...

A skoro te widoki wzbudzają we mnie tyle zachwytu, to dlaczego nie miałabym się nimi podzielić z Wami...

Polecam też spróbować miód faceliowy, jasny, gęsty, pachnący, pyszny i na pewno zdrowy.

Dobrych, pięknych, październikowych dni Wam życzę i dziękuję nieustannie za wszystkie odwiedziny.