Wszyscy jesteśmy wędrowcami...

„Nie wiemy skąd, nie wiemy, dokąd zmierza, przez wiele krain wiedzie jego droga, pielgrzymi kij, na ustach ślad pacierza, wyschnięte wargi szepczą coś do Boga. (…) Ciernistą ścieżką, traktem kamienistym, przez grząskie bagna i ruchome piaski, przez skalną grań i przez potoki bystre niesie swój los i oczekuje łaski”. Tak w Prologusie jest przedstawiony Peregrinus, tajemniczy wędrowiec, pokonujący krok za krokiem słynną Via Regia. Kim jest? W jakiej intencji pielgrzymuje? Jak długo idzie? Odpowiedzi na te pytania trzeba szukać w tekście oratorium. Że nie będzie to do końca takie proste i oczywiste – sugerują słowa „minęło lato, jesień, minął rok (…) przemija życie i zapada zmrok”, a także apel Chóru „o Panie nasz, który królujesz w niebie, ulituj się i drogę pokaż mu. By poznać Cię – odnaleźć musi siebie. Niech Peregrinus nie ulegnie złu.”
Słowa Ryszarda Ostrowskiego, autora libretta do Oratorium Peregrinus, które odbyło się w Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach to maleńki fragment wspaniałego dzieła, które stworzyli ludzie z pasją. P. Ryszard jako st. wizytator KO w Krakowie na co dzień wspiera szkoły w ich działalności dydaktyczno- wychowawczej. Właśnie jedną z takich szkół jest zespół w Domosławicach, gdzie powstała Szkoła Muzyczna, a jej uczniowie i nauczyciele przygotowali Oratorium, którego nie powstydziłyby się największe ośrodki muzyczne w kraju. Wspaniała muzyka, głębokie w treści pieśni, doskonałe wykonanie sprawiły, że była to prawdziwa uczta. Wszyscy obecni tam słuchacze byli zachwyceni. I a wśród nich byłam i piękne chwile przeżyłam, za co serdecznie dziękuję.

A zimową porą proponuję kilka zwyczajnych kadrów uchwyconych podczas mojego codziennego wędrowania.

Browar i Rudy zawsze razem:-)

A Sonia ma swoje ścieżki.

W ciszy poranka buszuje bezpiecznie wiewiórka.

W oczekiwaniu na wiosnę powstał obraz olejny- przyjaźń wisterii z wiekowym oknem...

Z serdecznymi pozdrowieniami- autorka.