Tak szybko mija kolejny rok...więc...

Nie robię podsumowań, nie wyliczam, nie analizuję, nie określam jakościowo i ilościowo...
Nie tworzę planów na następny rok. Życie i tak napisze własny scenariusz, zazwyczaj inny niż ten, przez nas wymyślony. Jedno wiem.
Za każdą chwilę trzeba dziękować i każda ma swój sens, nawet ta trudna...choć ciężko w to uwierzyć. Każdy ma własną filozofię życia. Mojej nikomu nie narzucam, szanuję wybory innych ludzi, choć tak trudno czasami zrozumieć egoizm ludzi, którzy nawet dobrami przyrody nie chcą się dzielić...
Ale o tym pisać dziś nie będę.
Na koniec Starego Roku i początek Nowego, niech będzie pozytywnie.

Dwa obrazki:
Starszy mężczyzna, który przed wielu laty był w pewnym zakładzie produkcyjnym podwładnym mojego Męża, podróżuje rowerem po okolicy, by w końcu odnaleźć dom naszego Syna Kamila i przekazać dla Taty uzbierane przez siebie i zamarynowane grzybki- z wdzięczności za kiedyś, bo dziś żadną miarą nie zależy od Męża. Tak po latach, zwyczajnie, żeby zdążyć, bo starość nie zawsze chce czekać...a wdzięczność " jest pamięcią serca".

W jeden ze świątecznych dni spotykam młode małżeństwo. Ona wyciąga małą torebeczkę z aniołkiem w środku. Czatowaliśmy na panią- powiada, bo chcieliśmy podziękować za pomoc w pewnej sprawie. Mały aniołek- taki drobiazg- od serca...

I takie obrazki dają człowiekowi radość i nadzieję i nakazują nie wspominać o tych, co tylko dla siebie...

To właśnie ów wspomniany aniołek, a obok niego karteczka z życzeniami od pamiętającej zawsze Małgosi z http://sutaszgochy-artsmak.blogspot.com/








A kolejny znak pamięci nadszedł od Ani, która nie prowadzi tradycyjnego bloga, ale pokazuje swoje przepiękne prace na http://deccoria.pl/profil,anna12126.html
Warto zobaczyć...
Ania wielokrotnie przysyłała mi piękne dzieła swoich rąk- dziękuję Aniu.

 I jeszcze życzenia, tym razem od Joli, co wszystko potrafi, po prostu ma cudowne ręce, a na dodatek świetne pióro
http://yolanda-art.blogspot.com/

A skoro o aniołach mowa, to wziąwszy pod uwagę moc aniołów, które zostały w ostatnim roku stworzone przez Wasze zdolne ręce, słów o nich kilka...

Istnienie aniołów należy do prawd naszej wiary. Pośredniczą oni między Bogiem i ludźmi.
Na podstawie Pisma św. możemy podzielić aniołów na chóry przyjmując za kryterium stan natury, łaski i chwały. Jedną z grup anielskich są Aniołowie Stróżowie. Każdy z nas ma swojego Anioła Stróża, który towarzyszy człowiekowi przez całe jego ziemskie życie. Uśmiecham się na samą myśl ile pracy mają niektórzy aniołowie biorąc pod uwagę ich roztargnionych niektórych podopiecznych:-)
Aniołom oddawano cześć już w liturgii starochrześcijańskiej, a pierwsze wzmianki o ich kulcie spotykamy u św. Justyna ok. 165 r.
Od IV w. rozwinął się kult św. Michała Archanioła, a od średniowiecza trwa kult Aniołów Stróżów.
W moich pracach malarskich jest ogromna ilość aniołów, są one również obecne w mojej poezji, bo są naprawdę obecne w moim życiu. Chcę by moje wiersze i moje prace były modlitwą zanoszoną za  pośrednictwem Aniołów, a nie tylko znakiem mody.

Do mojego Anioła

Aniele Stróżu Boży – i mój
na wąskiej kładce mojego życia
ponad gruzami lęków
pod błękitem miłości
cichy tak samo o zmierzchu
jak o poranku
a ja z wyciągniętą ręką
czekam na anielskie pióro
które wiecznie gubię
w labiryncie
moich poplątanych spraw.








A moje balkonowe wciąż żywe kwiaty( tego jeszcze nie bywało) odbijają swe oblicze w świątecznych światełkach:-)

I tym niecodziennym akcentem żegnam się z Wami do Nowego Roku.
Niech on będzie dla Was źródłem wielu radości oraz spełnieniem marzeń i planów.
A za wszystkie Wasze obecności w mijającym roku, tu na blogu i w moim domu pod postacią wszelkich przepięknych dzieł Waszych serc, serdecznie dziękuję.
Zapraszam w Nowym Roku, bo jeśli Czytelnicy licznie przybywają, to i autor powinien się starać:-)