Boso po rosie...

Znana na Powiślu Dąbrowskim poetka Maria Kozaczkowa wydała kiedyś tomik wierszy ( pięknych zresztą) pt." Boso po rosie". Tak mi się przypomniały te strofy wiejskiej, prostej, ale jakże mądrej kobiety, gdy wczesnym rankiem wyruszyłam w stronę kwitnących na wale malw- właśnie- boso po rosie...

 Chciałabym ludziom dać w swoich wierszach
Trochę dobroci:
Uśmiechu dziecka i tego szczęścia
Z kwiatu paproci.

Ażeby każdy czuł, gdy je czyta,
Że jestem przy nim
I może liczyć na moją pomoc,
Gdy dozna krzywdy.

Tak mało w życiu mieliśmy kwiatów,
Prawdy na świecie:
- Schylcie się po nią, jeśli ją w moich
Wierszach znajdziecie!

Tam się rodziły, gdzie śpiew skowronka
W życie i w owsie:
- Niech idą z Wami, tak jak szły ze mną
B o s o  p o  r o s i e. ..
                                      M. Kozaczkowa

Spróbujcie zmrużyć oczy:
Mocne słońce pieści swoje promienie w kroplach rosy osiadłej po nocnym zauroczeniu na trawach, źdźbłach i ziołach.
Jeszcze nie pora drobinkom wody poszybować w rozgrzane powietrze, jeszcze turkawki nawołują się w gałęziach rozłożystego dębu, który rozpanoszył się w międzywalu i nic sobie nie robi z letnich pogróżek Żabnicy.
Rolnicy już na polach, ale świat dopiero się budzi. Krople ciepłej rosy łaskoczą nogi, a barwy letniego poranka pozwalają choć na chwilę zapomnieć o obowiązkach, terminach, zobowiązaniach i powinnościach.
Bajkowy świat w najprostszej postaci zakwita różowymi i czerwonymi płatkami malw na tle tarnin i rzecznych zarośli. Nad rzeczką szybuje może duch małej Julci, najstarszej córeczki mojej babci po kądzieli, która w drodze za swoją babcią ( a moją prababcią) nie zdołała pokonać wód rzeczki sięgającej dwuletniej dziewczynce po kostki. Julcia była mądrą, rozgarniętą dziewczynką i ilekroć w szkole omawialiśmy Treny Kochanowskiego, znana mi z opowiadań Babci, Julcia, pojawiała się przed moimi oczyma jako ta, którą widocznie P. Bóg chciał mieć u siebie.
Zresztą sami zobaczcie, że takie proste, zwyczajne miejsca można pokochać miłością stałą...

  Ścieżyną wśród malw, które codziennie witają wschód i zachód słońca...

Trawy, polne goździki, zioła- to co natura rozdziela hojnie między tych, co mają oczy szeroko otwarte..

 Z wysokości malw dostrzega się piękno ukryte w sercu..

I rozmawiamy mową kwiatów...

Zakwita cebulka, może jeżyna też pospieszy za nią?

A nad marzeniami " o rosie" czuwa śpiący o tej porze ANIOŁEK...