Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej, w tradycji ludowej:
Boże Ciało, została wprowadzona w Polsce w 1320 r. przez biskupa krakowskiego Nankera. Obchodzona jest w czwartek, jedenastego dnia po zesłaniu Ducha Świętego. Od XV w. obchodom Bożego Ciała towarzyszą uroczyste procesje z Hostią w monstrancji, które prowadzą do czterech ołtarzy. Przy każdym z nich śpiewana jest Ewangelia, a kapłan błogosławi wiernych Przenajświętszym Sakramentem. W czasie takiej uroczystej procesji ulicami Olesna, każdego roku, wśród chorągwi kościelnych i feretronów idzie poczet sztandarowy naszego Gimnazjum, na którym widnieją symbole szkoły pod patronatem Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Pośród ministrantów, strażaków, dziecięcej i młodzieżowej drużyny pożarniczej, służby Maryjnej, chyba najwdzięczniejszą część procesji stanowią dziewczynki w strojach krakowskich sypiące kwiaty przed Najświętszym Sakramentem i mali chłopcy z dzwoneczkami w dziecięcych rączkach.
Aby napełnić koszyczki kwiatowe, każdego roku na ten dzień zakwita już mnóstwo kwiatów, ich płatki ścielą kolorowy dywan.
Kocham to Święto. Od najmłodszych lat moja Mama zabierała mnie na bagażnik swojego wysłużonego roweru i podróżowałyśmy do odległego o 5 km kościoła. Czasami " złapał" nas deszcz, a czasami burza, ale nigdy nie żałowałyśmy wyprawy...
Mama, rzecz jasna, zakupiła dla mnie krakowski strój ( jaki on był piękny, zwłaszcza bogato haftowany gorset).
Ale pięcioletnia Basia zapragnęła mieć na zmianę białą, długą sukienkę.
Więc Mama zakupiła odpowiedni materiał ( w sklepie, w którym przepracowała za ladą 40 lat), a ja pobiegłam do pani Ireny, żeby uszyła sukienkę. P. Irena była bezdzietna, mieszkała blisko sklepu, więc szybko się z nią zaprzyjaźniłam.
Pamiętam ten dzień, kiedy usiadła do maszyny, a ja jej towarzyszyłam. W pewnym momencie zapytała mnie, jakie mają być rękawy. Pomyślałam wtedy, że P. Jezus na obrazkach zawsze widniał w szatach z szerokimi rękawami. Jakże więc mogły być inne? Nie powiedziałam P. Irenie o moim odkryciu, ale zapewniłam ją, że mogą być tylko szerokie...
Sukienka była piękna i nosiłam ją zamiennie z krakowskim strojem.
P. Ireny już dawno nie ma na tym świecie, ale pozostała w moich wspomnieniach w białej sukience z " Pana Jezusowymi rękawami".
Mijały lata, potem jeździłam z moimi Synami na procesje w oktawie Bożego Ciała.
Synowie dawno dorośli, a ja kocham to Święto jednakowoż...
I robiąc fotografie zakwitającym w moim ogrodzie kwiatom, wspominam z wdzięcznością te odległe lata.
MODLITWA
Chciałam Ci tyle powiedzieć Panie
ale moje słowa zagłuszył śpiew kobiet
inne błąkały się pod sklepieniem
gdy ludzie w pośpiechu opuszczali kościół
pewnie Cię nie poznali
co innego gdybyś głośno przemówił
albo pokazał Twoje Święte Rany
a Ty milczałeś ukryty w białej Hostii
w cierpliwym oczekiwaniu na nasze radości i troski
patrzyłam na Ciebie
w niepojętym uwielbieniu
a myśli skrótem
przemierzały życie
że ledwie zdołałam wyszeptać
dziękuję.
Każdego roku uczestniczę w uroczystości Bożego Ciała. Kocham to Święto.
OdpowiedzUsuńZawsze idę na Mszę Świętą o siódmej rano a potem na dziesiątą na procesję.
Basiu, miłego świętowania:)*
Cudne kwiaty, dzięki nim to Święto staje się wyjątkowe.....
OdpowiedzUsuńTak pięknie wspominasz to święto, Basiu, że aż się wyczuwa ten podniosły nastrój. A kwiaty w Twoim ogrodzie są tak piękne, że prawie czuję zapach piwonii i róż :) Pozdrawiam :))
OdpowiedzUsuńA ja niestety jutro pracuję. W Belgii nie jest to dzień wolny od pracy, sciskam Basiu. Milego świętowania, głębokich przeżyć:)
OdpowiedzUsuńA to święto bierze swój początek właśnie w Belgii.
UsuńBęde i ja świętowąć , już przygotowałam komeszke i dzwonek dla wnuka
OdpowiedzUsuńBasiu miłego świętowania. Pozdrawiam Zosia.
OdpowiedzUsuńTeż odwołałam się do wspomnień z dzieciństwa z okazji tego Święta. Wzruszające.
OdpowiedzUsuńPiękne wspomnienia, piękny wiersz i kwiaty z Twojego ogrodu. Piękne i podniosłe święto. Kwiaty sprawiają, że jest jeszcze piękniejsze. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńDziękuję, radosnego świętowania życzę!
OdpowiedzUsuńPięknie jest święto i piękne kwiaty w ogrodzie:)
OdpowiedzUsuńPiękne wspomnienia i śliczne zdjęcia :)
OdpowiedzUsuńcudne kwiaty :-)
OdpowiedzUsuńBoże Ciało należy do tych świąt z większą oprawą i bardziej celebrowanych. U mnie już od wczoraj strojono trasę procesji. Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńBardzo lubię Boże Cało procesję, podniosły klimat i te cudne małe aniołki w białych sukieneczkach sypiące kwiatki. Dzisiaj była wspaniała pogoda już tak dawno nie było na szosie takiego dywanu z kwiatów jak dziś. Masz takie śliczne kwiaty aż wydaje się, że czuję ich zapach. Pozdrawiam:):):)
OdpowiedzUsuńMasz piękne wspomnienia i bardzo lubię czytać to co opisujesz.Kiedy w Boże Ciało jest śliczna pogoda to uczestniczenie w procesji jest głębokim i pięknym przeżyciem.Pozdrawiam Basiu...))
OdpowiedzUsuń...i wszelkiej radości wynikającej z dzisiejszego święta, Basiu. Buziam :)))
OdpowiedzUsuńBasiu, jestem Ci wdzięczna za każdy wpis na Twoim blogu....
OdpowiedzUsuńBasiu dziękuję za ten piękny wpis, moje myśli też biegną w tym dniu do lat z dzieciństwa, gdy w kujawskim stroju uczestniczyłam w tych świętach. Kwiaty pięknie kwitną, u mnie piwonie bylinowe dopiero w pączkach. .
OdpowiedzUsuńPiękne przemyślenia owite cudowną oprawą graficzną, pięknie iść z Tobą w procesji Bożego Ciała serdecznie pozdrawiam
OdpowiedzUsuńboże Ciało - piękny dzień - zawsze pamiętam jak jeździłąm z tatko do ogródou jego znajomego po kwiaty - zebym miała w koszyczku do sypania - jakie to były piękne czasy- buziaki ślę Marii
OdpowiedzUsuńPiękne masz wspomnienia , Basiu :) Jako dziecko uwielbiałam Boże Ciało, sypałam kwiatki i stroiłam się białą sukienkę, więc jakże mogło by być inaczej:) Maki z poprzedniego posta przecudowne, zabieram ich obraz zamknięty pod powiekami ze sobą:)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło
Gdy byłam małą dziewczynką sypałam kwiatki w Boże Ciało, zawsze lubiłam to święto i nadal lubię. Jest takie podniosłe, uroczyste i piękne. Kościół w Boże Ciało wygląda najpiękniej.
OdpowiedzUsuńMiłego weekendu !
W Anglii również nie obchodzi się tego święta.
OdpowiedzUsuńMiłe wspomnienia :) Sama też kilka razy sypałam kwiatki :)
Bardzo przyjemnie wspominam samo zbieranie kwiatów, bieganie po łąkach, wybieranie tych najładniejszych :)
Boże Ciało to nie tylko piękna tradycja, ale także wyjątkowe święto. Za każdym razem gdy kwitną piwonie przypominam sobie, jak z siostrą sypałyśmy kwiaty w ślicznych białych sukieneczkach :)
OdpowiedzUsuńJak pięknie wszystko opisałaś Basieńko. Tak wpleść swoją historię w przepiękne fotki kwiatów, mało kto potrafi. Bardzo pouczająco i osobiście do tego tematu podeszłaś, i ten wiersz na zakończenie, zwieńczył dzieło / posta/. Dziękuję Ci za ten wpis.)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Beautiful photos!
OdpowiedzUsuńCieszę się, że obudziłam w Was takie piękne wspomnienia:-)
OdpowiedzUsuńDziękuję:) za piękno, radość, dzielenie się, poezję, barwy...za życzliwość i to miejsce :) Błogosławionego dnia życzę :)
OdpowiedzUsuńDziękuję!
OdpowiedzUsuńPrzepieknie i cudnie kwitną róże... tylko właśnie, jakaś nostalgia mnie złapała, bo jak już kwitną róże to jest lato... a ja jeszcze wiosną się nie nacieszyłam... pozdrawiam :)))))
OdpowiedzUsuńBardzo uroczyście, pachnąco z pięknymi wspomnieniami i cudowną poezją. Jak zwykle u Ciebie Basiu , Dziękuję. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńPięknie opisujesz swoje wsomnienia. Ja również mam mnóstwo wspomnień pozytywnym związanych z Bożym Ciałem.
OdpowiedzUsuńTakże byliśmy na procesji w moim mieście. Zawsze mam dreszcze, kiedy gra orkiestra religijne pieśni...
Piękne zdjęcia i utwór. Pozdrawiam Cię ciepło!
Dziękuję i pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńBasiu, tak przepięknie opisałaś to Święto...I tak cudownie opisałaś swoją Mamę i Panią Irenkę....Aż czuje się jakby się tam wtedy z Tobą było... Tak sentymentalnie, tak pięknie, tak miło... Tak swojsko... Tylko Ty masz taki talent.
OdpowiedzUsuńSą takie osoby i sytuacje, które zapadają w serce...
Usuń