Historie zwyczajnym życiem pisane.

Od wielu lat Adam prowadził sklep z antykami. Znał moje upodobania do starych przedmiotów i wiedział, że chciałam kupić stary krzyż na ścianę. Pewnego dnia, podczas naszej wizyty w sklepie, Adam przyniósł z zaplecza prosty w formie krzyż. Jak nas poinformował, znalazł go na śmietnisku któregoś z miast zachodniej Europy, bo tam bywał na licznych licytacjach zabytkowych wnętrz.
Przypomniał sobie wówczas  mnie, zabrał krzyż i wręczając mi go powiedział, że pomyślał iż u mnie ten krzyż znajdzie właściwe miejsce. Wzruszyłam się i ucieszyłam, zabrałam krzyż i w trójkę wsiedliśmy do samochodu, by wrócić do domu. W drodze powrotnej z miasta, pomykaliśmy w kolumnie samochodów jadących z prędkością właściwą dla terenu niezabudowanego. Ja siedziałam na tylnym siedzeniu, a obok mnie leżał krzyż. W pewnym momencie ze szpaleru aut jadących z naprzeciwka wyskoczył z ogromną prędkością czerwony samochód wprost na nas, na czołówkę. Kierowca, szaleniec, widząc grozę sytuacji, spalił gumy i zdążył dosłownie na moment zmieścić się pomiędzy autami, ale prędkość mimo hamowania wyrzuciła go znów na lewy pas, na szczęście tuż za nami i na szczęście, że za nami nikt już nie jechał. W chwili naszego hamowania, krzyż spadł z impetem pod przednie siedzenie, a cała nasza trójka zamilkła na czas jazdy.
Pomyśleliśmy to samo...
Krzyż zawisł natychmiast w takim miejscu mojego domu, że możemy na niego spoglądać wielokrotnie każdego dnia.
Wierzę, że uratował nam życie, a dzisiejsze Święto Podwyższenia Krzyża skłoniło mnie do tej refleksji...