" Słowa tyle rozdadzą, ile serce czuje..."

Znów jest Boże Narodzenie
w betlejemskiej szopce i w twoim sercu
do którego zaglądam ostrożnie
by po raz kolejny zobaczyć cud
tej samej wciąż dobroci
cichutko rozwieszanej
na oczekujących gałęziach codzienności
szukając cudu w twoim sercu
odnajduję wiecznie młodą radość
mimo upływających lat
i kolejnych ciężarów branych na ramiona
Boże Narodzenie niesie znów niezwykłe dary
tak jak kiedyś zrodziło niezwykłego człowieka
po to też bym mogła
bezustannie szukać iskierek szczęścia
zatem
pielęgnuję cud Bożego Narodzenia
darowany niezwykłym rodzicom
by powiew wiatru zanosił
w szare nadwiślańskie równiny
niezwykłą dobroć
odbitą również w moich oczach
której obfitość zagarniam
spragnionymi cudu dobroci rękoma
dobrze że Boże Narodzenie
zdarza się każdego dnia.

Powyższe słowa napisałam na jedno z minionych Świąt.
Tyle ich już było w moim życiu i za wszystkie dziękuję...
Dla Was oprócz słów i życzeń mam dziś całe pola gwiazd betlejemskich od Kasi z Taipei.
I zgodnie z obyczajem piszę posta w Wigilię, bo co robisz w Wigilię, będziesz robić przez rok cały:-)
W dawnych latach kobiety mocno się pilnowały, by nie dać się wciągnąć w kłótnie w tym dniu:-)

Tylko w ten jedyny, niepowtarzalny wieczór pojawia się w naszych domach biały opłatek.
Jest to cieniutki płatek chlebowy wyrabiany z białej mąki i wody, bez drożdży, soli i zakwasu.
Pojawił się w średniowieczu i był wypiekany w klasztorach i kościołach. Ozdabiano go symbolami religijnymi, scenami z narodzin Jezusa oraz roślinnymi ornamentami Nie wiadomo dokładnie, kiedy tradycja dzielenia się opłatkiem na stałe zagościła w polskich domach. Pierwsze wzmianki pochodzą z XVIII wieku. Kiedy nasz kraj przestał istnieć na mapach świata, to nasi przodkowie chcieli zachować jedność mimo, że mieszkali w różnych krajach, dlatego zaczęli posyłać sobie w listach chleb. Niemożliwym było posyłanie chleba w jego codziennej formie, wymyślono więc opłatek, który można było włożyć do koperty. Starsze pokolenie do dziś kultywuje ten zwyczaj. W kopercie ze świąteczną kartką od moich cioć i wujków znajduję w bibułce mały opłatek i napis " łamiemy się z Wami opłatkiem". Piękny zwyczaj.

Łamanie opłatka i składanie sobie życzeń jest  symbolicznym wyrazem jedności i miłości. Według słów św. Alberta opłatek winien nam także przypominać, abyśmy byli "dobrymi jak chleb" i „podzielnymi jak chleb” nie tylko w wigilijny wieczór, ale przez cały rok. Przełamanie się opłatkiem powinno nieść ze sobą życzliwość, miłość, zrozumienie i wybaczenie. Wszystko to pozwala uczestnikom wigilii zasiąść w zgodzie i harmonii do wspólnego stołu, by razem przeżyć ten wyjątkowy wieczór narodzenia Zbawiciela.

Piękne i szczere życzenia nadeszły do mnie w ostatnich dniach od :
Ewy http://jadzidka.blogspot.com
Eluni http://rekodzieloeluni.blogspot.com/
i Ani http://dziergankitoniewszystko.blogspot.com
Wszystkie karteczki zawisły w oknie na firance w ramach świątecznej radości i wdzięczności.
Bardzo Wam dziękuję, że wciąż obdarzacie mnie swoimi pięknymi pracami, a przez nie swoim sercem.

Niebo raduje nas ostatnio takimi pięknymi widokami. Samoloty znaczą na nim swój ślad, a ja myślę, że w nich podróżują ludzie, którzy spieszą do swoich bliskich, by w te piękne święta dzielić się z nimi radością.

Powtórzę za Autorem tekstów do jednej z Perełek wydanych w 1998 r.
przez Edycję Św. Pawła:

" Słowa tyle rozdadzą, ile serce czuje.
Zanim ciepłym blaskiem choinka rozbłyśnie
i kruchy opłatek pojawi się w dłoni,
a wokół zawiruje rdosna kolęda,
napełnij serce światłem, radością, pokojem.
Tylko słowa miłości odkruszą
coś z serca i uczynią darem..
Najważniejsze, aby usta,
pełne drżących życzeń,
królewską drogą miłości
                           się stały.


Niech zatem ten Czas będzie dla Was wszystkich czasem najpiękniejszych przeżyć płynących prosto z serca...